จดหมายจากใจ พระมหาเปี่ยมธรรม 9 ประโยค : หน้า 12/40

จดหมายจากใจ ... พระมหาเปี่ยมธรรม 9 ประโยค ทอดหวานฝันในฝัน วันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ.2555 จดหมายจากใจ พระมหาเปี่ยมธรรม 9 ประโยค พระมหาอาคม สันติโย กราบความพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพบอย่างสูง กระผม พระมหาอาคม สันติโย อายุ 24 ปี เปรียญธรรม 9 ประโยค รูปที่ 63 ของวัดพระธรรมกายครับ ภูมิลำเนาเดิมของผมเป็นคนเมืองปากพานิน เขาไฟ ผ่าไหม สวย รวยวัฒนธรรม จังหวัดบุรีรัมย์ครับ โยมายของผม เข้าวัดพระธรรมกายตั้งแต่ปลายปี พ.ศ. 2541 โดยถูกๆ เดืิอนโยมยายจะนำฉันลาจากุรมัย เพื่อทำบุญที่วัดพระธรรมกายแล้วก็พาเราไปด้วยครับ ตอนนั้นผมรู้สึกสนุกสนานมากที่ได้มากวัด เพราะจะได้กินขนมปังตอนกลับครับ ผมบรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่ อายุ 13 ขวบ โดยการชักชวนของโยมอาจารย์สุขา กามกูล ผมรู้สึกชาบซึ้งใจและต้องขอบคุณโยมอาจารย์ที่ชักชวนให้ผมเข้ามาสู่เส้นทางสีขาวครับ พบวชเป็นสามเณรปีแรกก็เรียนบาลีเลยครับ ผมเรียนพระบาลีด้วยความมุ่งมั่น โดยมีความตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะต้องจบประโยค 9 ได้และต้องจบเพื่อให้โยมยายได้เห็น ในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ครับ พอดีผมกลับไปเยี่ยมบ้าน จึงได้ฟังประกาศผลสอบผ่านทาง DMC ทั้งที่ได้ยื่นชื่อเอง ผมดีใจมากรีบวิ่งออกจากประตูด้วยความรวดเร็วสูง พร้อมตะโกนบอกโยมยายว่า “ยายๆ หน่อยสอบผ่านแล้ว” ตอนนั้นน้ำตามแห่งความปิติไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวเลยครับ รู้สึกโล่ง ไปรีบ เบา สบาย อย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เพียงผมได้ใน ความภาคภูมิใจใจขอเดชหลวงพ่อแล้ว ผมยึดได้ในความเปลี่ยมใจนำให้โยมยาย ให้โยมแม่ที่นอนป่วยอยู่ด้วยครับ พอท่านรู้ว่าลูกพระสอผ่าน โยมแม่ก็ดูสุดดีและลูกขึ้นเดินได้ทันทีเลยครับ ท่านยังสั่งน้ำแข็งมาเลี้ยงทุกคนด้วยนะครับ วันนั้นสอบผ่านช่างเป็นวันที่โลดสุดใจเลยมาก เพราะว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ผมใช้เวลาเรียนมาถึง 12 ปี ต้องพากเพียรแบบสุดๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังสอบไม่ผ่านประโยค 9 ครับ พอผมเป็นนิสัยไม่รุดตัวเอง “เขียนรากยืนยัน” ตื่นมานั่งหนังสือแล้วดีส แต่ทำไมเร่งสอบไม่ผ่าน แล้วผมก็พบว่าการสอบผ่านประโยค 9 นั้น นอกจากความภาคภูมิใจแล้ว ต้องบูชาถึงด้วยครับ เพราะว่าบาลีเป็นภาษาสวรรค ผู้มีบุญเท่านั้นจึงจะเรียนได้ครับ พอได้