ความตระหนี่และการพัฒนาความปรารถนาดีในพระพุทธศาสนา : หน้า 25/40

ความตระหนี่ ความเห็นแก่ตัวออกจากใจได้ ขณะเดียวกันก็เป็นการพัฒนาความปรารถนาดีต่อกันระหว่างผู้ให้กับผู้รับ ซึ่งจุดมุ่งหวังในแท้จริง เพื่อมุ่งให้เราเป็นคนไม่ตระหนี่ ไม่เห็นแก่ตัวนั่นเอง ยิ่งที่ทำแล้วมีผลจริง คำว่ายุญความหมายหลายอย่าง ในที่หมายถึงการทำสงเคราะห์ เมื่อสงเคราะห์คนที่ด้อยโอกาส ทำให้เขากลายเป็นผู้ได้โอกาส ตัวเราก็มีดีที่ได้ช่วยเหลือเพื่อนร่วมโลก และยังได้อนุเคราะห์พระภิกษุสามเณรผู้ปฏิบัติธรรม เราจะยิ่งเลิศมิ่งดี เพราะได้ให้อายพระพุทธศาสนา ให้ท่านมีโอกาสทำหน้าที่ของท่านอย่างแท้จริง คืองานสอนศีลธรรม แก่ชาวโลก นับเป็นสิ่งที่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะหากโลกนี้ขาดสมณะแท้ ผู้คอปลูกฝังชาวโลกให้สมมาภิภิัแล้ว โลกจะต้องวุ่นวายมากกว่านี้อย่างแน่นอน การเฉลิมฉลองหรือการบุชาผลจริง การบูชาคือ การนั่งสิ่งของที่สมควรไว้ใกล้กะ หรือมอบให้ผู้คุชาบ ซึ่งเป็นบุคคลที่ทำคุณงามความดีทั้งแกตนและผู้อื่น จุดมุ่งหมายของการบูชา เพื่อแสดงความกตัญญูต่อ พระพุทธคุณต่อเรา เป็นการยอมรับนี้ถือ ประกาศเกียรติคุณของท่านเหล่านั้นให้โลกรู้ และยึดไว้เป็นแบบอย่าง เป็นการส่งเสริมให้เกิดกำลังใจในการทำความดีงามขึ้นไป และการบูชาบุคคลผู้ควรบูชา ถือเป็นมงคลอันสูงสุดอย่างหนึ่งในชีวิตอีกด้วย วิเศษแห่งกรรมดีกรรมชั่วมิสมจริง แปลว่า การกระทำโดยเจตนา คือการกระทำทางกาย วาจา และใจ ไม่มีดีหรือชั่ว ที่เกิดจากความตั้งใจของผู้จะทำ ถือว่าเป็นกรรมทั้งสิ้น มนุษย์ทุกคนล้วนปรารถนาความสุข การที่เราตั้งใจทำวิชาการต่างๆ นั้น เพื่อเป็นเครื่องมือสร้างความมั่นคงและความสุขให้กับชีวิต แต่หากไม่รู้เรื่องกฏแห่งกรรม ก็อาจจะนำความรู้ที่ศึกษามาใช้ในทางที่ผิด หากเข้าใจเรื่องกฏแห่งกรรมดีแล้ว เราจะได้ เลือกทำแต่ความดี ละเว้นจากความชั่วและบาป ออกจากความช่วยและบาป อกุศลทุกชนิด โลกนี้มีจริง โลกตามหลักพระพุทธสาสนามีความหมายกว้างมาก คือ ครอบคลุมไปถึง 3 เรื่อง ตั้งแต่ตัวโลก หมายถึง จิตใจของผู้ตั้งหลักหลายชั้นโลกหรือสังขารของหมายถึง สังขารร่างกาย ชั้น5 ของคนและสัตว์ทุกชนิดที่ประกอบด้วยกายและใจ และโอกาสโลก หมายถึง สถานที่สัตว์โลกได้อยู่ อาศัย และที่ทำมาหากิน รวมถึงบรรยากาศรอบตัวด้วย เนื่องจากโลกมีความสำคัญต่อเรา เพราะทำให้เราได้คิดสร้างบารมี และโลกใบนี้เป็นโลกแห่งการแงงบง ไม่ใช่โลกแห่งการเสวยสุข ดังคะนเราจะต้องเร่งรีบ ส่งสมบูญบุคคลให้มากๆ ไม่ประมาทหลงไปทำบาปอกุศลต่อไป ต้องใช้เวลาที่อยู่ อย่างจำกัดนี้ทำความดีให้เต็มที่ สัมมาทิฐิปิะประกอบต่อไป คือ โลกหนามิจริงหมายถึง เชื่อว่าชีวิตหลังความตายมีจริง ไม่ได้ขาดสุข หากจะสุข ก็สุขเฉพาะสร่งร่างกายนี้เท่านั้น แต่ถ้ายังไม่หมดกิเลส เราใตรูปบายใหม่ที่ใจดาวเดิมเข้าไปครอง จะไม่เป็นอะไรก็นิ ย่อมขึ้นอยู่กับบุญและบาปที่ได้ทำไว้ในภพชาตินี้ because กรรมจะเป็นเครื่อง แบ่งแยกสัตว์ให้แตกต่างกัน เมื่อเข้าใจเช่นนี้ จะได้เตรียมตัวตายให้ถูกหลักพุทธวิธี เป็นการเตรียมตัวเดินทางไปสู่โลกหน้าอย่างปลอดภัยและมีชัยชนะ มารดามีคุณจริง ถ้าหากเรามีความเห็นที่ถูกต้อง มารดามีคุณต่อเราอย่างน้อย3ประการ คือ ให้วิตกแก่บุตร ให้ด้นแบบร่างกายที่เป็นมนุษย์ ซึ่งเหมาะต่อการทำความดี และให้แนวทางจิตใจแกบุตร โดยสรุปคือ ท่านได้เปิดโลกให้บุตร ฉะนั้นเราเองต้องหาโอกาสตอบแทนคุณท่านอย่างเต็มที่