การสอนธรรมกับพระเกธ : หน้า 30/40

ดอกไม้ ทัตตัวด้วยของหอม นั่งพักผ่อนอย่างมี ท่านเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่กำลังเดินทางกลับ ความสุข เตรียมพร้อมที่จะดื่มยาดูเจ้าน้ำน้ำที่ปุ่ง บ้าน ได้ถูกแม่โควิคตายทันทีระหว่างทางนั่นเอง ด้วยความลำบึมมึยังในธรรมและอิ่มในบุญที่เพิ่ง ทำไป เมื่อใดก็เกิดในสงครามที่น่าทึ่งที่สุด ในขณะนั้น พระสามนิครออกจากนิธโช่วง สมัยนี้ พิจารณาว่า “วันนี้เราควรจะไปปรรจใคร หนอ” ได้เห็นเพสมาตากาแดงเข้ามาในเขา ญาณหลสฺะ จึงไปปราบดูนิอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อายนมพกพาสูกรเห็นพระเกธเท่านั้น เขามี จิตเลื่อมใส คิดว่า “เราได้ทำบาปกรรมมานาน มามนุษย์มามาก วันนี้ธรรมเราก็พร้อมแล้ว พระเกธก็ยืนอยู่ที่ประตูเรือนของเราแล้ว เรา ควรถวายทานในเวลานี้” เขาสืบได้อ้อมตาตาหรา แล้วมณีให้ท่านฉัน ภัณฑาหารในเรือนของตน เมื่อพระเกธทำกิจเสร็จแล้ว ได้กล่าว อนุโมทนาแก่เขา แต่เขาไม่อาจทำจิตไปตามพระ ธรรมเทนาได้ เพราะว่ากังวัวว่า ตนเองได้ทำบาป อกุศลกรรมมามาก ใจที่งดงามนุ่มนิ่มยังร่าในอดีตนั้น เป็นภาพใจที่ไม่ชอบจะเป็นธรรม ปฏิบัติธรรม หรือเข้าถึงธรรม พระสามนิครจริงใจได้ ถามขึ้นว่า “อุบาท ท่านได้มาคนตามใจชอบ หรือว่าคนอื่นสั่งให้ท่าน” เขาตอบด้วยความชื่อ ว่า “พระราชำส่งให้เจ้าทำ” พระเกธจึงบอกว่า “อุบาท เวลาเป็นเช่นนั้น อุตสจะเม่าเท่าน idol ได้อย่างไร” เขาจึงคิดว่า “อุตสลไม่มีแก่เรา” เมื่อปลอดจากเครื่องกังวลหลาย ใจก็มี สภาพเป็นกลางๆ ไม่เปียดิดในบาปอกุศลที่เคย มามนอนเอาใจ ใจซึ้งความผ่องใส ได้ตั้งใจฟังธรรม จากพระสัจจุปต ด้วยใจดังว่า น้องใจไปตามคำ สอนของพระเกธ มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ได้ดำเนินจิต เข้าสู่ภายในเป็นลำดับ จนเข้าสู่โสดาปัตติวรรค ถึงธรรมกายโลภาน มีความสง่าร่าในร่างกายอยู่ภายใน จากนั้นพระเกธก็อาการกลับวัดเซะตะวัน อุบาทฺคราแดงขออภัยบาตรเดินตามพระเกธ เมื่อส่ง เมื่อปลอดจากเครื่องกังวลหลาย ใจก็มี สภาพเป็นกลางๆ ไม่เปียดิดในบาปอกุศลที่เคย มามนอนเอาใจ ใจซึ้งความผ่องใส ได้ตั้งใจฟังธรรม จากพระสัจจุปต ด้วยใจดังว่า น้องใจไปตามคำ สอนของพระเกธ มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ได้ดำเนินจิต เข้าสู่ภายในเป็นลำดับ จนเข้าสู่โสดาปัตติวรรค ถึงธรรมกายโลภาน มีความสง่าร่าในร่างกายอยู่ภายใน จากนั้นพระเกธก็อาการกลับวัดเซะตะวัน อุบาทฺคราแดงขออภัยบาตรเดินตามพระเกธ เมื่อส่ง ในขณะนั้น วิฑูทธ์ทั้งหลายตาม พระพิษุทั้งหลายมาพบ พระอุบาลีสงฆ์ ได้รับศักดิ์ศรีว่า “อุบาลีท่านได้คลายตามใจชอบ หรือว่า คนอื่นสั่งให้ท่าน” เขาตอบด้วยความชื่อ “พระราชำส่งให้เจ้าทำ” พระเกธจึงบอกว่า “อุบาลี เมื่อเป็นเช่นนั้น อุตสจะเม่าเท่าน idol ได้อย่างไร” เขาจึงคิดว่า “อุตสลไม่มีแก่เรา” เมื่อปลอดจากเครื่องกังวลหลาย ใจก็มี สภาพเป็นกลางๆ ไม่เปียดิดในบาปอกุศลที่เคย มามนอนเอาใจ ใจซึ้งความผ่องใส ได้ตั้งใจฟังธรรม จากพระสัจจุปต ด้วยใจดังว่า น้องใจไปตามคำ สอนของพระเกธ มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ได้ดำเนินจิต เข้าสู่ภายในเป็นลำดับ จนเข้าสู่โสดาปัตติวรรค ถึงธรรมกายโลภาน มีความสง่าร่าในร่างกายอยู่ภายใน จากนั้นพระเกธก็อาการกลับวัดเซะตะวัน อุบาทฺคราแดงขออภัยบาตรเดินตามพระเกธ เมื่อส่ง