แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฏก มหาสมบัติจักรวรรดิ : หน้า 33/42

แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฏก มหาสมบัติจักรวรรดิ (2) ความว่า “มานุสสิกา ฯ สมุปปติ ฯ โลกา ฎ ยารติ ยา ฎ นิพิพาทสมุปปติ ฯ สมุปปติเป็นของมานุสสิก ฯ สมุปปติเป็นทิพย์ที่น่ายินดีในเทวโลก ฯ และนิพพานสมบัติ ฯ สมบัตินั้นทั้งปวง ย่อมได้ด้วยบุญนิ ฐี” อานุณภาพแห่งบุญเป็นอานุณภาพที่ไม่มีประมาณ ฯ จะคอยประคับประคองเจ้าของบุญให้ดำเนินชีวิตอย่างมีความสุข และสมบูรณ์พร้อมด้วยสมบัติทั้งหลาย มหาสมบัติจะบังเกิดขึ้นเฉพาะผู้มีบุญเท่านั้น เป็นอากาศละนะไม่เกิดขึ้นกับคนทั่วไป เมือควันว่าที่แล้ว ให้บรรดาราวของมหาสมบัติ จักรพรรดิ มาลำให้พวกเราได้รับฟัง กัน เป็นตำนานแห่งจักรวรรดิ ฯ ที่บังเกิดขึ้นด้วยอานุณภาพแห่งบุญของพระเจ้าจักรพรรดิ ครั้งนี้จะนำเรื่องราวน่ากลัวไปประกอบ มาเล่าให้ฟังต่อ หลายๆ ท่านอาจสงสัยว่า สมบัติจักรพรรดิ์เกิดขึ้นตอนไหน ตอนที่สมบัติจะเกิดขึ้นนั้น พระเจ้าจักรพรรดิทรงถวายมหาทบานบิ สมาทานอูโบสถศีล ประทับนั่งตามลำพัง เพื่อสักกนิศก็บุญที่สั่งสมมาแล้ว เมื่อถึงเวลาตั้ง ฯ ก็จะปรากฏขึ้นเอง หัตถีตนะยะ คือ ช้างแก้ว ซึ่งอยู่ในป่ามิพานตะออกมาจากป่ามิพานตะในหงพานตะซึ่งมีช้าง ๑๐ ตระกูลอาศัยอยู่ ซึ่งมีรูปลักษณ์กากว่างกคำราม ช้างดำตะ ช้างเทา ช้างเหมันต์ ช้างอูโลส และสุดท้ายคือ ตระกูลช้างฉัททันต์ ถ้าเป็นช้างธรรมดาทั่วไปที่เรารู้จักกัน ถูกจัดไว้ในตระกูลแรก คือ ตระกูลช้างก้างวาวะ