อักษรพระอมไทยและการอนุรักษ์พระธรรมคำสอน Dhamma TIME เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2559 หน้า 34
หน้าที่ 34 / 44

สรุปเนื้อหา

ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 15 เขตภาคกลางของไทยได้อนุรักษ์พระธรรมคำสอนในรูปแบบที่ประณีต ใช้อักษรพระอมไทย และเขมรในการเขียน สำหรับการพิมพ์มีการนำวิทยาการจากตะวันตกเข้ามา ความรู้และศิลปะทางพระพุทธศาสนาเริ่มเสื่อมสูญ ดังนั้นการศึกษาและอนุรักษ์จะช่วยให้เกิดความเข้าใจในคำสอนดั้งเดิมและการนำมาศึกษาจะเป็นประโยชน์ในหลายด้าน โดยเฉพาะในการแสดงความเคารพต่อพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-การเขียนภาษาไทย
-อักษรพระอมไทย
-พระธรรมคำสอน
-การอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม
-พุทธศาสนาและความรู้

ข้อความต้นฉบับในหน้า

끄ำภีใบลาน ชัมมกาย อักษรรามล้านนา ภาษาไทยและบาหลี เจ้าศิลาสประคำคำของบิณฑา ภาษาสันสกฤต สร้างโดยพระเจ้าอังคารมี ใกล้กล่าวสืบต่อ พระพุทธเจ้าว่า ทรงประกอบด้วยพระธรรมมายน พระสังโคภายและพระนิรมานกาย พุทธศตวรรษที่ ๑๕ พบที่จังหวัดบุรีรัมย์ ภาพโดย ชะเอม แก้วกล้า ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๕ เป็นต้นมาดินแดนภาคกลางของไทยได้เก็บรักษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนาไว้ในรูปผีประณีต อักษรพระอมไทย ที่ปรับปรุงขึ้นให้เหมาะสมกับการเขียนภาษาไทย ส่วนในพุทธศาสนาใช้อักษรเขมร จนกระทั่งวิทยาการตะวันตกนำระบบการพิมพ์ด้วยเครื่องจักรเข้ามา ความรู้และประสบการณ์ในด้านพระพุทธศาสนาและวิทยาการสาขาต่าง ๆ ของบรรพชนที่สะสมมาเป็นศาสตร์รหัสก็อยู๋เสื่อมทอดไปจากสังคมเรา จึงควรอนุรักษ์นำกลับมาศึกษาเพื่อประโยชน์ต่าง ๆ โดยเฉพาะความเข้าใจในคำสอนดั้งเดิมพระพุทธศาสนาให้ดียิ่งขึ้น ดังนั้นผู้เขียนและคณะนักวิจัยสถาบัน DIRI จึงขอปรารภอคติคติของท่านที่กล่าวข้างต้นอย่างเต็มกำลัง เพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์นานับถ้วนที่จะเป็นพุทธบูชาไป
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More