ปรโลกและกรรมในชีวิตหลังความตาย Dhamma TIME เดือนมกราคม พ.ศ.2560 หน้า 41
หน้าที่ 41 / 46

สรุปเนื้อหา

ปรโลกเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเผชิญ โดยมีกรรมที่เคยทำในชาติก่อนที่จะส่งผลต่อจิตในขณะใกล้ตาย อารมณ์และบรรยากาศที่เราสร้างขึ้นจะเป็นตัวชี้นำไปสู่การเกิดใหม่ เช่น ภาพที่เราคุ้นเคย ขณะที่กรรมมิตามธรรมะจะช่วยแสดงให้เห็นถึงภูมิที่จะไปเกิด แม้ว่าส่วนใหญ่เราจะไม่สามารถรับรู้สิ่งเหล่านี้ได้ชัดเจน แต่มีคนบางกลุ่มที่สามารถเห็นนิมิตของสิ่งที่เกิดขึ้นได้ชัดเจนก่อนที่จะถึงความตาย

หัวข้อประเด็น

-ปรโลก
-กรรม
-ชีวิตหลังความตาย
-อารมณ์ในขณะใกล้ตาย
-กรรมมิตาตามธรรมะ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปรโลกเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องไป เราไม่ควรสรุปว่าสิ่งที่เรามองไม่เห็น แปลว่าสิ่งนั้นไม่มี หรือชั่วในดีมาปรากฏให้เห็น เพราะตามธรรมดาในการประกอบกรรมทุกชนิด ส่วนมากจะมีอุปกรณ์เครื่องมือ เช่น ม้่าว ค้อน ฯลฯ เป็นคนส่วนใหญ่คาดว่าจะไม่เข้าใจว่า เมื่อคนใกล้ตาย โดยทั่วไปจะมีลักษณะความเมตตา อย่างเกิดขึ้น ปากกุญแจอารมณ์ของปฏิสนธิจะเป็นภิษฐ์หมู่ใจที่จะนำให้เกิดในภพต่างๆ ๑. กรรมฐาน เป็นอารมณ์ของกรรมที่เคยกระทำไว้มาในชาติก่อนให้เห็นในขณะจิตท่ากำลังใกล้ตาย เช่น ถ้าใครเคยย้ำว่าขายเนื้อเป็นประจำ ภาพที่คนเคยฆ่ามาย่ำมาบรากฏ เคยทะเลาะเบาะแว้ง คำว่าแม่ หรือดื่มเหล้าเป็นปกติ ลักษณะของเป็นปกติ ภาพเหล่านี้จะมาปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนเหมือนกันกับที่คุณเคยทำไว้ ไม่ผิดเพี้ยน แล้วก็ย่อเดือกเอาภาพเหล่านั้นเป็นอารมณ์ กรรมมานนี้จะมีผลต่อจิตที่จะทำไปเกิดในภพต่างๆ ๒. กรรมมิตามธรรมะ หากกรรมมิมีปรากฏให้เห็นได้ก็จะมีกรรมมิตานี้เป็นมโนธรรมที่จะแสดงให้เห็นเด่นชัดได้แก่ นิมิตต่างๆ ที่จะบ่งบอกถึงภูมิที่ตนจะต้องไปเกิด บางทีก็เป็นภาพที่เคยเห็นมาในปากของแต่บางทีเป็นภาพที่เคยเห็นครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์ยามปรากฏ เช่น ภาพสัตว์หรือมนุษย์ เป็นต้น โดยส่วนใหญเราจะไม่อาจจะรู้สึกชิดหลังความตาย ว่าตายแล้วไปไหน ยกเว้นคนที่เห็นคดีคดีมารชัดเจน เช่น เห็นภาพที่มิดำไกลลูกโซเป็นสี
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More