ข้อความต้นฉบับในหน้า
เพราะเศรษฐีไม่เคยอนุญาตให้ทำบุญอะไรแบบนี้เลย จึงรับจัดเตรียมมิกตาหารขึ้นต้นประณีตที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้แล้วเอาไปวางมาตรพระปัจเจกพุทธเจ้า พอท่านเศรษฐีสักมามาโดยเดินสวนกับพระปัจเจกพุทธเจ้าจึงขอพูดในฐานะของท่าน ครั้นพอเห็นอาหารบนประณีตเท่านั้นเองก็ไม่พอใจอย่างมาก แล้วพลันคิดในใจว่า...
‘อาหารดีขนาดนี้ ให้พวกทาสหรือครอบครัวของเรากินยังดี่เสียดกว่า เพราะถ้าพวกนั้นกินก็ยังเอาเรื่อยเรื่อยมาทำงานรับใช้รา ส่วนสมณะฉันแล้วก็ไปนอน ไม่ได้อะไรนาม บินทบาทของเราฉันทยายแล้ว...’
และด้วยอาณิสงส์ผลบุญนี้ได้ถวายทานกับพระปัจเจกพุทธเจ้าเอง ทำให้ไม่เกิดบนสวรรค์ต่อเนื่องกันถึง ๗ ชาติ และเกิดเป็นเศรษฐีในเมืองมนุษย์อีก ๗ ชาติ
แต่เนื่องจากทำบุญด้วยความไม่ตั้งใจและด้วยวิตกาว่ามีเสียดายก็อยากเอาคืนในภายหลัง ทำให้แม้เกิดเป็นเศรษฐีก็เป็นเศรฐีที่มีจิตใจไม่อ่อนโยนไปเพื่อบริโภคอาหารบนประณีต เพื่อให้สมกับบุญตัวเอง คือ กินแต่ອาหารชั้นเลว พวกข้าวปลายเกรียนกับน้ำผักกาดดองหรือแม้การใช้เครื่องนุ่งห่ม ก็ให้สีผ้าหลายย าย ๆ เก่า ๆ ที่ต้องเอาผ้าสามสีมาเย็บต่อ ๆ กัน
อิงอาณาจักร ๒๓ สิงหาคม ๒๕๑๙ อยู่ในบุญ ๒๓