พุทธศาสนาและการเปลี่ยนแปลงทางความคิด : หน้า 48/69

ปรากฎว่าเดิมเป็นนิทานที่ได้รับความนิยมอย่างสูง เป็นพระพุทธศาสนากระแสหลักของดินแดนแถบอินเดียภาคกลางและภาคเหนืออีบราณ รวมทั้งในแถบเอเชียกลางมาก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคของ พระเจ้าภิกษาแห่งราชวังศิวะคาน นั้น ก็อาจจะได้ให้ทราย่อยพระพุทธศาสนานี้มาก่อนเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงอาจจะไม่เป็นที่แปลกใจว่า ทำไมจึงไม่เป็นรู้จักคุ้นเคยของชาวพุทธในประเทศไทยในปัจจุบัน ทั้งนี้ก็อาจจะเนื่องมาจากชาวพุทธไทยในปัจจุบันนั่งดูน่อการศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาแบบโบราณของโลกที่แพร่หลายอยู่กันแตกต่างๆ มาเป็นเวลานาน กอบกับการได้รับอิทธิพลของการปฏิพบคำสอนใหม่ในพระพุทธศาสนาที่เกิดขึ้นมาจนแต่นั้นครั้นปีโกสินทร์ในบางช่วงเวลาด้วย ที่มียัง เพราะอาจจะเป็นการเปิดช่องทางขององค์ความรู้ด้านโบราณกฐิธรรมฐานให้เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางยิ่งขึ้นในระดับสากล ซึ่งไม่เพียงแต่ด้วยความรู้ความเข้าใจทางพระพุทธศาสนาเท่านั้นที่จะแทรกเข้าให้เกิดการศึกษาอย่างกว้างขวางในด้านของวิธีปฏิบัติให้มาในสิ้นอีกด้วย ซึ่งควรบำว่าเป็นผลดีต่อภาพรวมของพระพุทธศาสนาอย่างแน่นอน แต่จากกรณีนี้ไม่เพียงแต่ผู้มีความรู้ความเชี่ยวชาญทางพระพุทธศาสนาเท่านั้นที่จะแทรกให้ความสนใจต่อกระแสการตี๋นนี้ แต่ยิ่งบรรดาเทพย์ นักวิทยาศาสตร์ และนักการสาธารณสุข ฯลฯ ต่างก็พุ่งความสนใจมาที่ปรากฏการณ์นี้โดยทั่วกัน บุคคล ( source : https://web.facebook.com/eakatol ) อย่างไรก็ดี การเกิดกระแสความสนใจในการปฏิบัติสมาธิอย่างกว้างขวางทั่วโลกจากเหตุการณ์นี้ ควรถือเป็นปรากฏการณ์หลักในการจรรโลงสังคม เรื่องนรกสวรรค์และพระนิพพนานั้น เป็นสากลและวิถีทึ่งนี้ต่อพระพุทธศาสนาเริ่มถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นแบบเหตุผลนิยมหรือแนวคิดเชิงประจัยมากขึ้น ทำให้ความคิดความเชื่อบางอย่างในพระพุทธศาสนากลดลงต่อเนื่องไปเรื่อยๆ(สุภาพรรณ ณ บางช้าง, พุทธรรมนี้เป็นจากล้งปลมไทยก่อนสมยุคให้เท้าก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง กรุงเทพมหานาค: โครงการเผยแพร่ผลงานวิจัย ฝ่ายวิจัย อุทาหรณ์มหาวิทยาลัย, ๒๕๕๙, หน้า ๑๐๗)