การสร้างบุญในยามทุกข์ : หน้า 57/63

"เวลาเกิดเรื่องร้ายไม่เหมาะไม่ควรอะไร ไม่ต้องไปโทษคนอื่นให้รับหลับตาแล้วก็ทำสมาธิ 'สัมมาอาระหัง' ก็ได้ ‘พุทโธ’ ก็ได้ ‘ยุบหนอ พองหนอ’ ก็ได้ให้กุสุมเกอะ ในสมุหพุทธกาลก็อย่างที่เล่ามา เมืองไพสาลิสเกิดโรคระบาด พระพุทธองค์ทรงสอนให้ ประชาชนทั้งเมืองเพิ่มบุญเติมบุญให้ตัวเองอย่างนี้ พลิกในขาดก็พบเหมือนกันว่า เวลา บ้านเมืองเกิดฝนฟ้าฝนโตกตามฤดูกาล มีแค่วันหนึ่ง พระราชาได้ทราบข่าวว่า แค่วัน บางเคียงของตนฝนตกต้องตามฤดูกาลดี แล้ววันของตนฝนไม่ตกก็สักที แล้วเออ ห่าเออ จะระบาดเมืองตนเองตาย คิดว่าวางทรงของพระราชาแล้วโน่งจะมีอิทธิฤทธิ์ ทำให้ฝนตกได้ ก็รีบส่งทูปไปฌอ พระราชาในวันนั้นยิ้มแล้วบอกว่า 'ช่างน่ำให้ได้ แต่ยัง ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ถ้าหลังพระราชาและชาวพาราทั้งแผ่นดินไว้ใจใจรักษาศิลเหมือนอย่างที่ วันนี้เราทำ แล้วก็ตั้งใจทำกาวนาอย่างที่เราและคนในแว่นแคว้นของเราทำ เดียว ฝนตกต้องตามฤดูกาลเอง' เมื่อได้รับทราบอย่างนั้นแล้ว พระราชาในวันฝนฟ้าฝนตกนั้นก็ทำตาม ปรากฏว่าฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาลดี การรักษาศีลคือหยุดทำบาป แล้วทำบุญกันทั้งเมือง แล้วก็ทำภาวนากันไป ปิดตาแล้วก็เปิดใจ เปิดใจทำอะไร เปิดใจทำอะไร เปิดใจรวยขอขอบพระรอดของตัวเอง ฟังให้ดีนะ เวลาเกิดเรื่องร้าย ไม่เหมาะไม่ควรอะไร ไม่ต้องไปโทษอันอื่น ให้รับหลับตาแล้วก็ทำสมาธิ ‘สัมมาอาระหัง’ ก็ได้ ‘พุทโธ’ ก็ได้ ‘ยูนหนอ พองหนอ’ ก็ได้ ให้กุสุมเกอะ เดียวใจจะเปิดออกมาเอง พอใจ หยุดนิดนึงถูกส่วนล่ะ ก็จะเปิดใจออกมาเอง ทำให้เห็นทั้งข้อบพร่องและข้อดีของตัวเอง ชัดขึ้นมา ที่บกพร่องก็แก้ไขเสีย ที่ถูกต้องดีแล้วก็พัฒนาให้มันยิ่งขึ้นไป บึบใมก็เกิด วิธีการอะไรที่ถูกต้องก็เอามาใช้งาน เดียวก็จะทำอุปสรรคต่าง ๆ ทั้งหลายมายายไป โดยอัตโนมัติ ไปคนได้ในพระไตรปิฎกนี่แหละ ถ้าต่อไปในภายภาคหน้า ๑. ประสบเหตุเภทภัยอะไรไม่ต้องไปโวยวายอะไรบ่นใคร่ เปิดตาเปิดใจ 'สัมมาอาระหัง' สร้างบุญพี่น้องให้ตัวเองและหมู่คณะยิ่ง ๆ ขึ้นไป ๒. แม้ประสบความสำเร็จจะอะไรแล้ว ก็พึงทำ 'สัมมาอาระหัง' เปิดตาเปิดใจ เพิ่มบุญ ทบทวีบุญ ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป ตัวของเรา กิจการของเรา บริษัทของเรา แม้ประเทศชาตของเรา ก็มี แต่จะเจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไปเช่นกัน เมื่อวิธีที่ถูกต้อง คือการเติมบุญให้ตัวเองแล้ว ก็หยั่งสมาถึงนิ่งภินี เปิดตาแล้วก็เปิดใจ ให้บุญ เกิดขึ้นในเยอะ ๆ เดียวทุกอย่างดีดีเอง"