ข้อความต้นฉบับในหน้า
คนเดินเรื่อง : พล หรือ กันต์พัฒน พงษ์สมบูรณ์
ปูหลัง : เด็กชาย ๆ คนหนึ่ง ที่คว้าเหรียญทองแดงจากการแข่งขันเครื่องบินนั่งชมป์ในระดับประเทศ
การศึกษา : กำลังศึกษาที่คณะดิจิทัลมีเดียและศิลปะภาพยนตร์ สาขาภาพยนตร์ ปี 3 มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
“แต่ก่อนผมก็เป็นแค่เด็กชนน่าคนหนึ่ง ที่ชีวิตไม่มีสารอะไร แถมเป็นคนคนใจร้อน ตั้งหงิดหงิด และที่น่าห่วงคือตลอดผมม่วนมาก ๆ แค่ 2 นิด ๆ เท่านั้น...
ที่กล้าขึ้นเผยเรื่องนี้ เพราะเชื่อว่า...เรื่องราวของผมอาจเป็นประโยชน์กับพ่อแม่หลายคนที่มีลูกแบบผม ซึ่งการแก้ปัญหาเรื่องนี้ ก็ลงต้องยกความดีความชอบให้คุณแม่ที่แสนดีของผม ซึ่งผมกำลังจะเล่า ต่อไป...
จากการที่ครอบครัวผมเข้า วัดพระธรรมกายกันหมด คุณแม่ได้ให้ลูกจองชวนอย่าผมและพี่ชายเข้าโครงการบวชสามเณรในช่วงปิดเทอม เป็นแม่ผมให้พระอาจารย์ท่านอบรม มั่นใจเสียเลย คุณแม่จะได้ไม่ต้องนั่งนอนนั่งเอง เพราะการให้ผู้อื่นสอนมันได้ผลมากกว่าเยอะ...
ผมได้อะไรจากการบวชสามเณร มากกว่าที่คิด คือ ผมได้สัมมาสิ ได้ทำความสะอาด ปัด กวาด เช็ด ดูล้างห้องน้ำ ทำกิจกรรมต่าง ๆ เรียนรู้การเข้าสังคม ซึ่งพระอาจารย์ท่านสอนให้ผมรู้ดี ๆ ขึ้น ถูก สอนให้เข้าใจเรื่องกิเลสธรรม ซึ่งหลังจากสิ้นสุดโครงการ พอผมกลับไปบ้าน คุณแม่ผมปลื้มมาก ถึงกับพูดเลยว่า... ท่านได้ลูกชายคนใหม่ ที่ช่วยท่านทำความสะอาดบ้านได้ รับผิดชอบตัวเองเป็น. พูดจบเรื่องนี้. หยุดนิดน้อยลงและมีสมาธิในการเรียนเพิ่มขึ้น