เรื่องราวของพระราชกุมารและพระปัจเจกพุทธเจ้า : หน้า 9/30

www.dmc.tv ขุดสระโบกขรณีที่ประตูเมืองทั้งสี่ทิศด้วยทรงเกรง ว่า พระโอรสจะไม่ได้เสวยน้ำตามประสงค์แล้วจะ สิ้นพระชนม์ อีกทั้งยังรับสั่งให้เจ้าหน้าที่ช่วยกันทำ ปะมณฑปตาม ๔ แยกถนน แล้วให้ตั้งภาชนะที่ ประณีต ใส่น้ำดื่มไว้จนเต็มตลอดเส้นทางอีกด้วย เช้าตรู่วันหนึ่ง พระกุมารได้เสด็จไปพระ ราชอุทยานพร้อมด้วยเหล่าข้าราชบริพารเสนา อ๋ามาตย์ ขณะนั้นเองพระองค์ได้ทอดพระเนตร เห็นพระปัจเจกพุทธเจ้าเสด็จออกบิณฑบาตด้วย อาการสงบ น่าเลื่อมใส เมื่อมหาชนเห็นพระปัจเจก พุทธเจ้าต่างพากันออกมานมัสการและใส่บาตร พร้อมทั้งสรรเสริญพระคุณของพระปัจเจกพุทธเจ้า พระราชกุมารผู้เป็นพระอุปราช ทอด พระเนตรเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น แทนที่จะมีโสมนัส เลื่อมใส อนุโมทนาในการกระทำของมหาชน กลับ คิดว่า มหาชนรวมทั้งข้าราชบริพารที่ไปกับเรา แทนที่จะสรรเสริญเราผู้เป็นพระราชโอรสเพียงผู้ เดียวกลับไปสรรเสริญกราบไหว้สมณะโล้น ผู้นั่ง ห่มผ้าย้อมฝาด คิดดังนั้นแล้วพระกุมารรู้สึกโกรธ จึงเสด็จลงจากหลังช้างตรงเข้าไปแย่งบาตรในมือ LD ของพระปัจเจกพุทธเจ้าแล้วโยนทิ้งลงพื้น จากนั้น ก็กระทืบบาตร เหยียบย่ำภัตตาหารที่มหาชนได้ ถวายด้วยความเลื่อมใสนั้น พลางคิดด้วยความ พระปัจเจกพุทธเจ้าผู้ทรงคุณอันประเสริฐ เป็นเนื้อนาบุญของโลก ได้แลดูพระพักตร์ของพระ ราชกุมารด้วยความเมตตา กรุณาว่า พระราชกุมารนี้ทรงฉิบหายเสียแล้วเพราะ ได้ทำกรรมหนักเช่นนี้ จากนั้นพระปัจเจกพุทธเจ้า ทรงนิ่งไม่ตรัสอะไร พระราชกุมารจึงตรัสขึ้นว่า “ดู ก่อนสมณะ ตัวของข้าพเจ้านี้ เป็นพระราชโอรสของ พระราชาผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดินเมืองพาราณสีนี้ มี นามว่าทุฏฐกุมาร ท่านได้แต่มองดูเรา แต่ก็ทำอะไร เราไม่ได้” ตรัสจบแล้วก็หัวเราะเยาะอย่างร่าเริง แล้วเสด็จหลีกไป ส่วนพระปัจเจกพุทธเจ้าได้เหาะ กลับเงื้อมเขานันทมูลกะ ซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่าพระ ปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย ทันทีที่พระปัจเจกพุทธเจ้าเหาะลับตาไป ทุฏฐราชกุมารผู้ทำบาปกรรมอันหนัก บังเกิดความ เร่าร้อนอย่างใหญ่หลวงขึ้นในสรีระ มีความรู้สึก เสมือนร่างกายมีเปลวไฟเผาไหม้ตลอดเวลา ถึงกับ