พระไตรปิฎก - วิสุทธิมรรถแปล ภาค ๑ ตอน ๒ (ตอนจบ)
…่านั้นเป็นธรรมที่จ
พึงถึงได้ด้วยความปฏิบัติ (คือการมีกิเลสที่บังสั่งจะเอาอนุโลมญาน)
นั้น
[อุปมาแห่งอนุโลมญาณ]
อุปมาเหมือนพระราชาผู้ทรงธรรมประทับนั่ง (เป็นประธาน)
ณ วิจินฉฐาน (ศาลหลวง) ได้ทรงฟัง (คำ) วิจัยฉของ…
เนื้อหาดังกล่าวสำรวจความหมายของภัยแท้และการปฏิบัติธรรม อธิบายถึงความสามารถในการเห็นโทษของอาทิตาวิปศนญาณ และความรู้ในนิพพานญาณ ผ่านการเปรียบเทียบกับพระราชาที่ทรงธรรม ยืนยันว่าความรู้คือการพัฒนาเพื่อปลด