Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2557
ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาทอุดมศึกษา รุ่นที่ 42
ตอน พบแล้วครับความสุขที่แท้จริงเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง
กระผมพระธรรมทายาท นิชฌาน จิรกิตฺติโก อายุ 20 ปี ก่อนมาบวชผมเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร คณะนวัตกรรมสื่อสารสังคม สาขาการจัดการธุรกิจไซเบอร์ครับพระธรรมทายาทนิชฌาน จิรกิตฺติโก
ธรรมทายาทระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 42
หลวงพ่อครับ โยมพ่อโยมแม่พาผมเข้าวัดตั้งแต่อยู่ในท้องครับ พอเกิดมาก็ได้มาวัดทุกวันอาทิตย์และงานบุญใหญ่ แต่พอผมอายุ 11 ขวบโยมพ่อก็เสียชีวิตผมเสียใจมาก จึงคิดว่าสักวันผมจะต้องบวชเป็นพระ เพื่อตอบแทนพระคุณท่านครับ โยมพ่อและโยมแม่เป็นกัลยาณมิตรให้ครอบครัวมารู้จักวัด และได้เป็นเจ้าภาพถวายแลคตาซอยกับทางวัดโดยตลอด จนกระทั่งโยมพ่อเสียชีวิตโยมคุณลุงของผมก็เป็นเจ้าภาพร่วมบุญต่อ อย่างต่อเนื่องจนถึงทุกวันนี้ครับแลคตาซอยหลากรส โดยครอบครัวจิรพัฒนกุล
และบริษัท แลคตาซอย
วันแรกที่เข้าโครงการผมต้องปรับตัวมาก เพราะความเป็นอยู่ต่างๆล้วนจำกัดด้วยเวลา ทีแรกก็รู้สึกเหนื่อยครับเพราะกิจวัตรกิจกรรมแน่นทั้งวัน แต่ด้วยความที่ผมตั้งใจมาบวชเอาบุญ..ทดแทนคุณพ่อแม่..ก็เลยใจสู้ ทำให้รู้สึกว่าเวลาในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีคุณค่ามากครับ
แรกๆ ที่เริ่มปฏิบัติธรรม ผมรู้สึกปวดขาและปวดหลังมาก แต่พยายามปรับท่านั่งหาจุดที่สบายที่สุด ผ่านไปประมาณ 4 - 5 วัน ก็เริ่มหาจุดลงตัวได้ และสามารถหยุดคิดทุกๆอย่างได้อย่างเหลือเชื่อ (ผิดกับตอนก่อนบวชที่คิดเก่ง ฟุ้งได้ทุกเรื่องครับ) ช่วงแรกผมเห็นแต่ความมืด แต่ผมก็ยังนั่งฝึกทำใจหยุดนิ่งไปเรื่อยๆจนถึงวันบรรพชา ในช่วงเย็นที่ลานธรรมหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ พระอาจารย์ให้นั่งหลับตาอุทิศบุญกุศล พอนิ่งได้สักพักก็รู้สึกว่ามีแสงสว่างเป็นดวงเล็กๆอยู่ในกลางกาย พอพระอาจารย์บอกให้นึกถึงโยมพ่อโยมแม่ไว้ที่กลางกาย แสงสว่างนั้นก็ขยายสว่างจ้าไปหมด ตอนนั้นผมรู้สึกขนลุก มีความสุขจนเหมือนน้ำตาจะไหลเลยครับ
ตั้งแต่นั้นมา จากที่เคยนั่งแล้วมืดก็เริ่มเห็นแสงสว่างบ้างซึ่งผมจะพยายามนึกถึงดวงแก้วไว้ที่กลางกายตลอดทั้งวัน พอถึงวันอุปสมบท ระหว่างเข้าร่วมพิธีผมก็เห็นดวงแก้วกลมๆใสมากๆ ที่ศูนย์กลางกายด้วยครับ
หลังจากบวชไม่นาน ขณะที่ผมนั่งสมาธินึกถึงดวงแก้วใจก็เริ่มนิ่ง ดวงแก้วที่เห็นค่อยๆ หายไปกลายเป็นองค์พระ แต่เห็นแบบลางๆแค่ครึ่งองค์ พอวันต่อมาท่านก็มาอีก คราวนี้มาเต็มองค์มีขนาดใหญ่เท่ากับตัวผม ท่านดูใสๆไม่มีสีอะไรเลยครับ และผมรู้สึกว่าองค์พระเบามากๆ ตัวผมเองก็สบายมากๆ เหมือนองค์พระกับตัวผมเป็นหนึ่งเดียวกันเลยครับ พอเลิกนั่งผมก็ยังมีความสุข รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเฉยๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีความสุขตลอดครับ
หลวงพ่อครับ ยิ่งเวลาที่ใจนิ่งมากๆสบายมากๆ ดวงแก้วและองค์พระที่กลางกายจะยิ่งใสมากๆ ครับภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของ
พระธรรมทายาทนิชฌาน จิรกิตฺติโกผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่สอนให้ผมรู้จักการใช้ชีวิตที่ถูกต้อง รู้จักกฎแห่งกรรม รู้จักความสุขที่แท้จริงจากใจหยุดนิ่ง และมีงานบุญใหญ่ๆให้ร่วมอยู่เสมอ ถ้าไม่มีหลวงพ่อก็ไม่รู้ว่าชีวิตผมจะเป็นอย่างไร ผมดีใจมากครับที่ได้อยู่ในคำสอนของหลวงพ่อมาตั้งแต่เด็กๆ
พระธรรมทายาทนิชฌาน จิรกิตฺติโก
ในท่า Peace Position
และในวันพรุ่งนี้ผมและเพื่อนๆ ธรรมทายาทระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 42 จะออกเดินธุดงค์ธรรมชัยเพื่อฟื้นฟูวัดร้างให้เป็นวัดรุ่งที่จังหวัดอุบลราชธานีครับ พวกผมจะนำความรู้ทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ ไปใช้ในภารกิจกอบกู้พระพุทธศาสนาอย่างเต็มที่ และจะเดินให้ทุกย่างก้าวเป็นย่างแก้ว จะมองทางมองกลางอย่างที่หลวงพ่อเคยสอนไว้ และพวกผมตั้งใจจะน้อมถวายบุญทั้งหมดเพื่อบูชาธรรมเนื่องในวาระครบ 70 ปียังแจ๋วของหลวงพ่อด้วยครับ พวกผมอยากให้หลวงพ่อแข็งแรงๆ อยู่เป็นหลักชัยให้กับพระพุทธศาสนาและเป็นกำลังใจให้กับพวกผมไปนานๆ ครับ
http://goo.gl/z9AhQk
พิมพ์บทความนี้
