เมื่อใจหยุด ใจสงบ ก็ได้พบคนที่คอยอยู่

ผลการปฏิบัติธรรมของคุณครู

 

                                                 โรงเรียนอนุบาลสุธีธร จังหวัดนครปฐม

                                                    วันพฤหัสบดีที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ.2550

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

    ลูกชื่อ นางขวัญเนตร สุธีธร หรือ ที่เด็กๆชอบเรียกลูกว่า “ครูแก้ว” ค่ะ ลูกทำหน้าที่เป็นคุณครูเหมือนคุณครูไม่ใหญ่ค่ะ โดยลูกทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลสุธีธร จังหวัดนครปฐมค่ะ โรงเรียนของลูกเปิดสอนนักเรียนตัวเล็กๆ ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงประถมศึกษาปีที่ 6 มีนักเรียน 2,000กว่าคนค่ะ ลูกเป็นแฟนพันธ์แท้ของโครงการทางก้าวหน้า เพราะพาเด็กมาสอบตั้งแต่ ปี พ.ศ.2530 ที่ศาลาพระเกี้ยว จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สอบมาเรื่อยๆทุกปีจนถึงปัจจุบัน จากเริ่มต้นพาเด็กมาสอบในปีแรก 5 คน ปัจจุบันลูกพาลูกศิษย์ตัวเล็กๆ และคุณครูตัวใหญ่ ๆ มาสอบทางก้าวหน้ากันหมดทั้งโรงเรียนค่ะ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกฝันอยากเป็นครู มาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆค่ะ เพราะครอบครัวของลูก เป็นครูกันทั้งบ้าน ตอนเด็กๆตั้งแต่จำความได้ เวลาใครมาถามลูกว่า “หนูแก้ว โตขึ้นหนูอยากจะเป็นอะไรจ๊ะ” ลูกก็จะตอบด้วยความมั่นใจว่า “โตขึ้นหนูอยากเป็นครูค่ะ”

 

    ลูกจะชอบเล่นหน้ากระจก ชอบคุยกับตัวเองในกระจก ฝึกสอนทำท่าทางเหมือนคุณครู แม้ว่าตอนเป็นเด็กยังไม่มีใครให้คุณครูตัวเล็กๆอย่างลูกสอน แต่ลูกก็ซ้อมสอนตัวเองในกระจกก่อนค่ะ ชอบมากและจะชอบเลียนแบบท่าทางของคุณครูที่โรงเรียน

 

    พอลูกเรียนจบมัธยมปลาย ที่โรงเรียนสตรีวิทย์ ลูกก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้สอบติด มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้เข้าเรียนในคณะศึกษาศาสตร์ (KU.39) ลูกได้มาวัดเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.2524 อาจารย์ที่สอนวิชา “การสอนจริยศึกษา” ได้พาลูกและเพื่อนๆมาเยี่ยมชมวัดพระธรรมกาย ทำให้ลูกประทับใจมาก ยิ่งพอทราบว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้ง 2 องค์ จบจากเกษตรฯด้วยแล้ว ลูกยิ่งปลื้มใจว่า รุ่นพี่ของเราเก่งจัง

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกได้เห็นวิวัฒนาการของวัดมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ศาลาหลังเล็ก จนศาลาหลังคาจากหลังใหญ่ จนตอนนี้กลายเป็นศาลาหลังใหญ่ที่สุด คือ สภาธรรมกายสากล ทุกครั้งที่มาวัด ลูกจะรู้สึกว่าวัดของเราใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เปลี่ยนแปลง พัฒนาขึ้นตลอด พระเดชพระคุณหลวงพ่อเก่งมากเลยค่ะ  ลูกประทับใจที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า เราทำได้ ถ้าเราได้ทำ เราก็ทำได้ ทุกอย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อวางเป็นระบบ มีการสร้างทีมให้เชื่อมต่องาน และให้โอกาสลูกๆทุกคนทำงาน มีส่วนร่วมในบุญทุกบุญ ยิ่งได้เห็นพระภิกษุที่วัด เห็นเสขิยวัตรของท่านงดงาม ลูกก็ยิ่งศรัทธามากขึ้น และที่ลูกชอบมากอีกอย่าง คือ เวลาที่มาวัดวันอาทิตย์  เห็นเด็กๆตัวเล็กๆ มายืนต้อนรับ ยืนพนมมือ สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ ทำให้ลูกคิดว่า ถ้าเด็กมาวัดใกล้ชิดพระพุทธศาสนาอย่างนี้ต้องดีแน่นอนเลย พอกลับมาที่โรงเรียน ลูกก็จะเอากลับมาสอนลูกศิษย์ของลูก ให้ทำได้อย่างน้องๆที่วัดบ้าง

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกมีความสุขกับการเป็นครูมากค่ะ ลูกบอกกับตัวเองเสมอว่า “เราไม่ใช่เป็นแค่ครูนะ ถ้าเราเป็นครูแล้ว เราต้องเป็นครูที่ดีเป็นผู้ให้แสงสว่างในการดำเนินชีวิตให้กับลูกศิษย์ด้วย” ทุกวันนี้ลูกก็ยังติดตามดูลูกศิษย์ที่จบจากโรงเรียนของลูกไปแล้ว ไปเรียนต่อที่อื่น ดูความเติบโตให้เขากลายเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้า เด็กๆจะรักและผูกพันกับลูกมาก มันเป็นอะไรที่ภาคภูมิใจมากๆค่ะ เด็กๆจะบอกลูกว่า “คุณครูคะ หนูรักครูนะ คิดถึงครู ครูยังสอนให้น้องๆ สวดมนต์ นั่งสมาธิ(Meditation) อยู่ไหมคะ ทุกวันนี้หนูยังทำอยู่นะคะ”

 

    ลูกปีติใจมาก เพราะลูกได้มีส่วนร่วมกับความสำเร็จในชีวิตของลูกศิษย์ ลูกได้ให้แสงสว่างกับเขาทั้งวิชาชีพ และวิชชาชีวิตที่ลูกศิษย์ไม่เคยลืมลูกเลย และความปีติใจของลูกกับความก้าวหน้าของชีวิตลูกศิษย์นี้เอง ทำให้ลูกคิดถึงเพื่อนครูที่ลูกดูแลเป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ในโรงเรียนอนุบาลสุธีธร อยากให้เขามีความสุขอย่างลูกบ้าง ลูกเริ่มวางแผนขยายทีมงานสอนมงคลชีวิต จากเดิมที่ลูกสอนคนเดียว ก็ขยายทีมงานอยากให้ได้บุญกันทุกคน ตอนนี้ลูกมีทีมงานสอนมงคลชีวิต ทุกห้องเรียน จำนวน 50 ห้องเรียน เรียกว่า ครูประจำชั้นทุกคนทุกห้องเรียนต้องสอนมงคลชีวิตให้กับเด็ก และล่าสุดกับงานที่ลูกปลื้มมากๆ คือ การพาคณะครูทั้งโรงเรียนจำนวน 80 คนไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อวันที่ 29 เมษายน ถึง 5 พฤษภาคม พ.ศ.2550 และวันที่ 6 ถึง 12 พฤษภาคม พ.ศ.2550 ลูกเห็นว่า ถ้าครูไม่เข้าใจถึงคุณค่าความจำเป็นของการปฏิบัติธรรมแล้ว ก็ย่อมที่จะสอนเด็กให้ดีได้ยาก และความรู้ทางธรรมนี้ จะรู้ได้ต้องมาจากปฏิบัติธรรมด้วยตนเองเท่านั้น โดยบอกกับเพื่อนครูว่า ปีนี้ จะพาไปเที่ยวช่วงปิดเทอมโดยการไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่กัน โดยทางโรงเรียนจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด เมื่อเดินทางมาถึงสวนพนาวัฒน์ ทุกคนมีความรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นดินแดนสวรรค์ที่เราสัมผัสได้ บรรยากาศดี สะอาด สะดวก สบาย และร่มเย็น ปลอดภัย  สงบและสวยงามมากๆ เป็นที่ประทับใจกับคณะครูทุกคนมากค่ะ  ซึ่งตัวลูกเองก็เพิ่งเคยขึ้นมาที่สวนพนาวัฒน์เป็นครั้งแรกค่ะ

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อคะ ลูกมีความสุขมากกับการปฏิบัติธรรม จากเดิมที่ลูกได้นั่งสมาธิทุกวัน ตามเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ก็ได้พบความสุข และความสบาย นิ่งๆค่ะ แต่พอมาถึงที่นี่ ลูกได้ค้นพบความสุขที่แตกต่างจากที่ลูกเคยพบอยู่ทุกวันค่ะ  ตั้งแต่วันแรกที่มาถึง ลูกเริ่มนั่งสมาธิปล่อยใจตามเสียงของพระอาจารย์ วางใจสบายๆไม่ได้คิดอะไร ลูกหายใจอย่างแผ่วเบา เหมือนไม่ได้หายใจ สักพักลูกก็รู้สึกว่า ร่างกายของลูก เบา  สบาย มาก ไม่รู้ว่าน้ำหนักหายไปไหน ตัวขยายออก และก็ยืดตรงได้โดยอัตโนมัติ ขนก็ลุก แล้วก็เห็นเป็นแสงสว่างแบบเย็นตา ไม่จ้าเหมือนแสงอาทิตย์  เหมือนเราเห็นน้ำเห็นแล้วเย็นตาค่ะ เป็นความสว่างที่เย็นตามากๆ ตอนแรกลูกก็นึกว่า ใครมาเปิดไฟส่องหน้าเราในห้องปฏิบัติธรรม พอลูกลืมตามา ปรากฏว่า มืด เพราะปิดไฟนั่งสมาธิ คราวนี้ลูกก็หลับตาใหม่อีกครั้ง ความสว่างก็ยังคงอยู่ แล้วก็มีจุดสว่างเล็กๆ คล้ายดวงดาวหลายๆดวง เกิดขึ้นเป็นแสงสว่างที่สว่างกว่าที่ลูกเห็น แสงสว่างที่เห็นจะปรากฏเป็นช่วงๆ ลูกรู้สึกสบายมาก แล้วก็มีดวงแก้วกลมๆ ดูดอยู่ที่ศูนย์กลางกายอยู่หลายครั้ง พอถึงวันที่ 3 วันนี้ ลูกนั่งสมาธิได้สงบ นิ่งมาก สว่างมาก ลูกเห็นเป็นจุดสว่าง จุดใสๆอยู่ที่กลางท้องกลางดวงกลมๆในกลางท้อง เหมือนภาพที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเคยให้ดู  จากจุดนั้น ก็จะขยายใหญ่ขึ้นกลายเป็นองค์พระ ท่านจะผุดขึ้นมาจากด้านล่าง ท่านมาเป็นองค์เล็กๆก่อนแล้วก็ขยาย ใหญ่ขึ้นๆ พอท่านขยายใหญ่ขึ้น ท่านก็จะสว่างมากขึ้น เป็นแก้วใสๆ สว่างๆ องค์ท่านขยายใหญ่ขึ้น จนลูกรู้สึกว่า เข่าของท่านซ้อนกับเข่าของลูก พระพักตร์ขององค์พระซ้อนสนิท กลายเป็นใบหน้าของลูก ท่านซ้อนทับพอดีตัวลูก ท่านใสมากๆค่ะ ตอนนี้ลูกกลายเป็นพระ เราเป็นท่าน ท่านเป็นเรา แต่ก่อนลูกเคยฟังเพลง “เขาคอยคุณอยู่” ก็ไม่เข้าใจว่า “ใครนะที่จะคอยเราอยู่” แต่ตอนนี้ลูกรู้แล้ว เข้าใจแล้วว่า ใครคนหนึ่งที่คอยเราอยู่ คือ ใคร  ลูกรู้สึกมีความสุขมากค่ะ และจะตั้งใจนั่งสมาธิ จะพยายามต่อไป จะเป็นผู้ดูที่ดี ไม่เป็นผู้กำกับเหมือนที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนไว้ค่ะ

 

    ในวันสุดท้ายที่ได้อยู่ที่สวนพนาวัฒน์  หลายคนมาขอบคุณ  มาร้องไห้ ปีติสุขจนน้ำตาไหล  ขอบคุณมากที่ลูกได้ให้สิ่งที่ดีสุดให้กับตัวเขา ขอบคุณมากที่ทำให้เขามีวันนี้ วันที่ทำให้เขาได้ค้นพบความสุขภายในที่มีอยู่ในตัวเอง หลายคนนั่งเห็นดวงแก้ว เห็นองค์พระ เห็นแสงสว่าง ได้ความสุข พวกเราทุกคนมีความสุขมากค่ะ

 

    วันนี้ ลูกอยากกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่ทำให้ลูกมีวันนี้ค่ะ วันที่ลูกมีความสุขกับการดูแลทีมงาน คณะครูและนักเรียน พระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้ทุกอนุวินาทีที่ผ่านไปของลูก และพวกเราชาวสุธีธร มีคุณค่าและความหมาย พระเดชพระคุณหลวงพ่อทำให้เรามีแสงสว่างที่พร้อมจะไปขยายความสว่างและความสุขให้กับลูกศิษย์ทุกคนค่ะ ลูกๆชาวสุธีธรทุกคน ขอเป็นกำลังใจให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อนะคะ พวกเราจะตั้งใจทำหน้าที่ของการเป็นครูผู้ให้แสงสว่างให้ดีที่สุด และจะทำหน้าที่ครูด้วยชีวิตและจิตวิญญาณค่ะ และขอฝากบทกลอนจากหัวใจชาวสุธีธรค่ะ

 

    นับเป็นบุญของลูกลูกในครั้งนี้
ที่ได้มีโอกาสแสวงหา
สิ่งที่ดีที่สุดในชีวา
แสงสว่างเกิดขึ้นมา ณ กลางกาย

    ขอบพระคุณพระเมตตาของหลวงปู่ฯ
ที่เชิดชูวิชชามิสูญหาย
คุณยายอาจารย์มิดูดาย
รีบขวนขวายชี้ทางสร้างปัญญา

    ครูไม่ใหญ่ผู้อุทิศชีวิตตน
สร้างกุศลครั้งใหญ่ไขปัญหา

ให้มนุษย์ปุถุชนคนธรรมดา
ได้ค้นหาทางดับทุกข์สุขทางใจ

 

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่

ด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลยาณมิตร ขวัญเนตร สุธีธร (ครูแก้ว)

ผู้ช่วยผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลสุธีธร จังหวัดนครปฐม

http://goo.gl/MD0vL