ข้อความต้นฉบับในหน้า
66
แม้อุปสรรค ปัญหา จะสามารถทำให้ชีวิตใครหลายๆ คนแกร่งกล้าขึ้น แต่ถึงกระนั้น
ปัญหาก็ไม่ใช่ของวิเศษที่น่ายินดี เพราะความวิเศษของชีวิต คือวิธีคิดในการแก้ไขปัญหา
ต่างหาก และเจิน เจิน บุญสูงเนิน เธอมีของวิเศษนั้น คือความคิดในการแก้ไขปัญหา ที่คน
ทั่วไปมักไม่ค่อยคิดกัน เพราะความคิดนี้เป็นความคิดอันแสนปกติของผู้มีบุญเท่านั้นคือ
แก้ปัญหาของชีวิตด้วยการเข้าวัดทำบุญ ยิ่งมีปัญหาใหญ่ก็ทำบุญใหญ่ๆ
ตามลำดับ แต่ถึงกระนั้น แม้จะผ่านช่วงลำเค็ญ
ทางกายมาได้ แต่ปัญหาทางใจกลับไร้ทางผ่าน
“ปัญหาที่ดิฉันมักจะเจอเสมอ คือ ล้มเหลว
เรื่องความรัก มีแฟนแต่ละคนไม่เคยอยู่กันยึดเลย
ปรารถนาจะให้รัก “จงเจริญ” แต่ก็เจอแบบ “จงจะ
ร่วง” ทุกคราวไป จนมานึกน้อยใจว่า ทำไมเราเป็น
อย่างนี้ ทำไมไม่มีใครรักเราจริง ทั้งๆ ที่เราทั้งรัก
และทุ่มเท แต่คนที่เรารักกลับเอาหัวใจไปทุ่มทิ้ง
แต่เธอยังโชคดีที่มีบุญพอที่จะตัดรอนความโศก
สลดในใจได้ เสียใจแล้วเสียแป๊บเดียว เวลาเสียใจ
มากๆ ถ้อยคำที่เธอใช้ปลอบใจตัวเอง เป็นชื่อเดียว
กับบทเพลงอันโด่งดังที่เธอขับร้อง นั่นคือ ต้องสู้
ต้องสู้ ถึงจะชนะ
แม้อุปสรรค ปัญหา จะสามารถทำให้ชีวิต
ใครหลายๆ คนแกร่งกล้าขึ้น แต่ถึงกระนั้นปัญหา
ก็ไม่ใช่ของวิเศษที่น่ายินดี เพราะความวิเศษของชีวิต
คือวิธีคิดในการแก้ไขปัญหาต่างหาก และเงิน เงิน
บุญสูงเนิน เธอมีของวิเศษนั้น คือความคิดในการ
แก้ไขปัญหา ที่คนทั่วไปมักไม่ค่อยคิดกัน เพราะ
ความคิดนี้เป็นความคิดอันแสนปกติของผู้มีบุญ
เท่านั้นคือ แก้ปัญหาของชีวิตด้วยการเข้าวัดทำบุญ
ยิ่งมีปัญหาใหญ่ก็ทำบุญใหญ่ ๆ
“ด้วยพื้นฐานที่ชอบไปวัดทำบุญนี่แหละค่ะ จึง
ทำให้ได้พบกับวัดพระธรรมกาย ในปี ๒๕๕๔ โดยมี
ผู้นำบุญจากโคราชแนะนำให้สร้างองค์พระธรรมกาย
ประจำตัว และพอย้ายมาอยู่ที่อเมริกา ด้วยความ
ที่อยากจะทำบุญ จึงไปทำบุญที่วัดใกล้บ้าน จนได้
มาเจอวัดพระธรรมกายที่เวอร์จิเนียอีกครั้ง ตอน
นั้นได้พบพระอาจารย์วิชัยและสนทนาธรรมกับท่าน
แล้วก็กลับ หลังจากนั้นอีก ๑ ปี ก็ได้ไปทำบุญถวาย
สังฆทานที่วัดพระธรรมกายซีแอตเติล ปรากฏว่า
ได้พบพระอาจารย์วิชัยอีกรอบหนึ่ง ท่านก็บอกว่า
ตอนนี้มีจานดาวธรรมแล้วนะ พอท่านเปิดให้ดู
ดิฉันก็เห็นน้องนาโอมิกับน้องแป้ง กำลังท่องภาษา
บาลีอยู่ จึงประทับใจมาก บอกกับตัวเองว่า “เด็ก
ตัวแค่นี้ยังพูดบาลีได้ เราแก่แล้วทำไมจึงจำไม่ได้
ไม่ได้แล้วนั่งเงิน เธอต้องปรับปรุงตัวเอง” ตั้งแต่
วันนั้นมา เธอจึงเปลี่ยนตัวเอง ติด DMC แล้วนั่ง
ศึกษาธรรมะหน้าจออย่างเหนียวหนึบ คือ ตั้งแต่
ตื่นเช้ามา ตี ๕ ถึง 4 โมง ก่อนนอน ๔ ทุ่มถึง
เที่ยงคืน
“ดู DMC ทุกวันเลยค่ะ ยิ่งได้มาดูหลวงพ่อ
ยิ่งติดใจ เพราะธรรมะที่หลวงพ่อสอนนั้นวิเศษและ
ดีมากๆ ค่ะ หลวงพ่อดูใสมาก ดูอ่อนกว่าวัย ดูเด็ก
ดูดีมีรัศมี แต่ก่อนไม่ชอบฟังเทศน์ค่ะ ประมาณว่า
ถ้าไปวัดไหนถวายเสร็จแล้วกลับเลย แต่พอมาเจอ
หลวงพ่อ เปลี่ยนคอนเซ็ปของตัวเองทันที เดี๋ยวนี้
ชอบฟังธรรมะ ชอบฟังพระเทศน์ ฟังแล้วไม่เบื่อ มี
ความสุข ติดฟังหลวงพ่อยิ่งกว่าติดดูนิยายอีกค่ะ"
หลังจากที่ได้ศึกษาธรรมะจาก DMC อย่าง
ต่อเนื่อง เธอก็ได้พัฒนาการเรียนรู้ธรรมะให้ลึกซึ้งขึ้น
อีกขั้นด้วยการนั่งสมาธิ
“ดิฉันนั่งสมาธิตามเสียงของหลวงพ่อทุกวัน
ถ้ามีเวลาก็จะนั่งสมาธิวันละ 6 รอบ หรือขณะนั่ง
รถไปทำงาน ก็จะสวดบทสรรเสริญทุกบทที่มีอยู่
ทำวัตรเช้าบนรถไปจนถึงที่ทำงาน แล้วก็กราบขอพร
หลวงปู่จากรูปซึ่งติดไว้ในออฟฟิศ ตอนเย็นกลับบ้าน
ก็นั่งสมาธิก่อนนอน