การอธิบายความเข้าใจเกี่ยวกับวัด วารสารอยู่ในบุญ ประจำเดือน มิถุนายน พ.ศ.2550 หน้า 35
หน้าที่ 35 / 72

สรุปเนื้อหา

บทสนทนาระหว่างลุงกับป้าเกี่ยวกับการอธิบายความเข้าใจเกี่ยวกับวัดและการทำบุญ รวมถึงวิธีการช่วยกันพัฒนาวัด สร้างความเข้าใจในชุมชนที่ไม่เข้าใจวัด ผ่านการพูดคุยและชวนคนมาทำบุญที่วัด จนนำไปสู่การสร้างสัมพันธภาพที่ดี และการทำบุญที่มีความสุข ทั้งคู่ถือว่าการชวนคนอื่นทำบุญเป็นเหตุผลที่ไม่ทำให้ท้อแท้ เพราะการทำบุญนำมาซึ่งความสุขในชีวิต

หัวข้อประเด็น

-การทำบุญในชุมชน
-การอธิบายความเข้าใจเกี่ยวกับวัด
-บทบาทของลุงและป้าในชุมชน
-ความสุขจากการช่วยเหลือผู้อื่น
-บรรยากาศของการทำบุญและการนั่งสมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ป้าก็อยู่อธิบายจนกว่าเขา จะเข้าใจ บางคนก็บอกว่า วัดรวยแล้ว ป้าก็บอกเขาว่า พระน่ะไม่มีรวย ไม่มีจน หรอก ขึ้นกับว่าวัดนั้นเขา จะพัฒนาหรือไม่พัฒนา ถ้า จะพัฒนาก็ต้องช่วยกันสร้าง ช่วยกันทำ ใครมีแรงก็ช่วย แรง ใครมีเงินก็ช่วยเงิน พอ ช่วยกันคนละไม้ละมืออย่างนี้ สุดท้ายก็มีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น กับชาติบ้านเมืองของเราเอง” เจอคนไม่เข้าใจวัด มากๆ ลุงคิดอย่างไร? “เขาไม่เข้าใจ เขาถาม ก็เป็นการดี เราจะได้ตอบ ที่สำคัญถ้าหากไปบ้านไหน DMC หากไปบ้านไหนเขาด่าวัด ว่าวัด เราอย่าเพิ่งรีบถอยจากไป เพราะหากรีบไป ความไม่เข้าใจก็จะยังอยู่กับเขาอยู่อย่างนั้น ลุงก็จะพยายามพูด อธิบายไขข้อสงสัยของเขาทีละข้อ เขาด่าวัด ว่าวัด เราอย่าเพิ่งรีบถอยจากไป เพราะ หากรีบไป ความไม่เข้าใจก็จะยังอยู่กับเขาอยู่อย่าง นั้น ลุงก็จะพยายามพูดอธิบายไขข้อสงสัยของเขา ทีละข้อ ทีละข้อ ซึ่งยอมรับว่า ต้องใช้เวลามาก บางทีไปทำหน้าที่วันหนึ่ง พูดทั้งวันได้แค่ ๓ บ้าน แต่สุดท้ายเราก็สามารถชวนคนมาวัดกับเราได้ คราวละหลายคน พาเขานั่งรถมอเตอร์ไซค์พ่วงมา กับเรา บางทีเราชวนได้ถึง ๓๐ กว่าคน ก็จัดรถพา กันมาวัด ส่วนคนที่ไม่ยอมมา ใหม่ๆ ก็จะฝากเงิน ทำบุญมาแค่ ๕ บาท พอเราไปพูดคุยชวนเขาอีก เขาก็ฝากมาเพิ่มเป็น ๒๐ บาท พอเราชวนเขาติด DMC เขาดูจนเขาเข้าใจวัด เขาก็ฝากเรามา ๑๐๐ บาท ๕๐๐ บาท จากนั้นก็ยอมมาวัดกับเรา และก็ ขอสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วย ตอนนี้เขาก็ เข้าใจวัด มีธรรมะเป็นที่พึ่งอย่างมีความสุข เราก็ พลอยได้บุญไปกับเขาด้วยการทำหน้าที่กัลยาณมิตร เรายอมเหนื่อยหน่อย ลำบากหน่อย แต่ทำให้เรามี ทัศเพิ่มขึ้น บารมี ๑๐ ลุงกับป้าท้อบ้างไหม? “เราจะคอยให้กำลังใจกัน จะพูดกับลุงเขาว่า เราชวนเขา เขาทำไม่ทำเราก็ได้บุญแล้ว และที่ป้า ชวนคนทำบุญ ก็เพราะตัวป้าเอง คือเมื่อมาดูตัวเอง ในชาตินี้ เรามีข้อบกพร่องอีกมาก คือเราไม่รวย บริวารเราไม่มี พอเราสำรวจเห็นข้อบกพร่องของ ตัวเองอย่างนี้ เราก็ไม่อยากมีชีวิตแบบนี้ในชาติหน้า อีกแล้ว เราจึงต้องทำบุญ และต้องชวนคนอื่นด้วย คิดแบบนี้แล้วเราก็ไม่ท้อ ทุกวันนี้...แม้ลุงกับป้าจะอยู่ห้องเช่าริมนากัน ๒ คน แต่ท่านทั้ง ๒ ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะทั้งคู่ได้ตั้งเข็มทิศชีวิตไว้อย่างถูกต้อง ตื่นขึ้น มานั่งสมาธิพร้อมกัน ออกจากบ้านไปช่วยกันทำ มาหากิน และนั่งมอเตอร์ไซค์ออกไปบอกบุญ ชวน คนมาวัด มาทำบุญ ทำให้เขาเข้าใจวัด พอพลบค่ำ ก็สวดมนต์ทำวัตรพร้อมกัน มานั่งดู DMC ด้วยกัน และไปวัดทุกวันอาทิตย์อย่างมีความสุข.....
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More