การค้นพบความสุขภายในด้วยสมาธิ : หน้า 25/72

ตอนแรกก็นั่งนึกถึงดวงแก้ว เหมือนที่หลวงพ่อ สอน นึกยังไงก็ไม่เห็นสักที มืดอย่างเดียว ตอน หลังจึงนั่งทำใจเฉยๆ ไม่นึก ไม่ภาวนาอะไร จน กระทั่งมีอยู่ครั้งหนึ่งตัวก็หายไป ใจนิ่ง เหมือนหลุด ไปอยู่ในที่โล่งๆ รู้สึกเบา สบายเหมือนไม่มีตัวตน แต่มีความสุขมากๆ หลังจากนั้น พอวางใจเป็นก็วาง นิ่งๆ นุ่มๆ ทำให้นั่งสมาธิครั้งใดก็มีความสุขทุกครั้ง สุขจนไม่รู้จะบอกอย่างไร โล่ง โปร่ง เบา สบาย รู้สึกรักตัวเองที่เป็นแบบนี้ อาจจะบอกว่าเป็นรักแท้ ของหัวใจและรักสุดท้ายของชีวิตก็ได้ คือ เวลาเรา รักคนอื่น ทุ่มร้อยก็เจ็บร้อย แต่เมื่อเรารักตัวเอง เรา ทุ่มร้อยแต่สุขนับแสน สุขแสน แสนสุขจริงๆ สุขจน เรารู้สึกอยากจะแผ่ความสุขนี้ให้คนทั้งโลกได้ พอใจสบาย อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด ปัญหาที่เข้า มาแต่ละครั้ง ถึงจะหนักหรือรุนแรงขนาดไหน เราก็ รับได้ รู้สึกภูมิใจค่ะที่ได้มาเจอวัดพระธรรมกาย ได้ พบหลวงพ่อ จากที่เคยมองบางสิ่งบางอย่างในแง่ร้าย แต่ทุกวันนี้ได้เปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ สิ่งใดที่เกิดขึ้น แล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ อย่างน้อยก็สามารถบอกกับตัวเอง ได้ว่า “ทำใจดีๆ ไว้ โดยไม่ฟูมฟายให้ใจเสียฟอร์ม เนื่องจากเงิน เงิน เป็นนักร้อง ทำงานในด้าน บันเทิงที่ต้องพบปะผู้คนมากมาย เป็นดาวเด่นดวง หนึ่งในสังคม แต่ถึงกระนั้นเธอก็สามารถรักษา วัฒนธรรมความเป็นชาวพุทธได้อย่างน่าชื่นชม “ดิฉันจะสอนตัวเองเสมอว่า เป็นชาวพุทธ พันธุ์แท้หัวใจต้องมั่นคง แม้จะทำงานเป็นนักร้อง ที่ มักจะมีคนเอาเหล้ามายื่นให้ ฉันก็บอกไปเลยค่ะว่า “ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ดื่มค่ะ” บ่อยครั้งที่จะถูก เรื่องของหัวใจ ต้องแก้ด้วยหัวใจ ใช้ใจที่ใส บ่มใจที่ขุ่น หลุมรักที่ตกลงไปแล้วไม่เจ็บ คู่รักที่ ไม่เอาหัวใจไปทิ้งขว้างเหมือนกระดาษชำระ คือ ตัวเราเอง รักแท้คือศูนย์กลางกาย รักสุดท้าย คือ ความสุขภายใน คะยั้นคะยอว่า “ช่วยดื่มเป็นเกียรติให้ก่อนได้ไหม พอไม่ดื่ม เขาก็บอกว่า "ถ้างั้นคุณก็ไม่ให้เกียรติเรา สิ” เมื่อถูกคะยั้นคะยอหนักยิ่งขึ้นท้ายที่สุดจนเรา ต้องตอบว่า “การที่ดิฉันมานั่งกับคุณก็ถือว่าให้เกียรติ แล้ว เพราะว่าดิฉันถือศีล และเป็นชาวพุทธแท้ ที่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ถ้าคุณต้องการจะคุยกับ ดิฉันต่อ ขอความกรุณาอย่าคะยั้นคะยออีกนะคะ ตอนนี้เรา ต้องยอมรับว่า การดื่มของมึนเมามันกลาย เป็นค่านิยมที่ไม่ดีมานาน แต่เราก็ยึดมั่นว่า ถ้าเป็น ชาวพุทธแท้ต้องยืนหยัดในการทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถูกศีลธรรม” ทุกวันนี้ก่อนจะขึ้นเวทีร้องเพลงทุกครั้ง เธอ จะสวดมนต์สรรเสริญพระเดชพระคุณหลวงปู่ ตรึก ระลึกถึงหลวงพ่อและคุณยาย และความภาคภูมิใจ อันเป็นที่สุดของเธอ ที่ปลื้มแล้วปลื้มอีก ปลื้มไม่รู้ จักจบ คือ การมีโอกาสได้ร้องเพลง ชีวิตก็เป็นแบบ นี้ จากผลงานการประพันธ์ของตะวันธรรม เรื่องของหัวใจ ต้องแก้ด้วยหัวใจ ใช้ใจที่ใส บ่ม ใจที่ขุ่น หลุมรักที่ตกลงไปแล้วไม่เจ็บ คู่รักที่ไม่เอา หัวใจไปทิ้งขว้างเหมือนกระดาษชำระ คือตัวเราเอง รักแท้ คือ ศูนย์กลางกาย รักสุดท้าย คือ ความสุข ภายในรักที่ทุกคนค้นพบได้ด้วยการหลับตาทำสมาธิ จรดใจนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกาย เจิน เจิน บุญสูงเนิน ตัวเธอเองก็ทำเช่นนี้ ทุกวัน และเธอบอกว่า “ทุกวันนี้ดิฉันเอาใจใส่กับ รักในตัวอย่างเดียว พอเหนื่อยล้า เจอปัญหาอะไร พอนั่งหลับตาเราก็มีความสุข... 2