การอบรมศีลธรรมในที่ทำงาน : หน้า 27/72

...เวลาอยู่ในโรงงานเราก็เป็นต้นแบบ ต้นบุญ ต้นธรรม ให้เขาดู พอกลับไปถึงบ้านเขาก็จะกลายเป็นต้นแบบ ต้นบุญ ต้นธรรม เหมือนอย่างกับที่เราทำ ให้กับคนในครอบครัวของเขาดู... เวลาตักบาตร หรือว่าถึงคราวทอดกฐิน ทอดผ้าป่า จะไปเลี้ยงพระที่ไหน มีสาธารณกุศลที่ไหน ก็ชวน สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของการฝึกให้คนของเรา เขาไปด้วย มีทั้งความรับผิดชอบต่อตัวเอง มีความรับผิดชอบ ต่อเศรษฐกิจของตัวเอง มีความรับผิดชอบต่อ ประพฤติปฏิบัติ เห็นคุณค่าของบุญที่ชวนเขาไปทำ เมื่อเขามีความรับผิดชอบอย่างนี้ ครอบครัว เพื่อเขาจะได้เห็นคุณค่าของธรรมะที่เรา ครอบครัว ตรงนี้เองที่จะทำให้เขาซาบซึ้งในน้ำใสใจจริงของ ของเขาก็จะสงบร่มเย็นไปโดยปริยาย ลูกของเขาก็ เราว่า เรื่องจะไปเอารัดเอาเปรียบเขานั้นไม่มี จะน่ารัก สามีหรือว่าภรรยาของเขาก็จะน่ารัก แถมยังเห็นเขาเหมือนเป็นลูกเป็นหลานของตัวเอง ความน่ารักเหล่านี้ก็จะนำไปสู่ความร่มเย็นเป็นสุข อีกด้วย ความไว้วางใจซึ่งกันและกันอย่างนี้ จะกลาย เป็นกำลังใจให้เขาอยากจะปฏิบัติธรรมตาม แล้วห้อง สําหรับสวดมนต์ สำหรับนั่งสมาธิ ของเราก็จะไม่ ว่างอีกต่อไป แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขายังอ่อนใน ทางด้านธรรมะ ยังอ่อนในด้านศีลธรรมประจำใจ เพราะฉะนั้น นอกจากชวนเขานั่งธรรมะแล้ว ยัง ต้องถือโอกาสอบรมศีลธรรมให้กับเขาเป็นประจำ อีกด้วย ส่วนจังหวะในการอบรมที่ดีนั้น หลวงพ่อ อยากฝากไว้เลยว่า ในเมื่อลูกน้องของเราทำงาน อยู่กับเรามาเป็นสิบๆ ปีแล้ว เพราะฉะนั้น ทุกเดือน หรือว่าทุกสัปดาห์ที่จ่ายค่าแรงงาน ขอให้จ่ายด้วย มือของเราเองให้ได้ หรือถ้าไม่ได้ทั้งหมด เอา เฉพาะระดับหัวหน้างานก็ยังดี แล้วก็อบรมเขาให้รู้จักคุณค่าของเงิน ให้ รู้จักใช้จ่ายเงิน และให้รู้จักแบ่งเงินไปทำบุญ แบ่ง เงินไปตอบแทนพระคุณพ่อแม่ ปู่ย่าตาทวดของ ตัวเอง เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญูกตเวทีบ้าง ต่อบ้านของเขา แล้วใจของเขาก็จะรักในธรรมะ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมา ตามที่เราทำให้ดู นันเอง เวลาอยู่ในโรงงานเราก็เป็นต้นแบบ ต้นบุญ ต้นธรรม ให้เขาดู พอกลับไปถึงบ้านเขาก็จะกลาย เป็นต้นแบบ ต้นบุญ ต้นธรรม เหมือนอย่างกับที่ เราทำ ให้กับคนในครอบครัวของเขาดู เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว เราจะชวนให้เขา ปฏิบัติธรรมไม่ว่าจะมากน้อยแค่ไหน เขาย่อมยินดี เพราะใจเขาเกินร้อยแล้ว เพราะฉะนั้น เราต้องเป็นแม่แบบที่ดีของ ทุกคนในโรงงาน เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นทั้ง ลูกจ้างและเป็นทั้งลูก เราจึงไม่ได้เป็นแค่เพียง นายจ้าง แต่ว่าต้องทำหน้าที่เหมือนแม่ของเขาด้วย ในฐานะลูกจ้างก็จ้างเขาด้วยแรงงาน พร้อมกันนั้นก็เอาธรรมะไปเลี้ยงเขาในฐานะที่เป็น แม่ด้วย เอาธรรมะไปเลี้ยง เอาบุญไปเลี้ยง ในที่สุด เขาก็จะเป็นลูกจ้างที่น่ารักของเรา