พระเตมีย์และการทรมานเพื่อหลบหนีจากนรก : หน้า 48/59

วิสัชนา ปุจฉา ทําไมพระเตมีย์จึงทรงแกล้ง าเป็นหูหนวก เป็นใบ้ และไม่เคลื่อนไหว? พระองค์ทรงกลัวนรกมาก..ก..ก..ก เรื่องมีอยู่ว่าวันหนึ่งทรงได้ยินพระราชบิดาตัดสินโทษโจร จึงทรงดำริขึ้นว่า “พระราชบิดาทรงท่าบาปกรรมใหญ่หลวง ต้องไปเสวยทุกข์ในนรกอย่างแน่นอน" ทรงระลึกชาติได้ว่าทรงเคยเกิดเป็นกษัตริย์ และเคยตัดสินประหารชีวิตผู้คนเป็น จำนวนมาก เมื่อตายแล้วไปบังเกิดในอุสสทนรก ทนทุกข์ทรมานนานถึง 40,000 ปี ทรงดำริว่า “ต่อไปเราคงต้องสั่งประหารชีวิตผู้คนเช่นกัน แล้วก็จะไปลงนรกอีก ทําอย่างไรเราจึงจะพ้นไปจากที่นี่ได้” เทพธิดาผู้สถิตอยู่ที่พระเศวตฉัตรจึงทรง แนะนำให้แสร้งทำเป็นง่อยเปลี้ย หูหนวก เป็นใบ้ จะได้ถูกขับไล่ออกจากเมือง พระเตมีย์จึงทรงอธิษฐานว่า “เราจะทำตามคำของเทพธิดาจนกว่าความปรารถนา จะสําเร็จ" นับจากนั้นมาพระเตมีย์ก็มิได้ตรัสอะไรอีกและไม่ทรงขยับพระวรกาย ตลอดเวลา ๑๖ ปี จนกระทั่งพระราชบิดารับสั่งให้นายสารถีนำพระองค์ไปฝัง ในป่าช้าผีดิบ ๑๖ ปี ที่ทนทรมาน ในช่วงที่พระเตมีย์ทรงแกล้งทำเป็นหูหนวก เป็นใบ้ และไม่เคลื่อนไหวนั้น พระราชบิดารับสั่งให้ทดสอบด้วยวิธีการต่าง ๆ เพราะทรงเห็นว่าพระเตมีย์ยังมี พระวรกายทุกส่วนสมบูรณ์ดี จึงทรงมีความหวังว่าพระเตมีย์จะเคลื่อนไหวได้ เหมือนคนปกติ มีอยู่ ๒ ครั้ง ที่รับสั่งให้ทดสอบพระเตมีย์ด้วยไฟ ครั้งแรกรับสั่งให้นําพระเตมีย์ไปไว้ในเรือนที่มุงด้วยใบตาลแล้วจุดไฟเผา แม้จะร้อนเพียงใดแต่พระเตมีย์ ยังคงบรรทมนั่ง ไม่หวั่นไหว อีกครั้งหนึ่งรับสั่ง ให้เอาไฟมาสุมใต้พระแท่นบรรทม คล้าย ๆ ย่างไก่ ทรงร้อนไปทั่วพระสรีระ ครั้ง พระเตมีย์ทรงทรมานแสนสาหัสกว่าครั้งใด ๆ แต่ก็มิได้ขยับพระองค์เลย ทรงอดทนต่อการทดสอบต่าง ๆ นานาเป็นเวลาถึง ๑๖ ปี ในที่สุดก็ได้ออกบวช เพื่อหนีทุกข์ภัยจากการตกนรกสมปรารถนา 4 x ๙๔ www.kalyanamitra.org CC #