ภูริทัตนาคราชและการแสดงของหมองู ทศชาติชาดก หน้า 51
หน้าที่ 51 / 59

สรุปเนื้อหา

เรื่องราวของภูริทัตนาคราชที่ถูกหมองูชื่ออาลัมพายน์จับไปแสดงเพื่อหาเงินและไม่ได้รับอาหาร โดยภูริทัตเป็นนาคชั้นสูงที่เคยมีชีวิตที่ดี มีความสามารถมากมายแต่ยอมถูกทำร้ายเพื่อรักษาศีลให้บริสุทธิ์ แม้อาลัมพายจะบังคับให้เขาทำการแสดงมากมาย แต่สุดท้ายกลับไม่ทำตามสัญญาเรื่องอิสรภาพของภูริทัต ความอดทนของภูริทัตสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสูงส่งของศีล.

หัวข้อประเด็น

-ภูริทัตนาคราช
-ศีลและความอดทน
-การแสดงของหมองู
-ความทุกข์และการต่อสู้
-ความสำคัญของการรักษาศีล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปุจฉา ภูริทัตเป็นพญานาค ไม่ใช่งูสักหน่อย ทําไมยอมให้หมองู จับไปออกงานหาเงิน วิสัชนา เรื่องราวมีอยู่ว่า ขณะที่ภูริทัตนาคราชกำลังจำศีลอยู่ ถูกหมองูชื่ออาลัมพายน์ จับไปแสดงฤทธิ์ให้คนดูแลกกับเงิน กดขี่ข่มเหงสารพัด และบอกกับภูริทัตว่าให้ร่ายรำ ให้ชาวบ้านดู ได้เงินครบ 9,000 ก็จะปล่อยให้เป็นอิสระทันที อาลัมพายน์สั่งให้ ภูริทัตขยายตัวให้ใหญ่ หดตัวให้เล็ก ให้ขด ให้คลาย ให้แผ่พังพาน จาก ๑ พังพาน กระทั่งถึง ๑๐๐ พังพาน ให้เนรมิตกายเป็นสีต่าง ๆ ให้พ่นไฟ พ่นน้ำ พ่นควัน แล้วร่ายราด้วยท่วงท่าที่งดงาม ไม่ว่าอาลัมพาย จะบอกให้ทำาสั่งใด ภูริทัตทรงท้าตามทุกอย่าง มีคนมาดูการแสดง มากมาย อาลัมพาย ได้เงินครบฟันแล้วก็ไม่ทำตามสัญญา กลับเดินทางไปแสดงที่ หมู่บ้านอื่นต่อไป ภูริทัตทำเงินให้อาลัมพายน์เป็นจำนวนมหาศาล แต่ไม่ได้เสวยอาหารเลย ปุจฉา ทําไมภูริทัตนาคราช ไม่ได้เสวยอาหาร ใครรู้บ้าง.... ? วิสัชนา ภูริทัตเป็นนาคชั้นสูง เคยเสวยแต่อาหารทิพย์ และน้ำผึ้งผสมข้าวตอกอันเลิศรส แต่อาลัมพาย น่ากบมาให้เสวยแทน ภูริทัตไม่ยอมแตะต้องกบเหล่านั้น เพราะเกรงว่า ศีลจะขาด นับตั้งแต่วันที่ถูกจับมาจึงไม่ได้เสวยอาหารใด ๆ เลย ความหัวรวมกับ อาการบาดเจ็บแสนสาหัสจากการถูกทรมาน ทำให้ร่างกายผ่ายผอมเสื่อมโทรมลง แม้กระนั้นก็ทรงอดกลั้น หวังว่าสักวันอาลัมพาย จะเมตตาปล่อยให้เป็นอิสระ ความจริงแล้วภูริทัต ฤทธิ์เดชมากมาย เพียงแค่ลืมตามอง อาลัมพายน์ก็จะกลาย เป็นขี้เถ้าไปในทันที แต่ภูริทัตกลับยอมถูกทรมานอย่างแสนสาหัส ไม่ยอมทำร้ายใคร เพื่อรักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ นับเป็นตัวอย่างในการรักษาศีลที่ดีมากจริง ๆ GOO 4 B QOQ # www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More