ความเพียรของพระมหาชนกและพระจันทกุมาร : หน้า 52/59

ปุจฉา ทําไมเมื่อเรือแตก คนอื่น ๆ จมน้ำตาย กลายเป็นอาหารปลา อาหารเต่ากันหมด แด่พระมหาชนกรอดตาย วิสัชนา เพราะทรงมีความเพียรเป็นเล็กกว่าใคร ๆ พระมหาชนกทรงพากเพียรว่ายน้ำข้ามมหาสมุทรถึง ๗ วัน ๗ คืน โดยไม่ท้อแท้ และไม่หวาดหวั่น อมราภัย ทรงมุ่งไปที่ ความสาเร็จ คือ จะไปยึดราชสมบัติคืนมาให้ได้ ในวันที ๗ ทรงพบกับเทพธิดามณีเมขลาเหาะมาตรวจตรา ? มหาสมุทร นางรู้ กอัศจรรย์ใจจึงถามว่า “ในเมื่อฝังก็มองไม่เห็น จะว่ายน้ำไปทำไมกัน” พระมหาชนกตรัสว่า "คนเราหากไม่มีความเพียร แล้วจะประสบความสําเร็จได้อย่างไร ก็เพราะความเพียรพยายามนี้เอง จึงทําให้เรายังมีชีวิตอยู่ในขณะที่คนอื่น ๆ จมน้ำตายไปหมดแล้ว และเราจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อไปถึงฝั่งให้ได้" เทพธิดามณีเมขลารู้สึกเลื่อมใสในหัวใจที่ปราศจากความย่อท้อ ของพระมหาชนก จึงอุ้มพระองค์ขึ้นจากน้ำนำไปสู่มิถิลานคร วิสัชนา วสันนา ปุจฉา ทําไมพระจันทกุมาร จึงทรงร้องขอชีวิต ดั่งคนขี้ขลาด เมื่อครั้งที่พระราชาสั่งให้บูชายัญด้วยการติดพระเศียร (ศีรษะ) ของพระจันทกุมาร รวมทั้งศีรษะคนอื่น ๆ มาเป็นเครื่องเซ่นสรวง เพื่อพระองค์จะได้ไปสู่สวรรค์นั้น พระจันทกุมารทรงร้องขอชีวิตไว้ โดยทรงยอมเป็นข้าทาสบริวารของกัณฑหาลพราหมณ์ ยอมถูกจองจ๋า ด้วยโซ่ ยอมเป็นคนเลี้ยงช้าง เลี้ยงม้า ฯลฯ พระองค์ทรงรักตัวกลัวตาย ปุจฉา ถึงขนาดยอมตัวไปเป็นทาส โดยไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีเลยหรือ ? ที่จริงแล้วพระองค์มีฐานะเป็นถึงโอรสของพระราชา การที่จะ ต้องไปเป็นทาสของคนอื่น น ทรมานยิ่งกว่าตายเสียอีก เพราะ ต้องใช้ความอดทนเป็นอย่างสูงเมื่อถูกทำร้าย หรือถูกด่าว่า ดูหมิ่น เหยียดหยาม แต่ที่พระองค์ทรงเลือกวิธีนี้ เพราะไม่อยากให้คน ทั้งหลายต้องมาตายเพราะพระองค์ gob P www.kalyanamitra.org # ๑๐๓