ข้อความต้นฉบับในหน้า
บางคราวพอมีไทยธรรม ก็ไม่พบพระเถระ ผู้เป็นเนื้อนาบุญ บาง
คราวพบพระเถระแต่ก็ไม่มีไทยธรรม วันนี้เราพบพระเถระด้วย
ไทยธรรมก็มีด้วย ขอให้พระเถระโปรดสงเคราะห์เราด้วยเถิด จึง
วางภาชนะลงพร้อมกับพนมมือกล่าวนิมนต์พระเถระ พระสารีบุตร
ก็น้อมบาตรรับ เมื่อนางใส่อาหารได้เพียงครึ่งหนึ่ง พระเถระก็เอา
มือปิดบาตร แต่นางได้ร้องขอให้ท่านรับอาหารทั้งหมด
จากนั้นนางจึงรีบกลับบ้านเพื่อหุงหาอาหารชุดใหม่ให้แก่
สามี ฝ่ายนายปุณณะหิวจนแทบทนไม่ไหว จึงเข้าไปนั่งพักใต้ร่มไม้
ภรรยาของนายปุณณะเมื่อครั้นมาถึงก็กลัวว่าสามีจะโกรธที่มาช้า
อาจทำให้สิ่งที่ตนเองทำบุญไว้จะไม่เกิดประโยชน์ จึงรีบตะโกน
บอกแต่ไกลให้สามีทําใจให้ผ่องใสเพราะวันนี้ตนได้นำอาหารส่วนที่
เป็นของสามีถวายแด่พระสารีบุตร เป็นเหตุให้มาสาย
นายปุณณะเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจ พร้อมกับกล่าวชื่นชม
ภรรยาว่า ทำดีแล้ว ตนเองก็ได้มีโอกาสถวายน้ำบ้วนปากและไม้
สีฟันแด่ท่านเช่นกัน เขาทั้งสองมีใจเลื่อมใสและปีติในบุญมาก เมื่อ
ทานข้าวเสร็จ ด้วยความอ่อนเพลียจึงหลับไป
เมื่อตื่นขึ้นมา มองไปที่ท้องนา เห็นนาที่ตนไถไว้กลายเป็นสี
ทองคำ นายปุณณะมองด้วยความตกตะลึง รีบหันไปถามภรรยา
เพื่อความแน่ใจ ภรรยาของเขาจึงเดินไปดูพร้อมกับหยิบก้อนทอง
นั้นฟาดกับงอนไถเกิดเสียงดังกังวาน ทำให้รู้ว่าสิ่งที่ตนมองเห็น
เป็นทองคำจริงๆ จึงอุทานด้วยความเบิกบานใจว่า “น่าอัศจรรย์
จริง สิ่งที่เราถวายแด่พระธรรมเสนาบดีนั้น ให้ผลทันตาเห็นทีเดียว”
ก้าวที่ ๗ :
“เรียกบุญให้ช่วย”
เมื่อประสบปัญหาในชีวิต
พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ
เคยให้โอวาทไว้ว่า “ในโลกมนุษย์ ถ้ามีบุญ จะค้าขายก็ร่ำรวย
หาทรัพย์ง่ายไม่ติดขัด พาตัวให้ไปสู่สุคติ...
ต้องนึกถึงบุญ สิ่งอื่นอย่าไปนึก เมื่อต้องภัย ให้เอาใจจรด
อยู่ที่บุญ ถ้าไปค้าขายติดขัดขึ้น ก็ขอให้บุญช่วย นึกถึงบุญตรง
กลางดวงธรรมนั้น
ถ้าว่ามีอุปสรรคมาแทรกแซงอย่างใดอย่างหนึ่ง มีผู้มา
รุกราน ก็ขอให้บุญช่วย สิ่งอื่นช่วยไม่ได้
ถ้าหาบุญได้ใช้บุญเป็นก็ต้องเอาใจไปจรดอยู่ที่ศูนย์กลาง
ดวงบุญ.."
พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) ได้ให้โอวาทไว้ว่า
เราต้องสั่งสมบุญเอาไว้มากๆ และต้องรู้สึกปลื้มปีติ เพราะความ
ปลื้มปีติ ทำให้เกิดความสงบทั้งกายและใจ เพราะถ้าปลื้มมาก ปีติ
มาก จะมีผลทำให้บุญส่งผล ได้เร็ว หากปลื้มแล้วยังนึกถึงบุญได้
บ่อยๆ มากเท่าไร ก็จะมีผลต่อจํานวนชาติที่ส่งผลได้มากชาติ
ขึ้นเท่านั้น
๑๒
๑๓