ข้อความต้นฉบับในหน้า
52 พ่อสอนลูก
๏ อยากเป็นตัวของเราเอง
วิชชาที่ลูกเณรกำลังเรียนนี้ เป็นสิ่งที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง เรียน
เพื่อจะให้รู้ตัวของเราว่า เราคือใคร มาจากไหน อะไรคือ
เป้าหมายของชีวิต
บางทีลูกเณรไม่รู้ตัวเองหรอกว่ากำลังอยู่ในสิ่งที่ประเสริฐ
ที่สุด เพราะบางทีเรามองออกจากวัดไปสู่ชาวโลก เห็นเขา
หัวเราะกันสนุกสนานเพลิดเพลิน แต่ลูกเณรเชื่อไหมจ๊ะว่า เขาเหล่า
นั้นก็อยากใช้ชีวิตอย่างลูกเณรเหมือนกัน
หลวงพ่อขอยืนยันว่า สิ่งที่ลูกเณรกำลังเป็นอยู่นี้ เป็น
สิ่งที่ประเสริฐที่สุด วิเศษที่สุด ไม่มีอะไรมาเสมอเหมือนได้เลย
ขอให้มีความปีติและภาคภูมิใจในภาวะที่เราเป็นอยู่ อย่า
ให้มีความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแม้แต่นิดเดียวว่า เราไม่มีโอกาส
เหมือนอย่างชาวโลกเขา
ความจริงชาวโลกเขาก็คิดว่า เขาไม่มีโอกาสเหมือนอย่าง
เรา เพราะเขามีพันธนาการของชีวิต มีครอบครัว ต้องทำมา
หากินวุ่นวาย
เรามาอยู่ในสภาวะอิสระที่ดีที่สุดแล้วนะลูกนะ คิดเรื่องนี้ให้
ดี ให้มีความปีติ ภาคภูมิใจว่า เป็นสามเณรอย่างเราวิเศษที่สุด