เรื่องราวของโยคีเสือและบารมี : หน้า 19/77

พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) 19 คนนั้นถามต่อว่า เคยบาดเจ็บบ้างไหม เขาบอกว่า มีเหมือนกัน บางครั้งก็บาดเจ็บ คนก็ถามต่อว่า ทำไมบาดเจ็บ เขาตอบว่า เพราะวันนั้นเห็นมันเป็นเสือ พอเห็นเป็นเสือ ก็รู้สึกกลัว ที่เรียกว่า โยคีเสือ ส่วนหนึ่งก็เพราะกิตติศัพท์ในการ จับเสือ วันหนึ่ง บารมีของเขามาถึงหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ มีโยคี ท่านหนึ่งออกมาจากป่า รูปร่างผอม ตัวเล็กๆ สะพรั่ง ด้วยเส้นเอ็น ไปยืนอยู่หน้าบ้านของเขา ยืนเฉยๆ เขานึกว่าขอทาน ก็ไล่ไป โยคีก็ไม่ไป กลับพูดดีๆ ว่า “มันถึงเวลาแล้วที่จะต้องมา รับลูกเข้าไปอยู่ในป่า” แล้วก็ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ยอมไป คนจับเสือ กหงุดหงิด พูดไม่รู้เรื่อง จะจับโยคีตัวบางๆ เล็กๆ โยนออกไป เพราะตัวเองเคยจับเสือได้ แต่โยคีนั้นนั่งนิ่งๆ เอามือเหี่ยวๆ ผอมๆ นั้นจับข้อมือของคนจับเสือแล้วจูงเข้าป่าไป เลย เขาบอกว่า มันไม่มีแรงเลย พอถูกโยคีจับ ก็ไม่มีแรง เดิน ตามเข้าป่าไปเลย เป็นสิ่งอัศจรรย์ทีเดียวนะจ๊ะ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ หลวงพ่อเคยคุยกับฤๅษีท่านหนึ่ง ผมยาว หนวดเครายาว เขาวิ่งไปบนนํ้าได้