การฟื้นฟูจิตใจผู้รอดชีวิตหลังภัยพิบัติ : หน้า 15/103

เมื่อดิฉันโศกเศร้าด้วยความทุกข์ ขอให้พี่น้องของฉันบรรเทาความเศร้าและความทุกข์ในหัวใจ เพราะฉันเชื่อว่าความทุกข์ของฉันจะไม่เป็นความทุกข์ของบรรดาผู้ที่รักฉันอีกต่อไป เมื่อฉันตายไปแล้ว ก็จะเป็นการรวมกันของผู้ที่ถูกรักและเชื่อมโยงความรักกันไว้ในดวงใจของพวกเขา การจากไปของฉันจะเป็นการบอกลาไปอย่างสงบ พร้อมกับความสุขใจตลอดมา และการจากไปนี้ดูเหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ของฉันจากประสบการณ์ของการช่วยเหลือเหยื่อในพื้นที่ประสบภัย ผู้สนับสนุนตระหนักว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการมุ่งมั่นที่จะฟื้นฟูจิตวิญญาณและเสริมสร้างขวัญกำลังใจให้กับผู้รอดชีวิต เพื่อให้พวกเขาถอยหลังและมั่นใจที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เพราะความแข็งแกร่งในจิตใจเป็นสิ่งที่ช่วยให้พวกเขาเผชิญความทุกข์และความไม่แน่นอนในอนาคตได้อย่างเข้มแข็ง Some cried until they could hardly close their sore eyes to sleep. They cried until there were no tears left to cry. They had no remaining appetite for life. All the survivors cared about were the dead bodies of loved ones who they could do nothing more to help or who had to wait as the process of identifying the departed went on. From the experiences of helping out the victims in the damaged area, the supporters realized that the most urgent problem to be solved was to renew the spirits and boost the morale of the survivors so that they could continue to overcome the hardship in their lives. In the meanwhile the rescue teams endeavoured to give the people all the material support they needed.