ประสบการณ์การไปวัดครั้งแรก : หน้า 13/60

ถ่ายรูปกับคุณยายและพี่กัณท์พี่พิณ เดินทางมาวัดครั้งแรกนั้น โดยรถบัสของ ถาม : แล้วความประทับใจอะไรที่ให้มหาวิทยาลัยกับสมาชิกอีกประมาณ 20 กว่าคน ใน พี่เปล่าวัดได้อย่างตลอดต่อเนื่องจนกระทั่งตัดสินใจใจพี่นิภาพว่าว่าวิวเหมือนวัดทั่วไป ๆ ไป จากบางนั้นเข้ามาสมัยนั้นยังเป็นถนนเส้นเล็ก ๆ มีถก้มปุ่มอยู่ระหว่างสองข้างทาง บรยากตระระหว่างทางเป็นบ้านริมคลอง แต่บ้านจะมีที่ส่งเส้นในคลองใช้อาบน้ำ ชักผ้า แปรฟันอยู่ในนั้นหมด เมื่อรถมาอยู่ลานุที่แห่งหนึ่ง ยิง ๆ อยู่รามวัดแล้วก็วัดแล้วก็ เพราะมองเห็นแต่เต็มไปใหญ่ ๆ มองไปทางไหนก็ใกล้ ๆ หมด พื้นที่ 2,000 ไร่ พี่ขยายออกมา ถ้าเทียบพื้นที่ปัจจุบันก็อยู่ภาคสารคามย่านบ สถานพยาบาล พวกเรากางกลดอยู่ในเต็นท์กันยกที่ร่องด้วยพื้นเทียนเกลิ่ดเวลากูเสื้อแล้วนอนลงไปก็ได้ นวดตัวกันแล้ว เวลเดินก็ต้องค่อย ๆ เดินไม่ใช่นั้นเสียงจะดังมาก ครั้งนั้นได้มีโอกาสเข้าไปบารพาหลวงพ่อมโยและหลวงพ่อทัตติชี ท่านคอผ่องใสและน่าเหลือบเสมามาก นอกจากนี้รู้สึกประทับใจความสะอาด ความเป็นระเบียบเรียบร้อยของที่วัด นักใดให้ได้ทอดรองเท้าของเขาไปไหนก็ต้องถอด เข้าห้องน้ำก็ต้องถอด ถอดแล้วต้องให้เป็นระเบียบด้วย แต่รู้สึกดีนะทำให้เรามิสิต ลง สารภาพกันเป็นอัตโมติ เมื่อเรียนจบปริญญาติแล้วจึงขออนุญาตทางบ้านบ้างนว่างานทั่ว แต่ทางบ้านไม่อนุญาตเพราะอยากให้ทำงานก่อน ในระหว่างที่ทำงานก็ยังไปรับและช่วยงานบุญอยู่เสมอ วันนี้คือความสุขที่สุดคือวันที่ดาวก็ได้ไปวัด ไม่มีอะไรที่แน่นแล้วปลื้มเหมือนทำงานอยู่ที่วัดเลย ประกอบกับเจออาจาร์นักคลังหลวง มาช่วยงานบ้าง เมื่อกันใดใจอยากจะช่วย จึงขออนุญาตทางบ้านอีกครั้งและทางบ้านก็อนุญาต จึงได้มาช่วยงานเป็นอาสาสมัครที่แผนกโกษาปณฑ์ก่อน เมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2533 กับพี่หนู (ปัจจุบัน)