ประสบการณ์การเป็นอาสามัครในงานวัด : หน้า 13/60

มัคคชีวิต เหมือนกับงานทางก้าวหน้า แต่ความติดขัดสถานันยัง คยเด้งชื่อเท่ กว่า "บันไต" ไม่รู้ว่าเท่าหรือเปล่า เพราะพวกพี่ ๆ ตั้งตัวเอง แต่ก่อนไอ้นั้น ยังไม่ได้ขว้างหรอก ไปซ้อนงานชมรมพูดๆ พอจบงาน เขาดรามาวัดก็ได้มาเป็นครั้งแรก ชอบมาก บรรยากาศสงบ ได้ฟังหลวงพ่อคัดตะเทน ชอบมากอยากมาก่อน แต่วรรถสถานนั้นไม่มีไปนบรถที่อนุสรัย ริษยา แต่ยังไม่ทุกอย่าง พอปี 2 มา วัดทุกกาดทิศ อยู่จนถึงเย็นกลับรถคืนสุดท้าย จะอยู่ช่วยเก็บเสื้อ เช็ดเสื้อ มีนอกจากไร้ช่วยทำ อยากรู้จักกับทุกคนที่มาช่วยงาน รู้สึกเหมือนเป็นพี่น้องกันและต่างสถานัน อยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างในวัด เพราะฉะนั้นจึงช่วยงานทุกอย่าง เช่นงานแผนกเสียบกิำ (เพราะเรยนางข้าง) ถาม : พี่สมพงษ์ได้เข้ามาเป็นอาสามัครได้อย่างไรคะ รับบุญแผนไหน ทำนาอะไรคะ ตอบ : จำได้ว่าหลังเทคนิค หลงพ่อทัดตะก็ ผิดพลาดคงมีอยู่ พออุญาเขียนการทำงานประกวดว่าใครจะสนับช่วยงาน ก็เลยไปสมัครกับ ผิดพลาดเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิต สู่เราต้อง เขา ช่วงแรกใกล้ไปแผนโบนัน แผนนี้ ใครรบก็ไปงานสุดท้ายก็ได้มาอยู่แผนธรรมในอุธ เพราพี่สาวนี ลิฟท์ง ศิรพงผูญสิทธิ์ ที่เขาจ่ายมาเหลืออดตัวเรา ก็เลยไม่ต้องไปไหน เพราะความรับผิดชอบมัดใจต่ออยู่กับ แผน ข้อของการมาช่วยงานอาสามัครที่นี้ เพราะ มีบุคลากรที่มีคุณภาพ เป็นพี่ ๆ ที่งานข้างนอก ผ่าน วันไหนประชุมธรรมโบนันหรือประชุม มาช่วยอบรมสนับสนุนการทำงาน ทำให้เราได้ความ เตรียมงานบุญใหญ่ ก็กล้ามที่พักผ่อนคืนนี ดี 1 รู้ไปทุกวันอาทิตย์ไม่เคยขาด งานชมรมก็ ให้ทำ ได้ยังไงให้โอกาสอย่างมาก อีกอย่างอายุ ทํา งานอาสามัครก็ทำ เรียนก็เรียน สนุกดี เรานั่งไม่มีโอกาสที่จะหาประสบการณ์จากความ กาม : โดยส่วนตัวก็มีวิธีการสอนตัวเองอย่างไรให้รังเป็นอาสามัครและหัวหน้าที่อย่าง ตลอดต่อเนื่องนะคะ ตอบ : ที่พี่รักในการทำงานอาสาสมัครเพราะ งานพระศาสนดำเนินไปได้ด้วยดี เรามี ว่าเห็นประโยชน์ในการฝึกตัว การเป็นอาสามัครได้ ทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น ฝักตัวเองหลายอย่าง ถามว่าดิ ไม่ช่วยงาน เรายังไงก็ได้เพียงธรรม ทำบุญ การมาเป็นอาสาสมัครทำให้เราได้ แค่ฟังธรรม ทำบุญ การมาเป็นอาสาสมัครทำให้เราได้ นำธรรมะที่ฟังมาเข้าปฏิบัติให้เกิดผล แล้วยังได้บุญ พิ special ตัวไปด้วย เมื่อยืนคลี่ถึงสิ่งที่เราได้ช่วย ให้บุคคลอื่น ๆ ได้วัดอย่างสะดวกสบายน ได้รับให้