การสร้างวัดและการปฏิบัติธรรม : หน้า 81/120

ตอนนั้น ผมยังไม่ได้มาว คุณยาย ท่านเป็นอาจารย์สอนภาพนาม บรมพรพระฤกษ์ ในวัดนี้มา ตั้งแต่เป็นราวาส ท่านก็พูดว่า “ได้ สำเร็จแล้ว” “จะสำเร็จได้อย่างไรกระไรราย? เรายังแค่ 3,200 บาท เท่านั้น ท่านก็บอกว่า “สำเร็จ” ท่านพูดชิงช้า ไม่ได้พูดเล่น ๆ “ที่สำเร็จนะ จะอญญามจากไหนล่ะ ยาย?” ควร้วิท่านขยายความ ซึ่งจริง ๆ แล้วเราได้บนประโยคกันบ่อย ๆ คือ “สีนโล โคสมบท คำทำให้เกิดโคตรงทรัพย์” คุณยายท่านไม่ได้บงบ้าง ท่านพูดง่าย ๆ ว่า “ พวกคุณเคคิดนั่งใหม่ว่า ถ้เงินร้อยล้าน กับอาคนามสักร้อยสองร้อยคนมาฝึก เพื่อให้ได้คนที่ริักว่าดีว่าชีวิตขึ้นมาสักกลุ่มหนึ่ง ไม่ต้องกิศอืนหรอก คิสนี้นั่นแหละ คุณคิดว่าจีฝึกคนแบบนี้ืนได้ก็กลิ่น?” ผมจึงคิด พวกเราทีมงานที่จะสร้างวัด ก็หยุดคิดกันทีเดียว คิดแล้วก็ตอบท่านไปว่า “หมดเงินไปร้อยล้านแล้วยังไม่ได้ฝึกได้เสร็จหรือเปล่า” คุณยายหัวเราะแล้วก็พูดว่าว่า “นั่นสิ ลิ สิ การที่มีคนรักดิษลิ้งกว่าชีวิตเกิดขึ้นมัก ๆ คน ที่นึ้อ่าว่ามีสมบัติเทินกว่าร้อยล้าน แต่เดีียวนี้นายมีกวาคุณอยู่ตั้งกว่าลิล คน เพราะฉันก็ว่ามีสมบิดเกินกว่าร้อยล้าน แต่เดีียวนี้นายมี พวกคุณอยู่ตั้งกว่าลิคน เพราะฉะนั้นต้องถือว่า ขณะนี้นายมีทุนอยู่แล้วเป็นพันล้าน เพราะฉะนั้นต้องสร้างวัดนี้สำเร็จแน่นอน” ผมเคริบท่านไม่ขึ้น เพราะท่านพูดด้วยเหตุผล แล้วท่านก็ขยายความต่อไปอีกว่า “คุณเชื่อยเถอะ หลวงพ่อวัดปากน้เคยให้ยืนเข้าธรรมภายในดูดูแล้ว ตั้งแต่สัมผัสท่านมีชีวิตอยู่ ยายเลยเห็นแล้วว่า อานุภาพของลิสนั้น ถ้าใครรักษาได้แล้ว เป็นต้นสมบัติจริง ๆ” ผมเชื่อ ทั้งที่ คำในใจอดีใไม่ได้ แต่จากที่เคารพครูอาจารย์ และโดยเหตุโดยผลจริงของท่าน จึงตั้งใจตามท่านพลงมือสร้างวัด ท่านจึงสั่งคนสร้างวัดให้ผู้อาราธนโล่งครูครังครังก็มีความจำเป็นว่าต้องฝึกสมาธิให้มาก ถ้าฝึกสมาธิบวบเป็นสิบ ๆ พระราช ก็ได้ยินเสียงตบงกวนปะเปะ ครั้นฝึกสมาธิหนักเข้า ก็จริงอยู่ว่าท่านว่า ยังไม่ได้จะบวชเลย ไปบอกอุฏฐิที่ไหนเขาก็เชื่อ เพราะหน้าตาเรงใส เขาเชื่อว่า เราไม่หลอหลวงเอาเงินเขาไปใช้ส่วนตัว เขาว่าเงินให้ง่าย ๆ ไปบอกเขาว่าจะขอบริจาคเงินสร้างวัด อยากให้วัดที่เน้นการปฏิบัติธรรมเกิดขึ้นในประเทศไทยเป็นวัดของพระพุทธศาสนา ของทั้งโลกเลย เรายังความรู้สึกนึกคิดอย่างไรก็ออกไป เขาก็เชื่อ เพราะศราสติ สมาธิมั่นคง ทำให้เราผ่องใส จิตใจเบิกบาน คนมีจิสก็ไม่จำเป็นต้องประกาศตัว ชาวบ้านเขาดูออก เพราะหน้าตาผ่องใส ตรงกันข้าม ถึงจะบวชมาหลายสิบพรรษา ถ้าเรารักษาศีลดีไม่ได้ ไม่มีทางผ่องใส คนมีจิสใจข้างในใส่ ข้างนอกก็ผ่องออกมา เราจึงทำกวานและบูญกุญแจเรื่อยไป ก็ได้ปัจจัยมาสร้างวัด ต่อมา เมื่อบวชแล้ว ประชาชนก็ยินดีเชื่อ เพราะเขาเห็นเรามาตั้งแต่ยังไม่บวช พอเขาเชื่อ เขาก็บริจาคทรัพย์มาให้สร้างพิมพ์ขึ้นอย่างที่เห็นอยู่ทุกวันนี้ ขอให้เถิดว่า ถ้าตัวของเราศีล มีสมาธิมีปัญญาจากการศึกษาธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ใครมาถึงเรา เขามีต้องได้ศีล ได้สมาธิ ได้ปัญญาทุกคนไป บุคคลเหล่านี้ลงเวลาถ้อตัวเองมีโจ ก็บริจาคช่วยสร้างวัด ถ้ามีโจ่ยก็ออร์เรย์แรงมาช่วยกันก่อสร้าง เพราะเขาเห็นคุณค่าของพระศาสนา เขาเห็นว่า ตั้งแต่เข้าเดียวกันทำให้เขาได้ปรับปรุงตัวเองกันมา ไม่ใช่ผมยกตัวเองว่ากษะ แต่จะให้เขาคิดเท่านั้น ถ้าก็อตอย่างพระอาจารย์ยังเห็นได้ชัด หลวงปู่ขาว อนาลโย พระอาจารย์ฝัน อาโร เมื่อท่านยังมีชีวิตอยู่ทางภาคอีสาน ท่านอยู่กลางป่า แต่ท่านเชื่อมั่นว่า มีชาวกรุงเทพฯ อุตส่าห์ขับรถไป จัดรถทัวร์ไป