ความรู้สึกซาบซึ้งของพระที่มีต่อคุณยาย : หน้า 9/40

Here's the extracted text from the image: --- อยู่ ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้พระรายนี้ซึ้งใจคุณยายมาก ที่เป็นห่วงท่าน และมาเป็นกอำมะเขือให้ท่าน จึงทำให้นบรรด่อิ่มเงียบๆ และนี้แหละครับ คือ ความไม่รบมาของคุณยาย อีกเรื่อง ซึ่งผมก็เคยเจอกับตัวเองอย่างจัง ในช่วง พ.ศ. 2532 ช่วงนั้นหลวงพอเมตตาให้พระกลุ่มหนึ่งได้มานั่งสมาธิที่อาคารววนาในพื้นที่เขต 196 ไร่ ซึ่งรผมก็ได้นั่งอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย เลยทำให้มีโอกาสได้พบคุณยายบ่อยๆ คือนแทบทุกวัน ซึ่งผมก็ชอบฟังท่านมากๆ แต่มีอยู่วันหนึ่ง ด้วยความผมจะรีบไปประชุม พอเดินออกมาเห็นคุณยายกำลังนั่งสมาธิ จิตใจผมก็เลยแอบคิดในใจว่า..วันนี้น่าจะไม่อยากเจอคุณยายเลย จะรีบไปจริงๆ เพราะเมื่อเจอกัน ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ชาวบ้านเราก็ต้องคุยด้วย ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จึงได้แต่คิดในใจว่า ถ้าเราเดินหนีหลังก็เป็นการไม่เคารพต่อครูบา-อาจารย์ อีกทั้งเป็นการเสียมารยาทมาก ด้วยเหตุนี้ กระผมจึงตัดสินใจเดินต่อไปอย่างปกติ จนเดินถึงในระยะห่างคุณยายไม่เกิน 10 เมตร และทันใดนั่นเองครับ...คุณยายท่านก็ผมมือขึ้นมามองทางกระผม แล้วก็พูดขึ้นทันทีว่า “ท่านๆ..ท่านไปเถอะ...ยายไม่วนท่านหรอก!!!” หลวงพ่อครับ..ตอนนั้นกระผมก็แล้วตัวชา เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนเลยครับ ผมได้แต่ยืนตัวแข็งทึบอยู่ตรงนั้น ผมมีอาการทั้งนี้และก็ทั้งนั้น นานจนกระทั่งคุณยายท่านมองรถสวนล้อ จากไปครับ... หลวงพ่อครับ..ผมซาบซึ้งในความตรง อธิษฐานของคุณยายจริงๆ ครับ เพราะผมคิดในใจ แม่มักเดินอยู่ห่างท่านค่ะ แต่ท่านกลับรู้ความคิดของกระผมได้ถึงขนาดนี้ ด้งนั้น..เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า 1) คุณยายรู้ใจหมดครับว่า..ใครคิดอะไร 2) ไม่ควรทำแบบนี้อีก 3) สิ่งที่ควรทำ คือ มารอคองกับคุณยายบุคคล ผู้ทางจิตญาณ และส่วนกันมาหลายๆ ครับ เพราะคุณยายท่านเป็นเนียบบุฌอุเด็จ ทำที่ อย. สุดท้ายนี้ ผมขอด้วยลลอนที่ผมแต่มจากใจครับ... @หาใคร ใต้ผ้าห่ม ที่จะสื่ออ ย่าหามเหยียด อ่านในฉับตัว @หาใคร เป็นลิต ทำวิจา ที่นั่นบ บ เป็นส สง สงโปร @หาใคร ไปบรามา กลายบรึ้ ให้แดนซ สบ สันู เลือดสลาย ทั้งใจภาพ ธีระสุ พคุณาย รู้แล้วใช่ รา่งดงด งงงง... --- (Note: Some parts of the text are handwritten or stylized, which could affect accuracy.)