ความรู้สึกและการตั้งสัจจะ : หน้า 26/40

น้อย ๆ และมากขึ้นฉันมีความรู้สึกว่าจะดูกทุกขึ้นแทบจะระเบิดหลุดออกมาเป็นชิ้น ๆ จนเกือบจะหมดความอดทน ความกระวนกระวายใจตามมาว่าพี่พิงในใจว่า "เฮ..แต่ก่อนเราไม่เคยรู้สึกเช่นนี้เลย พอตั้งสัจจะลงไปว่า ถ้าลองเพลไม่ดังจะไม่ลูกจากที่เหตุใดมันจึงเพิ่มความกระวนกระวายใจมากมายอย่างนี้ ผิดกว่าครั้งก่อน ๆ ที่นั่งภาวนาเมื่อไหร่ก็ตามนอกจากเวลาไม่สัมผัสก็ คิดใจถึงก็เอ็งแนว และชัดสายมากขึ้น จนเกือบจะลืมหลักหลายครั้งแต่เมื่อได้ตั้งสัจจะไปแล้วท่านก็ทยงมึงมังต่อไป ในที่สุดใจก็คล้อยจะไป แล้วท่านก็เก็บมึงมังต่อไปในที่สุดใจก็คล้อยจะไป แล้วท่านก็เก็บมึงมังต่อไปในที่สุดใจก็… (ข้อความต่อเนื่องในอีกส่วนหนึ่ง)