การตื่นรู้จากการทำสมาธิ : หน้า 28/40

ปรากฏแล้ว ก็รีบั้งขัดสมาธิเข้าที่กว่านภาพดี นึกถึงงมที่อยู่ระหว่างซองแผ่นหินซึ่งกำลังไหลไป มา จึงหยิบขนำนั้นขึ้น เอานี้มีจุดเพื่อจะ เขียนงไหวคัดกันมาแต่ง แต่พอจนวันที่พื้น ยังไม่ถึงครึ่งวงเกิดความคิดขึ้นมาว่า “ชีวิตละได้ แต่บ่เมียงกลัวขี้อยู่เลย” ท่านนักละอายตัวเอง จึงวางขวดน้ำนลง แล้วรีบเข้าที่ได้ประมาณครึ่ง ค่อนคืน เมื่อใจหยุดเป็นจุดเดียวกันก็องเห็นดวง ใบสีรุ้งขนาดเท่าฟองไข่แดงของไข่ ซึ่งยังติดอยู่ ที่ศูนย์กลางกายจากเมื่อเพล ยิ่งมองยิ่งใสสว่าง มากขึ้น และขยายใหญ่ขนาดเท่าดวงอาทิตย์ ดวง ใสซึ่งคงสว่างอยู่เช่นนั้น โดยที่ท่านก็ไม่ทราบว่า จะทำอย่างไรต่อไปเพราะทุกสิ่งที่ท่านได้ศึกษา มาไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน ขณะที่จังหวูนึงอยู่ตรงนั้น ก็มีเสียงหนึ่งดัง ขึ้นมาจากกุลกาลดวงนั้นว่า “มาชิมา ปรุงไป” แต่จนที่เสียงนั้นดังแผ่วขึ้นในความรู้สึก ก็เห็น จุดเล็ก ๆ เรื่องแสง สว่างข้างขึ้นมาจากกลางดวง นั้น เสมือนจุดศูนย์กลางของวงกลม ความสว่าง ของจุดนั้นสว่างกว่าดวงกลมรอบ ๆ ทำมองเรื่อย ไป พลางคิดในใจว่า “นี่จะมีกทางสายกลาง จุด เล็กที่เราเพิ่งจะเห็นเดี๋ยวนี้ยิ่งกลางพอดี ลอง มองดู จะเกิดอะไรขึ้น” จุดนั้นค่อย ๆ ขยายขึ้นและ โตเท่ากับดวงเดิม ดวงเก่ากว่าจะไป ท่านมองไปเรื่อย ก็เห็นดวงใหม่ลอยขึ้นมาแทนที่ เหมือนนำพุ่ง ขึ้นมาแทนกัน ต่างแต่ไล่ยิ่งขึ้นกว่าวดเดิม ใน ที่สุดก็เห็นกายต่าง ๆ ผุดซ้อนกันจนถึงธรรมกายเป็นพระ ธรรมกายอันเป็นปฐมกายวัดเสียงพระ ธรรมกายยังว่านขึ้นมาในความรู้สึกว่า “ถูกต้อง แล้ว” ความปีติสุดฤทธิ์เกิดขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนท่านถึงกับร่ำพร่ำพูดขึ้นมาเบา ๆ ว่า “เออ.มันอยาก ถามนี้เอง ถึงไม่บรรลุคำเห็น ความจำ ความคิด ความรู้”