ความวิเศษสุดของพระพุทธศาสนา : หน้า 29/40

นิทายสาร Dhamma TIME ...ธรรมะเพื่อประชาชน... ความวิเศษสุดของพระพุทธศาสนา ต้องอาศัยใจหยุดใจนิ่งอย่างเดียว ใจหยุดดังจะหยุดพ้นจากอาสวกิโลส และจากการเป็นข่าวเป็นทางของพญามาร * มีว่ะพระบาทสีปรากฏใน อปราณสูตร ว่า "สีล ปฏิฐิโต ภิกขุ อินทริเยสุ สุวโต โจทยมนูพู จ มุตฺตญฺญ ชาริยะ อนฺุญฺญชติ เอวํ วิรามาตาปิ อโหติฺตมตนฺโท ภาวํ กุลส ดังฺษญ ฌมฺมปฺปาทิโป โภคํ สุตํ ฯ" ยกผู้ต้องอยู่ในดีล สาวรวมในอันที่ยังหลาย รู้จักประมาณในโชคะ หนึ่งปะกอบความเพียร วิกทะผู้ปกติน้อยเหลือ รวมในอธิษฐานหลาย รู้จากประมาณในโชคะ หมันปรบอความเพียร วิภวิ ปฏิพาก เพรีย อยู่ร่อยไม่มีขึ้น ถือกิยาได้หลายน้อยกว่ามาวชนดึงตนเอง ดําเนินใจชดเชยว่าไม่เกี่ยวกันทั้งกลางวันและกลางคืน เจริญกุศลธรรมเพื่อบรรลุคุณอันนั้นจากโยคะ ผู้ถือตนในความไม่ประมาณ มีปิติในความประมาณเป็นผู้ไม่ควรเพื่อความเสื่อม ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติใกล้พระนิพพานที่เดียว ทุกวันนี้มนุษย์ตกเป็นข่าวเป็นข่าวของกิเลส อาสวะ คือ โลกะ โทสะ โมหะ ทำให้เกิดความทุกข์ ทรมาน มีเกิด มีแก่ มีเจ็บ ตาย และมีการสูญเสีย เกิดขึ้นมากมาย แม้กระทั้งภัยสงครามเกิดขึ้นทุกวันนี้ ล้วนเกิดจากกิเลส ตะกุลใหญ่ คือโลกะ โทสะ โมหะ ที่เข้าไปข้องแบนในดวงใจของมนุษย์ บังคับให้ดึงให้ห่างลายล้างกันเอง มวลมนุษย์ซึ่งเป็นเครื่องตัดสินใจหันกันเอง รบราฆ่าฟันกันเองไม่ได้บ่งบอกว่ามีคดีจริงแต่ผู้ มีธรรมจักษุ มีสาสะ ท่านว่าคดีคดีเท่านั้นในไม่นมนุษย์ แต่คือพญามาร ซึ่งเป็นศัตรูร้ายกาจ เป็นคู่ต่อสู้ที่อันตรายที่สุด จะเอาชนะได้ การจะบรรลุรูปหมายสูงสุดของชีวิต คือละนํพาน อันเป็นแดนเกษมจากโยคะ คือกิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งหลาย จำเป็นต้องดำเนินตามปภิฏา ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและผู้ในกลาลก่อนได้ทำเป็นแบบอย่าง ท่านสอนว่า ให้หยุด หรือเหินขึ้นใน สังสารวัฏ จำเป็นต้องชำระสิ่งของตน ให้สะอาดบริสุทธิ์ อยู่ให้ลงพอร้อย อยู่ให้พอ หรือหยุด เพราะสิลิปิริสุทธิ์เป็นพื้นฐานที่จะทำให้เรารู้จักสมาธิกวาดภาพหน้า ขึ้นไป ถ้าหากรักษาศีลก่อนเป็นส่วนหยาบ คือลักษณะภายนอก และวาจาให้บริสุทธิ์ไม่ได้ การชำระใจมีความละเอียดอ่อนยิ่งไปกว่า