ความรู้รับตัว: หลักธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ (ตอนที่ ๗) : หน้า 34/45

ความรู้รับตัว หลักธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ (ตอนที่ ๗) เดือนตุลาคมที่ผ่านมา ผู้เขียนได้รับเชิญจากเจ้าภาพ คือ ประธานพุทธสมาคมจีนให้เข้าร่วมประชุม World Buddhist Forum ครั้งที่ ๓ ที่เมือง Wu xi ซึ่งมีผู้แทนองค์การชาวพุทธถึง ๒๕ ประเทศเข้าร่วมประชุมในครั้งนี้บ่อยเป็นนิมิตหมายดีที่พุทธบริษัทจะมารวมเป็นหนึ่งเดียว ในช่วงนี้จึงเป็นโอกาสดีที่ผู้เขียนจะเดินทางไปเมืองซื่ออันอีกครั้งหนึ่ง ตามนิมิตหมายกับท่านศาสตราจารย์อิ๋ว ผู้นำผู้ใจเป็นกุศล ที่ช่วยนำให้พบกับท่านเจ้าอาวาส คือพระธรรมาจารย์เจิ้งฝาอื่อ ประธานพุทธสมาคมแห่งมณฑลซานซี ซึ่งท่านมีเมตตากล่าวชวนให้ไปในครั้งจะได้เตรียมพระคัมภีร์โบราณที่ทางวัดเก็บรักษาไวามาให้ชม เพราะช่วงนี้ทางวัดยังงานบุญประจำปี อีกทั้งท่านต้องไปบรรยายกับประธานพุทธสมาคมแต่ละมณฑลทั่วประเทศ อย่างไรก็ตามท่านเจ้าอาวาส เมตตาบัญญัติให้ที่จุดนี้เป็นพิเศษ เพื่อสักการะพระธุดงด์อารมณ์ของพระถังซำจั๋งและคัมภีร์ตันฉบับจริงที่ท่านนำมาจากอินเดีย ซึ่งนับว่าเป็นบุญวาสนาของพวกเรา และเราเชื่อว่าจะต้องได้ไปเยี่ยมที่นี่อีกอย่างแน่นอน เพื่อทำงานภาคสนาม ฉบับนี้ ผู้เขียนจะขอกล่าวถึงเรื่องเส้นทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนสืบไป พระพุทธศาสนาเริ่มเผยแผ่เข้าในดินแดนแถบอาเซียนในวัฏพุทธศตวรรษที่ ๖ อาณาจักรและเมืองสำคัญในอาณาเขตดังกล่าวยังรุ่งเรืองรอบทะเลทะลายตกลงมาจากบนเส้นทางแพร่ใหม่ ซึ่งเป็นเส้นทางการค้าชายมาครอบ เป็นสถานที่มาแต่เดิม เมืองศิลาจูฎา อาณาจักรสุรินทราช ก่อนเส้นทางแพร่ใหม่มาถึงเมืองนิซาเมืองตูหยง บนเส้นทางแพร่ใหม่ตอนเหนือ ซึ่งล้วนแต่เป็นแหล่งที่พบพระพุทธศาสนาในพระศาสตรรรษที่ ๖ อย่างต่อนื่องจึงถึงราวพุทธศตวรรษที่ ๑๖ พระภิกษุชื่นฝาอิ่นนว ๒ ผู้เคยเดินทางผ่านมา ได้บันทึกไว้ว่า “ประเทศนี้เจริญมังคังและมากไปด้วยประชากร ทั้งหมดเป็นผู้ถือมั่งเปียรศรัทธาในธรรมะ และมักมีสันนิบาตนานาการด้วยบทเพลงทางศาสนาพระสงฆ์ที่นี่มีหลายหมื่นรูป ซึ่งส่วนใหญ่เป็นมหายาน” ความนิยมทางฝ่ายมหายานนี้เป็นปรากฏการณ์ตรงข้ามกับเส้นทางแพร่ใหม่ตอนเหนือที่เนีย พระพุทธศาสนากายามากกว่า สถานที่สำคัญที่พบมีคัมภีร์โบราณระยังออกเมืองเหนือของโคตาน คือตอนต้นอายุร ๑ ปี ตอนนี้อยู่ในระหว่างการดูดคัดไม่ให้สาธารณชนเข้าไป