การฟังธรรมของนางยักษิณ : หน้า 10/42

ผู้มีพระภาคเจ้า เสียงนั่นไฟเราจะจับใจประดุจเทกร เข้าไปจุดในกระดูกของนาง ประกอบกับความพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวของพุทธบริษัท ทำให้นางเกิดความเลื่อมใสในมหาสงส์ถึงสิ้นสุดที่จจะไปแสดงอาหาร บุราณอันจะต้องคะกิดนาง ยักษ์นี้ผู้มินิ้งไม่ไหวติง แต่ยังยักษีนี่ก็ไม่สนใจและไม่ดีพะเนาะแสดงอาหารอย่างใด นางยืนเงี่ยโสดับตบะธรรม ส่วนอุตตรา ผู้เป็นเด็กยังเกินไป ไม่นใจในการฟังธรรม เมื่อถูกความหวีดเวียนหนักเข้า จึงเตือนมรรคาดครั้งแล้วครั้งเล่า ว่า ทำไมจึงยืนนี้ไม่ไหวติงเหมือนต่อไม้ ไม้แสงหาอาหารมาให้ลูก นางยักษินกลัวลูก จะทำให้นางพลาดโอกาสได้ฟังธรรม จึงปลอบโยนลูกไปว่า "นั่งเสียเถิดลูกตา๓ เงียบ ๆ ไว้เถิด ลูกปุ้พ- พูด แม่ปรารถนาจะฟังธรรมที่ทำได้ยาก ในโลก ลูกทั้งสองจงเงียบเงียบ จนกว่าแม่จะฟังธรรมของพระ- พระสงฆ์ยืนป่าสีสา" พระมีพระภาคเจ้าทรงแสดงพระธรรมเทศนา ยกเรื่องร้อยสิบ ๕ มาแจ้งแจง ซึ่งได้แก่