หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ (ตอนที่ ๑๑) Dhamma TIME เดือนตุลาคม พ.ศ.2559 หน้า 33
หน้าที่ 33 / 42

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอหลักฐานจากคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการเผยแผ่พระพุทธศาสนาจากศรีลังการไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๘ ผ่านยุคสมัยที่มีการเปลี่ยนแปลง ด้วยความเกิดขึ้นและสงครามที่ส่งผลต่อความมั่นคงของศาสนา ทั้งนี้ยังมีการบันทึกความสัมพันธ์ระหว่างชาวพุทธในภูมิภาคที่สำคัญ รวมถึงการรวบรวมข้อมูลและการวิจัยที่จัดทำโดยคณะนักวิจัยของสถาบัน DIRI ที่ประสงค์ที่จะรักษาความรู้ทางประวัติศาสตร์นี้ไว้ เพื่อประโยชน์ต่อการทำความเข้าใจและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไป.

หัวข้อประเด็น

-ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
-วัฒนธรรมและภูมิศาสตร์ของชาวพุทธ
-การเผยแผ่พระพุทธศาสนา
-บทบาทของสถาบัน DIRI

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ความรู้รอบตัว หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ (ตอนที่ ๑๑) ผู็เขียนและคณะ ทางการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ได้ค้นคว้าเรียบเรียงเส้น แสดงเหตุผลและปัจจัยในแต่ละช่วงเวลาและสถานที่ว่ามีเหตุการณ์อะไรที่เกิดขึ้น ในลักษณะบทความอย่างย่อให้ได้สาระสำคัญแต่ละครั้งยุคสมัยแต่ละสมัยนับตั้งแต่เริ่มต้นจนจบเป็นบทที่ท่านหลายกิ่นอาจจะอยู่ที่นั่น ทำให้เราได้เห็นภาพและมีความรู้เป็นพื้นฐานทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี ธรรมศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของชาวพุทธแต่ละยุค สมัย ซึ่งเขียนและคณะนักวิจัยของสถาบัน DIRI ก็ได้นำความรู้เหล่านั้นมารวบรวมเป็นฐานข้อมูลหรือข้อมูลในการค้นคว้าวิจัยคาถอดเดิมเพื่อจะได้ทำความจริงให้ปรากฏเป็นหนทางแก้ความให้พระพุทธศาสนาต่อไป ในบทนำเสนอสาธารโดยย่อของประวัติศาสตร์ที่ยาวนานถึง 2,600 ปี อย่างต่อเนื่องหลายฉบับถึงปัจจุบัน ผู็เขียนเองอนุโมทนากับท่านผู้อ่านที่ให้ความสนใจติดตามมาโดยตลอด และฉบับนี้ผู็เขียนก็ได้เสนอมาความต่อจากฉบับที่แล้ว การเผยแผ่พระพุทธศาสนาจากศรีลังการไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๘ เจริญรุ่งเรืองอยู่ระยะหนึ่ง แต่ภายหลังเกิดสงครามจากอาณียบเดียวกันให้ชาวที่ต้องต่อรองลงมาทางใต้ และทำได้เพียงการรักษาพระพุทธศาสนาให้มั่นคงไว้เท่านั้น ความสัมพันธ์กับประเทศชาวพุทธที่สำคัญครั้งหนึ่งที่ควรเก็บกล่าวไว้ คือ ในช่วง พ.ศ. ๒๐๑๙ คณะพระภิษุติยลังกาไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๘ เจริญรุ่งเรืองอยู่ระยะหนึ่ง แต่ภายหลังเกิดสงครามจากอาณียบเดียวกันให้ชาวที่ต้องต่อรองลงมาทางใต้ และทำได้เพียงการรักษาพระพุทธศาสนาให้มั่นคงไว้เท่านั้น ความสัมพันธ์กับประเทศชาวพุทธที่สำคัญครั้งหนึ่งที่ควรเก็บกล่าวไว้ คือ ในช่วง พ.ศ. ๒๐๑๙ คณะพระภิษุติยลังกาไปยังเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๘ เจริญรุ่งเรืองอยู่ระยะหนึ่ง แต่ภายหลังเกิดสงครามจากอาณียบเดียวกันให้ชาวที่ต้องต่อรองลงมาทางใต้ และทำได้เพียงการรักษาพระพุทธศาสนาให้มั่นคงไว้เท่านั้น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More