ข้อความต้นฉบับในหน้า
ข้อความในภาพที่สามารถอ่านได้คือ:
ส่งธรรม ลำภายิต
เรื่อง : พระครูสมุห์นรณ์ จันทจิตโต
พึ่งละ 3 สิ่ง
โกว ซา วิปุปเปหยุ มาน สงฺโญชน สมพฺติ
ตนานามรูปสื อสมฺมาน อภิญฺจํ นานปฏํนติ ทุกขา.
บุคคลพึงละความโกรธ พึงเลิกอัตตา พังก้าว่างสังโยชน์ทั้งปวง
(เพราะ) ทุกข์ทั้งหลายย่อมมิได้ดั่งใจผู้น้อมอยู่ในนามรูป ไม่มีง่วงนอนนั้น
(ซ. ช. ๒๕/๔๕)
3 สิ่งที่พึงละ จะหมดทุกข์แท้จริง
ย่อมมั่นในนามรูป (ขันธ์ 5) ก็ทุกข์ เพราะฉะนั้น 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน
การไม่ยึดมั่นในขันธ์ 5 ไปใช้เรื่องง่าย ต้องสละสิ่งพึงละ 3 สิ่งนี้ให้ได้
ละความโกรธ-ความโกรธทำให้ปองร้าย ขัดเคือง ปรุงเคือง ชิงชัง พยาบาท
เป็นเพลงไท่เผาสัตว์โลกมานาน
ความโกรธเป็นไฟร้าย ทำลายผู้ใคร่ครัวก่อนใคร ๆ ในโลก ความโกรธจึงเป็นสิ่งที่พึงละ
ละการถือตัว–การถือตัว มี 3 ลักษณะ
ถือตัวว่าดีกว่าคนอื่น ก็ทำให้นงนดน หลงลำพอง
ถือตัวว่าด้อยกว่า ก็ทำให้เท่แท้ ห่อเหี่ยว ไม่กระตือรือร้น
ถือตัวว่าเสมอ ก็ทำให้ไม่เกรงใจใคร ไม่ฟังใคร ไม่อ้อมน้อมใคร
การถือตัวจึงเป็นสิ่งที่พึงละ
ละกิเลส-กิเลสเป็นสิ่งที่ทำให้ใด้รามยง
กิเลส 3 คือ โลภ (ความโลภ) โทสะ (ความโกรธ) โมหะ (ความหลง)
กิเลสทำให้นุ่งระทาย เร่าร้อน สุมลง อย่างไม่มีที่สุด
กิเลสทำให้ใจเสื่อมคุณภาพ ทำให้ชีวิตเสื่อมลง กิเลสจึงเป็นสิ่งที่พึงละ
การละความโกรธ ละการถือตัว และละกิเลส จึงเป็นหน้าที่สำคัญของมนุษย์ทุกคน
ละก่อน-สุขก่อน-ละเร็ว-สุขเร็ว ละหมด-ทุกข์หมด
ละไปทุกวัน ละสิ่งม้วยมรดออย่างแน่นอน
(หมายเหตุ: ข้อมูลนี้เป็นการแปลและสรุปความจากข้อความในภาพ หากต้องการความละเอียดและแม่นยำในการแปล ควรพิจารณาอ่านจากต้นฉบับที่สมบูรณ์)