ความเข้าใจในพระธรรมและพระสงฆ์ คุณานันทเถระ ผู้กอบกู้พระพุทธศาสนาในศรีลังกา หน้า 31
หน้าที่ 31 / 72

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับพระธรรมและการพึ่งพิงพระสงฆ์ โดยชี้ให้เห็นถึงความคำนึงในกิเลสที่มีอยู่ในบุคคล รวมถึงวิธีการที่ผู้เรียนจะดูแลรักษาความรู้และไม่ควรยึดติดกับคนที่มีข้อบกพร่อง ในการเข้าถึงนิพพาน ๓ ประเภทได้อย่างเข้าใจและถูกต้อง โดยไม่ควรใช้ผู้อื่นเป็นที่พึ่ง

หัวข้อประเด็น

-ความเข้าใจในพระธรรม
-บทบาทของพระสงฆ์
-การรักษาความรู้พระพุทธศาสนา
-การเข้าถึงนิพพาน
-การพึ่งพิงของพระเณร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระธรรม คือ หนังสือที่มีผู้เขียน เขียนกันขึ้นมา หนังสือเหล่านั้นต่างหากที่ต้องมีท่านเป็นที่พึ่ง พวกท่าน ต้องดูแลรักษา เก็บเอาไว้ไม่ให้สูญหายหรือถูกทำลาย ท่านจะพึ่งพิงหนังสือได้อย่างไร มีแต่หนังสือถ้าต้องพึ่ง มนุษย์เพื่อให้ดูแลรักษา ส่วนการยึดถือพระสงฆ์นั้น พระสงฆ์เป็นคนบาป หนาแน่นไปด้วยกิเลส เช่น ความโลภ ความโกรธ ความหลง และยังถือว่าเป็นสระที่พึง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความโง่เขลา มงาย นับเป็นการยึดถือคนตายอดให้เป็นผู้นำทางโดยแท้ ฝ่ายตรงข้ามกล่าวเช่นนี้ ก็เพื่อจะพูดให้ท่าน คุณนัททะโกรธ เป็นการสอบอารมณ์ของท่าน เพราะท่าน เป็นพระสงฆ์ เมื่อโดนสอบอารมณ์อย่างนี้ ท่านก็ไม่โกรธ ไม่มีความขุ่นมัวเลย เพราะความขุ่นมัวจะเอาไปใช้ได้ว่าตะไม่ได้ ต้องสู้กันด้วยปัญญา ไม่ใช่สู้กันด้วยกิเลส ในเบื้องต้น ท่านคณานันทะได้ชี้แจงเรื่องที่ฝ่ายตรงข้าม อ้างว่า พระพุทธเจ้าปริพนธ์ไปแล้ว ไม่สามารถเป็นที่พึ่งได้ ท่านได้แสดงเรื่องนิพพาน ๓ ประเภท ได้แก่ ผู้กอบกู้พระพุทธศาสนาในศรีลังกา www.kalyanmitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More