การบวชและการศึกษาพุทธศาสนา : หน้า 43/72

บทสรุป เพราะฉะนั้น การมาบวชตั้งแต่เป็นสามเณร จึงไม่ใช่เป็นผู้ที่ด้อยโอกาส แต่เป็นผู้ได้โอกาส เพราะเราได้ศึกษา ตัวอย่างจากสามเณรคุณนานทะ ซึ่งเป็นต้นแบบสำคัญที่เดียว ดังนั้น ถึงเวลาแล้วที่พุทธบริษัท ๔ ต้องตื่นตัวขึ้นมาเพื่อศึกษา คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รักษาและหวังแหวนพระ พุทธศาสนาที่บรรพบุรุษของเราเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เมื่อรับ มาแล้วก็รักษาด้วยชีวิต สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน และเพื่อ ลูกหลานของเราต่อไปในอนาคต ตลอดจนชาวโลกทั้งหลาย เพราะคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นสิ่ง ประเสริฐสูงสุด ไม่มีความรู้ใดที่จะเสมอเหมือน เป็นคำสอน ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเหตุด้วยผล พิสูจน์ได้ทุกกาลเวลา ถ้าเรา รักเหตุตผล หรือเป็นคนมีเหตุผล เราก็ต้องเชื่อเรื่องกฎแห่ง กรรม พระพุทธองค์ทรงสอนเรื่องกฎแห่งกรรม มรรคเมือง8 เป็นต้น คำสอนใดที่ไม่มีมรรคเมือง8 คำสอนนั้นจะไม่มี พระอริยบุคคล บุคคลผู้ประเสริฐ เหมือนเราไม่อาจจะหา รอยเท้าท่านในอากาศได้ ฉันนั้น *มาถาบรินพานสูตร พระสูตรและอรรถกาแปล ทีมิตาย มหาวรด เล่ม ๑๓ หน้า ๑๗๘-๑๙๓ ผู้ถวายพระพุทธศาสนาในศรีลังกา ๑๒๙