ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘
…๑]
สทฺธาธนํ สีลธนํ,
หิรี, โอตฺตปุปิย์ ธน์,
สุตธนญฺจ, จาโค จ,
ยสฺส เอตา ธนา อตฺถิ
“อทลิทโทติ ต์ อาหุ
ปญฺญา เว สตฺตม์ ธน
อิตถิยา ปุริสสฺส วา,
อโม ตสฺส ชีวิตติ
ศาลาธรรมบทนี้เน้นการแยกแยะบุคคลที่มีปัญญาและบุคคลที่โง่เขลา บุคคลที่มองว่าตนเองเป็นบัณฑิตโดยที่เขาไม่รู้และไม่เข้าใจธรรมชาติของชีวิตจะเป็นคนโง่ ในขณะที่บุคคลที่สามารถเรียนรู้จากบัณฑิตแม้เพียงช่วงสั้น