การแก่เฒ่าและปัญญา คาถาธรรมบท ภาค ๕-๖ หน้า 22
หน้าที่ 22 / 74

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาเล่าถึงความสัมพันธ์ระหว่างการแก่เฒ่าของคนซึ่งมีสุตะน้อยและการเจริญของปัญญา โดยระบุว่าแม้เนื้อจะเจริญ แต่ปัญหาทางปัญญานั้นกลับไม่เติบโต รวมไปถึงการท่องเที่ยวในสงสารและความทุกข์ที่เกิดจากการเกิดใหม่บ่อยครั้ง ข้อความยังเป็นการพูดถึงการค้นหาช่างที่สามารถทำเรือนให้เราได้ และการขาดแคลนในสิ่งที่ต้องการ

หัวข้อประเด็น

-ปัญญาและความแก่
-ทุกข์จากการเกิดใหม่
-การทำเรือนและการค้นหา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

២២ อปุปสฺสุตาย์ ปุริโส พลิพทโทว ชีรติ มิสานิ ตสฺส วฑฺฒนฺติ ปญฺญา ตสฺส น วฑฺฒตีติ คนมีสุตะน้อยนี้ ย่อมแก่เหมือนโคถึก เนื้อของ เขาย่อมเจริญ แต่ปัญญาของเขาหาเจริญไม่. เรื่องปฐมโพธิกาล อเนกชาติสํสาร์ สงฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิส คหการ คเวสนฺโต ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ คหการก ทิฏโฐสิ ปุน เคห์ น กาหสิ สพฺพา เต ผาสุกา ภคคา คหกูฏ วิสงฺขต วิสงฺขารคต จิตฺต์ ตณฺหานํ ขยมชุฌคาติ เราแสวงหาช่างผู้ทำเรือน เมื่อไม่ประสบ จึงได้ ท่องเที่ยวไปสู่สงสารมีชาติเป็นเอนก ความเกิด บ่อยๆ เป็นทุกข์ แน่ะนายช่างผู้ทำเรือน เราพบท่านแล้ว ท่าน จะทำเรือนอีกไม่ได้ ซี่โครงทุกซี่ของท่าน เราหัก
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More