อทุกขมสุขเวทนา : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ

…นี้ เสวยสุขเวทนาอยู่ ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนา เสวยทุกขเวทนาอยู่ ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนา เสวยอทุกขมสุขเวทนาอยู่ ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนา หรือเสวยสุขเวทนามีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนามีอามิส หร…

…ามนี้อธิบายการรับรู้เวทนาของภิกษุในธรรมวินัย โดยมีการแบ่งประเภทของเวทนาเป็น สุขเวทนา, ทุกขเวทนา และ อทุกขมสุขเวทนา พร้อมทั้งคำอธิบายเกี่ยวกับอามิสหรือเหยื่อล่อที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกต่างๆ นอกจากนี้ยังเน้นการพิจา…

…า เป็นความรู้สึกสุข คือ สบายกาย สบายใจ 2. ทุกขเวทนา เป็นความรู้สึกทุกข์ คือ ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ 3. อทุกขมสุขเวทนา เป็นความรู้สึกไม่สุขไม่ทุกข์ เฉยๆ เวทนาเกิดจากการที่มีวัตถุภายนอกมากระทบประสาทสัมผัสทั้ง 5 แล้วส่งไ…

เนื้อหานี้อธิบายถึงเวทนาสามประเภท ได้แก่ สุขเวทนา (ความสบายใจ), ทุกขเวทนา (ความทุกข์ใจ), และ อทุกขมสุขเวทนา (ความรู้สึกเฉยๆ) โดยเฉพาะการที่เวทนาเกิดขึ้นจากการที่มีวัตถุภายนอก เช่น รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส เ…

…ภาคเจ้าจึงทรงประมวลมา (ตรัส) ในจตุตถฌานนี้ (อีกเล่า ?)" ตอบว่า "เพื่อ (ให้กำหนด) จับได้โดยง่าย เพราะอทุกขมสุขเวทนานี้ใด ที่ตรัสไว้ในปาฐะว่า อทุกขมสุข์ นั้น อทุกขสุขเวทนานั้นเป็นธรรมชาติสุขุม รู้ได้ยาก ไม่อาจ ( กำหน…

ในเนื้อหานี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอธิบายเกี่ยวกับอทุกขมสุขเวทนาในจตุตถฌาน โดยการทำอปริเสสศัพท์เป็นการรวมรวมเวทนาต่างๆ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติสามารถกำหนดและจับได้ง่ายขึ้…

…ะ ๒ วาระ ๆ โดยความเป็นอนันตรปัจจัย แก่ธรรมที่ ประกอบด้วยเวทนาอันเสมอของตน ๆ และแก่ธรรมที่ประกอบด้วย อทุกขมสุขเวทนา, แต่ธรรมที่ประกอบด้วยอทุกขมสุขเวทนาตรัสไว้ เวทนาละ ๓ วาระ โดยความเป็นอนันตรปัจจัยแก่ธรรมที่ประกอบด้…

ในหนังสือ 'อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา' หน้าที่ 172 กล่าวถึงระบบการจำแนกเวทนาเป็นสองประเภท ได้แก่สุขเวทนาและทุกขเวทนา พระพุทธองค์ตรัสถึงวาระแห่งอนันตรปัจจัยที่มีอยู่สำหรับธรรมที่ประก

…งทุกข์และสุขด้วยคำนั้น มิใช่ทรงแสดง เพียงแต่ความไม่มีทุกข์และสุขในฌานนี้ อันเวทนาที่ ๓ ท่านเรียกว่า อทุกขมสุขเวทนา บ้าง ว่า อุเบกขาเวทนา บ้าง เวทนาที่ ๓ นั้น บัณฑิตพึงทราบว่า มีอันเสวยอารมณ์ผิดไปจากอิฏฐารมณ์และ อนิ…

ข้อความนี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์อทุกขมสุข ในฌานซึ่งหมายถึงความไม่มีทุกข์และสุข พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสอนเกี่ยวกับความเวทนาที่ ๓ อันเป็นกลางระหว่างทุกข์และสุข หรือที่เรียกว่าอุเบกขาเวทนา ที่มีความบริสุทธ