Mobile Versionชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไรชมพูทวีปโลกแห่งความแตกต่างพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายที่จะมาบังเกิดเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เลือกชมพูทวีปให้เป็นทวีปมงคลที่จะมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามนุษย์เกิดมาพร้อมความแตกต่าง
หากลองพิจารณาถึงหลักความจริงทั่วไปจะพบว่า มนุษย์เกิดมาพร้อมกับความแตกต่างของแต่ละบุคคล แม้เราจะมีอวัยวะที่เป็นคนเหมือนกัน แต่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เหมือนกัน เช่น อวัยวะ บางคนมีอาการครบ 32 ประการ บางคนขาด บางคนเกิน บางคนมีผิวพรรณสวยงาม ละเอียดอ่อน บางคนผิวพรรณหยาบกระดำกระด่าง บางคนเกิดในครอบครัวที่ร่ำรวย บางคนเกิดในครอบครัวที่ยากจน ความแตกต่างเหล่านี้ หากให้เราคิดหาคำตอบด้วยตนเอง ก็คงจะกะโหลกบานสติเฟื่องเป็นแน่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงให้คำตอบเหล่านี้ไว้แล้วใน จูฬกัมมวิภังคสูตร ว่า“ดูก่อนมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็น เผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้”จากพุทธพจน์นี้ คงทราบแล้วว่า การกระทำของเรานั่นเองที่ทำให้เราแตกต่างกันในหลายๆ ด้าน ซึ่งสามารถสรุปการกระทำที่ทำให้แตกต่างกัน ดังที่มีปรากฏในจูฬกัมมวิภังคสูตรเช่นเดียวกัน ดังนี้ฆ่าสัตว์ ไม่มีความกรุณา เป็นเหตุให้อายุสั้นไม่ฆ่าสัตว์ มีความกรุณา เป็นเหตุให้อายุยืนเบียดเบียนสัตว์ เป็นเหตุให้มีโรคมากไม่เบียดเบียนสัตว์ เป็นเหตุให้มีโรคน้อยมักโกรธ มีความคับแค้นใจมาก เป็นเหตุให้ผิวพรรณทรามไม่โกรธ ไม่มีความคับแค้นใจ เป็นเหตุให้ผิวพรรณผ่องใสมีใจประกอบด้วยความริษยาผู้อื่น เป็นเหตุให้มีอานุภาพน้อยมีใจไม่ริษยาผู้อื่น เป็นเหตุให้มีอานุภาพมากไม่บริจาคทาน เป็นเหตุให้ยากจน อนาถาบริจาคทาน เป็นเหตุให้มีโภคสมบัติมากกระด้าง ถือตัว เป็นเหตุให้เกิดในสกุลต่ำไม่กระด้าง ไม่ถือตัว เป็นเหตุให้เกิดในสกุลสูงไม่อยากรู้ ไม่ไต่ถามผู้มีปัญญา เป็นเหตุให้มีปัญญาน้อยอยากรู้ หมั่นไต่ถามผู้มีปัญญา เป็นเหตุให้มีปัญญามากมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในทวีปนี้มีลักษณะใบหน้าเป็นรูปไข่ กำหนดอายุขัยไม่แน่นอนมนุษย์ในชมพูทวีป
จะเห็นว่า ทุกการกระทำของเราล้วนมีผลแห่งการกระทำทั้งสิ้น และการกระทำนี้เองที่ทำให้เราแตกต่างกัน หากจะกล่าวว่า ชีวิตลิขิตได้ด้วยการกระทำของตัวเองก็คงจะได้ความหมายที่ชัดเจนในข้อนี้ เช่น ถ้าต้องการอายุยืน ก็ต้องไม่ฆ่าสัตว์ ปรารถนาทรัพย์ก็ต้อง บริจาคทาน ดังที่กล่าวไว้แล้วข้างต้น ดังนั้น ท่านปรารถนาจะเป็นอย่างไร ก็ต้องประกอบเหตุดังที่กล่าวแล้ว ยิ่งประกอบเหตุที่ดีไว้มากเพียงไร เราก็ยิ่งมีความสมบูรณ์และความสุขมากเพียงนั้น เราจะเป็นผู้ที่โดดเด่นในความแตกต่าง และสามารถใช้ผลจากการประกอบเหตุนั้นมาสั่งสมความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป เช่น หากเรามีทรัพย์มาก ก็จะทำทานได้มาก ถ้ามีปัญญามาก จะทำสิ่งใดก็สำเร็จได้ทุกอย่าง เป็นต้นมนุษย์ในชมพูทวีปแม้จะมีความแตกต่างกันถึงเพียงนี้ แต่ถ้าเทียบคุณสมบัติทั่วไปของมนุษย์ในชมพูทวีปกับมนุษย์ในทวีปอื่นแล้ว มนุษย์ในชมพูทวีปคงเทียบไม่ได้ แต่มีคุณลักษณะพิเศษ 3 ประการดังกล่าวแล้วที่มนุษย์ในชมพูทวีปประเสริฐกว่ามนุษย์ในทวีปที่เหลือคุณสมบัติทั้ง 3 ประการนี้เอง ที่ทำให้มนุษย์ในชมพูทวีปมีความโดดเด่นกว่ามนุษย์ในทวีปอื่น และความที่เป็นโลกแห่งความแตกต่างนี้เอง พระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหลายที่จะมาบังเกิดเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เลือกชมพูทวีปให้เป็นทวีปมงคลที่จะมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะมนุษย์ในทวีปอื่นมีความดีที่ทำเป็นพื้นฐานปกติอยู่แล้ว และยังมีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ที่สมบูรณ์พร้อม แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะมาบังเกิด และทรงแสดงธรรมอย่างไร คนเหล่านั้นก็ไม่อาจจะทำความเข้าใจได้ เพราะตนสมบูรณ์พร้อมแล้ว เช่น พระพุทธองค์แสดงเรื่องความเสื่อมของสังขาร มนุษย์ในทวีปนั้นก็จะนึกไม่ออก เพราะตนไม่มีความชรา ทุกคนมีวัยที่สวยงาม โรคภัยไข้เจ็บก็ไม่มี เหล่านี้เป็นต้นรับชมวิดีโอรายการวิดีโอที่เกี่ยวข้อง
http://goo.gl/n3WEo
พิมพ์บทความนี้
