ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 53

ท้าวเธอทรงสังเกตอากัปกิริยาของสัตว์ทั้งสองแล้ว ก็ทรงแปลกพระทัยยิ่งนัก เพราะธรรมดาแพะกับสุนัขย่อมเป็นอริกัน ไม่มีทางที่จะเป็นมิตรกันได้เลย แต่แพะกับสุนัขคู่นี้ กลับมาเป็นมิตรชิดชอบกันได้ แต่จะเป็นด้วยสาเหตุอันใดนั้น ท้าวเธอก็ยังไม่ทรงทราบแน่ชัด https://dmc.tv/a3119

บทความธรรมะ Dhamma Articles > ทศชาติชาดก
[ 10 มี.ค. 2551 ] - [ ผู้อ่าน : 18255 ]
 
ทศชาติชาดก
 
เรื่อง  มโหสถบัณฑิต   ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี  ตอนที่ 53


        จากตอนที่แล้ว   พระนางอุทุมพรเทวีทรงทราบว่า พระราชาทรงกริ้ว เพราะไม่ทรงเชื่อว่าจะเป็นจริงตามที่พระนางทูลตอบ พระนางจึงรีบทูลยืนยันด้วยพระสุรเสียงสั่นเครือว่า “ที่หม่อมฉันกราบทูลมานี้เป็นความสัตย์จริง ควรมิควรแล้วแต่พระองค์จะทรงพระกรุณาเถิด”

        พระราชาแม้จะได้สดับคำยืนยันก็มิได้ทรงเชื่อ กลับทรงกริ้วหนักยิ่งขึ้น ถึงกับตรัสขู่เอาชีวิตว่า “เธออย่ามาปิดบังเราเลย จงรีบบอกเรามาตรงๆ มิเช่นนั้น เราจะฟันเธอให้ตายเสียเดี๋ยวนี้” ตรัสพลางเอื้อมจับพระแสงดาบ ทำราวกับจะทรงฟันพระนางให้สิ้นพระชนม์จริงๆ

        พระนางอุทุมพรเทวีทรงตกพระทัยยิ่งนัก พระวรกายสั่นเทารีบทูลอ้อนวอนว่า “หม่อมฉันขอยืนยันในสิ่งที่ได้กราบทูลไปแล้ว ขอพระองค์ได้โปรดตรัสถามราชบัณฑิตทั้งหลายดูเถิด” 

        ท้าวเธอจึงทรงวางพระแสงดาบลง ตรัสถามอาจารย์เสนกว่า  “ที่พระนางกราบทูลนั้นน่ะ จะเป็นไปได้หรือ”
 
        ส่วนท่านเสนกะก็กราบทูลคล้อยตามพระอัธยาศัยว่า “ข้าพระพุทธเจ้ามิได้ปลงใจเชื่อเลย พระเจ้าข้า” แต่ก่อนที่ท้าวเธอลงดาบนั้น ก็พลันทรงหันพระพักตร์มาถามมโหสถบัณฑิต

        มโหสถบัณฑิต ครั้นได้โอกาสจึงรีบกราบทูลว่า “ข้าพระพุทธเจ้าเชื่อ ว่าพระนางกล่าวคำสัตย์จริงพระพุทธเจ้าข้า มหาสมุทรฝั่งโน้นห่างไกลจากมหาสมุทรฝั่งนี้ ฉันใด คนกาลกรรณีแม้จะได้นางผู้มีสิริมา ก็ไม่อาจจะรักษาไว้ได้ ย่อมพรากจากกันไปไกล ฉันนั้น พระพุทธเจ้าข้า”

        ครั้นพระราชาได้ทรงสดับคำกราบทูลของมโหสถเช่นนั้น ก็ทรงประจักษ์แจ้งถึงความจริงว่า ระหว่างสิริกับกาลกรรณีย่อมจะอยู่ร่วมกันไม่ได้  เป็นเหตุให้ความคลางแคลงสงสัยที่มีอยู่ในพระหฤทัย พลันมลายสิ้นไป แม้นความพิโรธที่แผดเผาพระหฤทัยของท้าวเธอเมื่อสักครู่ ก็ดับสนิทลงในทันที ดุจกองเพลิงลุกโชนถูกน้ำเย็นราดรดลงฉะนั้น

        พระมหากรุณาธิคุณที่เคยมีต่อพระนางอุทุมพร ก็หลั่งไหลเข้ามาแทนที่เต็มพระหฤทัยดังเดิม และยิ่งมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่านัก ท้าวเธอจึงทรงหันมาปลอบพระนาง ทรงเชยพระพักตร์ของพระนางขึ้น แล้วตรัสว่า “เจ้าอย่ากันแสงไปเลยนะ น้องรัก พี่เชื่อแล้วว่าเจ้าพูดความจริง”

        คำกราบทูลในครั้งนั้น ทำให้ท้าวเธอทรงโปรดปรานมโหสถยิ่งขึ้นไปอีก ถึงกับออกพระโอษฐ์ชื่นชมว่า “พ่อบัณฑิตเอย หากแม้นไม่มีเธอเสียแล้ว เห็นทีว่าวันนี้ เราคงต้องพลัดพรากจากนางแก้วเป็นแน่”  ตรัสดังนี้แล้ว ก็พระราชทานทรัพย์แสนกหาปณะให้มโหสถเป็นเครื่องบูชา

        ฝ่ายพระนางอุทุมพรเทวีทรงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะแทนคุณของมโหสถบัณฑิตให้สมกับที่ได้ช่วยชีวิตพระนางไว้ จึงได้กราบทูลพระราชสวามีว่า “ข้าแต่ทูลกระหม่อม หม่อมฉันได้ชีวิตคืนมา เพราะอาศัยมโหสถบัณฑิตโดยแท้ มโหสถนับว่าเป็นผู้ทำคุณแก่หม่อมฉันไว้มาก เพื่อแทนคุณในครั้งนี้ หม่อมฉันจึงใคร่ขอพระราชทานพร แต่งตั้งมโหสถไว้ในฐานะน้องชายของเกล้ากระหม่อม เถิดเพคะ”

        พระเจ้าวิเทหราชก็ทรงยินดีพระราชพรแก่พระนางว่า “ดีล่ะ นางผู้เป็นศรีแห่งวิเทหรัฐ เราให้พรนี้แก่เธอ”

        ครั้นพระนางอุทุมพรได้รับพรที่ทรงขอแล้ว ก็ยิ่งทรงโสมนัสยินดีเป็นล้นพ้น จึงกราบทูลต่อไปว่า “ขอเดชะ หม่อมฉันใคร่จะทูลขอพระราชทานพรจากพระองค์อีกสักข้อ จะได้หรือไม่ เพคะ”

        “นางผู้เป็นที่รัก ทำไมเราจะให้เธอไม่ได้ล่ะ เธอประสงค์สิ่งใด ก็จงขอมาเถิด”  ท้าวเธอตรัสด้วยพระสุรเสียงอ่อนหวาน

        ลำดับนั้น พระนางจึงตรัสขอพรอีกข้อหนึ่งว่า “นับแต่วันนี้ไป หากหม่อมฉันได้โภชนะใดที่มีรสอร่อย หม่อมฉันก็จักแบ่งให้มโหสถผู้เป็นน้องชายได้บริโภคด้วย  และเมื่อหม่อมฉันประสงค์จะส่งสิ่งใดไปให้น้องชาย แม้นจะเป็นเวลาดึกดื่นค่ำคืนสักเพียงไร ก็ขอให้หม่อมฉันสามารถส่งไปได้ตามความปรารถนาทุกเวลาเถิด เพคะ”    ท้าวเธอก็ทรงพระราชทานให้ตามที่พระนางทูลขอทุกประการ

        ฝ่ายมโหสถบัณฑิต เมื่อได้รับพระมหากรุณาธิคุณมากมายถึงเพียงนี้ จึงได้รีบน้อมถวายบังคมแทบพระบาทของท้าวเธอ กราบทูลว่า “ขอเดชะ เป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อม พระพุทธเจ้าข้า”

        นับแต่นั้นเป็นต้นมา มโหสถบัณฑิตจึงไม่โดดเดี่ยวอยู่ในราชสำนักอีกต่อไป แต่ถูกยกไว้ในตำแหน่งกนิษฐภาดาของพระนางอุทุมพรเทวีพระอัครมเหสีของพระเจ้าวิเทหราช 

        พระนางทรงให้ความรักความเมตตา คอยช่วยเหลืออุปถัมภ์ค้ำชูมโหสถ ดุจมโหสถเป็นน้องชายแท้ๆ ของพระนางเอง แม้มโหสถก็ให้ความเคารพพระนางเหมือนพี่สาวร่วมอุทรเช่นกัน

        นับจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นเป็นต้นมา พระเจ้าวิเทหราชก็มิได้ทรงมั่นใจในปรีชาญาณของท่านอาจารย์เสนกะเหมือนเช่นแต่ก่อน ด้วยยังทรงระลึกเสมอว่า ท่านอาจารย์เสนกะนี้เอง ที่เป็นต้นเหตุให้ทรงเข้าพระทัยพระนางอุทุมพรผิดไป ทั้งๆที่พระนางเป็นผู้กล่าวพระวาจาสัตย์

        ท้าวเธอทรงดำริในพระทัยว่า “ราชบัณฑิตของเรามีอยู่ถึง ๕ คน ก็ในบรรดาราชบัณฑิตเหล่านี้ ยังจะมีใครบ้างไหมหนอ ที่ส่อว่ายังเป็นผู้ขลาดเขลาเบาปัญญา หากแม้นมีอยู่ เราก็จักขับออกไปจากราชสำนักในทันที เพราะบุคคลผู้มีปัญญาพร่อง ดุจหม้อน้ำที่คว่ำแล้ว ถึงจะมีหยาดน้ำติดอยู่บ้าง แต่ชื่อว่า “มีก็เหมือนไม่มี”

        ครั้นพระเจ้าวิเทหราชทรงดำริเช่นนี้แล้ว จึงทรงรอคอยโอกาสที่จะทดสอบปัญญาของเหล่าราชบัณฑิตผู้ใกล้ชิดพระองค์โดยทั่วกัน กระทั่งวันหนึ่งท้าวเธอก็สามารถหาเงื่อนมาผูกเป็นปัญหาได้อย่างแยบยล 

        เรื่องนั้นมีอยู่ว่า วันหนึ่งท้าวเธอเสวยกระยาหารเช้าแล้ว ก็เสด็จดำเนินไปมาอยู่ระหว่างพื้นยาวของพระมหาปราสาท ทรงหยุดยืนอยู่บริเวณเฉลียง แล้วทอดพระเนตรออกมาทางช่องพระแกล ตรงออกไปยังผนังพระมหาปราสาทอีกฟากหนึ่ง

        ทันใดนั้น ท้าวเธอก็ทรงแลเห็นแพะกับสุนัขยืนแนบชิดกัน ดูท่าทางมันสนิทสนมกลมเกลียวกัน ดุจมิตรที่รักใคร่กันมาช้านาน

        ท้าวเธอทรงสังเกตอากัปกิริยาของสัตว์ทั้งสองแล้ว ก็ทรงแปลกพระทัยยิ่งนัก เพราะธรรมดาแพะกับสุนัขย่อมเป็นอริกัน ไม่มีทางที่จะเป็นมิตรกันได้เลย แต่แพะกับสุนัขคู่นี้ กลับมาเป็นมิตรชิดชอบกันได้ แต่จะเป็นด้วยสาเหตุอันใดนั้น ท้าวเธอก็ยังไม่ทรงทราบแน่ชัด

        ท้าวเธอทรงกระหยิ่มในพระทัยว่า “เหตุการณ์ที่เรายังไม่เคยเห็น เราก็ได้เห็นแล้วในวันนี้ ดีละ เราจักนำเงื่อนนี้ผูกเป็นปริศนาไปถามราชบัณฑิตทั้งหลาย คราวนี้ก็จักได้รู้ทั่วกันว่า ใครเป็นผู้ฉลาด ใครเป็นผู้ขลาดเขลากว่ากัน”  แต่ว่าปัญหาระหว่างแพะกับสุนัขในครั้งนี้ จะมีเงื่อนอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป

พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์  (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)  

http://goo.gl/yYOzj


พิมพ์บทความนี้



บทความอื่นๆ ในหมวด

      ทศชาติชาดก เรื่อง ภูริทัต ตอนที่ 2 ต้นเหตุแห่งเภทภัย
      ทศชาติชาดก เรื่อง ภูริทัต ตอนที่ 1 การสร้างบารมีของพระโพธิสัตว์
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 202
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 201
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 200
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 199
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 198
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 197
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 196
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 195
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 194
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 193
      ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 192




   ค้นหา บทความธรรม    

  ฝันในฝันวิทยา
  สารพันธรรมะ
  ปกิณกธรรม
  ผลการปฏิบัติธรรม
  โครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก
  ธรรมะบันเทิง
  ข่าว
  ข่าวประชาสัมพันธ์
  ข่าวบุญฝากประกาศ
  DMC NEWS
  ข่าวรอบโลก
  กิจกรรมเว็บ dmc.tv
  Scoop - Review DMC
  เรื่องเด่นทันเหตุการณ์
  Review รายการ DMC
  หนังสือธรรมะ
  ธรรมะเพื่อประชาชน
  ที่นี่มีคำตอบ
  หลวงพ่อตอบปัญหา
  อยู่ในบุญ
  สุขภาพนักสร้างบารมี
  นิทานชาดก
  CaseStudy กฎแห่งกรรม
  กฎแห่งกรรม
  เรื่องราวชีวิต
  เหลือเชื่อแต่จริง
  อุทาหรณ์สอนใจ
  ฮอตฮิต...ติดดาว
  วิบากกรรม...ทำให้ทุกข์
  บุญเกื้อหนุน
  ปรโลกนิวส์
  ธรรมะและสมาธิ
  พุทธประวัติ
  สมาธิ
  ผลการปฏิบัติธรรมนานาชาติ
  ทศชาติชาดก
  พุทธประวัติและวันสำคัญ
  บทสวดมนต์
  ศัพท์ธรรมะ ภาษาอังกฤษ
  มหาปูชนียาจารย์
  อานุภาพมหาปูชนียาจารย์
  ประวัติ
  กิจกรรม
  ธุดงค์สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
  About DMC
  เกี่ยวกับ DMC
  DMC GUIDE
  มือถือ Mobile
  คู่มือเว็บ www.dmc.tv
  มาวัดพระธรรมกาย
   ค้นหา บทความธรรม    

ธรรมะที่เกี่ยวข้อง - Related