ความสุขที่เกิดจากการปฏิบัติธรรมอย่างถูกวิธี

ผลการปฏิบัติธรรม

ของ

พระ และ สามเณร (ประเทศนิวซีแลนด์)

 

    โครงการบรรพชาอุปสมบทธรรมทายาทรุ่นที่ 2 เพื่อถวายเป็นพระราชกุศล แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯเนื่องในวโรกาสทรงครองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี ได้จัดให้มีขึ้นระหว่างวันที่ 17 ธันวาคม ถึง 8 มกราคม พ.ศ.2550 ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมโอเรว่า ประเทศนิวซีแลนด์ โดยมีจำนวน พระ 2 รูป สามเณร 7 รูป ส่วนใหญ่เป็นคนใหม่ มาบวชเพราะอยากบวช และอยากฝึกสมาธิ(Meditation) โดยได้ส่งผลการปฏิบัติมากราบถวายรายงานหลวงพ่อดังนี้ครับ 

 

    ผมชื่อ พระสุทธิพงษ์  พุทธรักขโต อายุ 29 ปี ตั้งแต่ผมได้เข้ามาบวชและฝึกปฏิบัติสมาธิ ผลที่ได้รับจากการฝึก ผมเห็นแสงสว่างเหมือนแสงหิ่งห้อย  ทำให้อารมณ์วันนั้นเป็นสุขมากๆ  ผมจะขยันและเพียรมากขึ้น เหมือนที่คุณครูไม่ใหญ่พูดเสมอว่า ขอให้เพียรวันละน้อยก็ยังดี  ดีกว่าไม่ได้ทำ ขอบคุณคุณครูไม่ใหญ่  ณ ที่นี้ครับ

 

    ผมชื่อ พระสุริยา  ญาณทีโป  อายุ 26 ปี ผมไม่เคยนั่งสมาธิมาก่อนเลย  และไม่รู้จะนั่งทำไม  เพื่ออะไร เมื่อผมได้มาบวชและได้เรียนรู้การนั่งสมาธิ ผมได้เห็นแสงสว่างจ้าและองค์พระสีทองรู้สึกมีความสุขมากๆ จึงรู้แล้วว่า สมาธิดีอย่างนี้นี่เอง ผมรักการนั่งสมาธิมาก และทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้  ก่อนมาบวชผมเป็นคนที่สูบบุหรี่จัดมาก ขาดไม่ได้ ต้องสูบหลังอาหาร แต่เมื่อได้นั่งสมาธิและได้ทำใจให้หยุดนิ่งๆไม่คิดเรื่องบุหรี่เลย มันเป็นเรื่องที่แปลกสำหรับผม ถ้าผมลาสิกขาไปผมก็จะนั่งสมาธิต่อไป และจะพยายามเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้  (“สู้โว๊ย” ครับ) 

 

    ผมชื่อ สามเณรสุริยาวุธ  บุญกลาง  อายุ 16 ปี ผมได้เข้าฝึกอบรม ณ ศูนย์ปฏิบัติธรรมโอเรว่า ได้นั่งสมาธิ ผมปลื้มหลวงปู่ที่ท่านได้สอนเรื่องการทำใจหยุดนิ่งเฉยๆ มากครับ  ผมนั่งครั้งแรกเจ็บขามาก  แต่ก็อดทนเอา และ ผมขอบอกในที่นี้ว่า  การนั่งสมาธิดีมาก  ถ้าได้มาลองนั่งดูจะบอกว่าคุ้มที่สุดในชีวิตได้ทั้งพระธรรมกายในตัวและได้ทั้งบุญบารมี   

 

    ผมชื่อ สามเณรสิทธิ์ ดวงคำจันทร์ อายุ 15 ปี ผมบวชเป็นสามเณร ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้วครับ ผมได้เรียนรู้เรื่องใหม่ๆ มากมาย เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา เมื่อผมนั่งสมาธิ ผมสามารถนึกถึงดวงแก้วใสๆ ที่ศูนย์กลางกายได้ครับ ผมรู้สึกสบาย นิ่งและรู้สึกถึงความสุขภายใน แม้บางครั้งจะรู้สึกเจ็บที่ขาครับ แต่ผมก็ไม่เคยยอมแพ้หรือคิดเลิก ได้แต่นั่งสมาธิต่อไปเรื่อย ๆ ผมชอบเป็นสามเณรมากครับ เพราะได้ช่วยเหลือคนอื่นให้ได้ทำบุญและทำความดี ที่สำคัญคือ ผมนั่งสมาธิได้มากขึ้น หลังจากที่ผมเรียนจบมหาวิทยาลัย ผมจะบวชเป็นพระเพื่อช่วยหลวงพ่อเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลก และช่วยทำให้โลกเราน่าอยู่ยิ่งขึ้นครับ

 

    ผมชื่อ สามเณรอนุชา   ศรีลวัสดิ์  อายุ 14 ปี ตอนที่ผมนั่งสมาธิครั้งแรกนั้น เข่าของผมระบมไปหมด จนอยากจะเลิกนั่งสมาธิ แล้วผมก็ได้ลองใหม่อีกครั้งหนึ่ง คือปรับทั้งกาย และปรับใจด้วย ผมปิดตาแล้วคิดถึง crystal ball แล้วผมก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในกลาง crystal ball ที่สว่างจ้ามาก เหมือนไฟนีออนสว่างๆ ผมตื่นเต้นมากไม่เคยเจอมาก่อน ทำให้อยากจะนั่งสมาธิอีกเรื่อยๆ เพราะว่ามันดีมากเลยครับ สบาย และผมก็ชอบมากๆ เลยครับ เพราะเมื่อผมทำถูกต้อง เข่าของผม ไม่เจ็บอีกต่อไปครับ แล้วร่างกายทั้งหมดก็สบายมากจริงๆ

 

    ถ้าใครอยากจะลองทำสมาธิ สิ่งที่ต้องทำก็คือ ปิดตาทั้งสองลง แล้วก็คิดถึง crystal ball ทำร่างกายให้เย็น สบาย อย่าทำให้ร่างกายร้อน เพราะถ้าคุณร้อน คุณก็จะไม่สามารถเห็น crystal ball ได้ครับ ถ้าร่างกายของคุณเย็น และคุณทำจิตใจให้คิดว่าร่างกายคุณเย็น crystal ball ก็จะปรากฏให้คุณเห็น แล้วคุณจะมีความสุขและได้ศึกษาเรื่องราวดีๆ ครับ

 

    ผมชื่อ สามเณรวิทวัฒน์ บุปผาเทพ  อายุ 14 ปี ชื่อเล่นชื่อ แบงค์ครับ เรียนที่โรงเรียน แฮนเดอร์สัน ไฮสคูลครับ ก่อนที่ผมจะเข้าวัด ผมซนมาก และชอบแกล้งแหย่คนอื่นทั่วไป แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เพราะผมเป็นสามเณรครับ ผมจะต้องสำรวมและประพฤติตัวเป็นเด็กดี พระอาจารย์แนะนำผมให้นั่งสมาธิ ท่านบอกว่าให้นึกถึงดวงแก้วใส ๆ หรือไม่ก็นึกถึงองค์พระ เมื่อตอนที่ผมนั่งสมาธิ ผมเห็นองค์พระที่ศูนย์กลางกายของผม และเมื่อผมเข้านอน ผมก็นอนหลับสบาย สมาธิทำให้ผมนิ่งมากขึ้น ใจเย็นและมีความสุขขึ้นด้วยครับ 

 

    ผมชื่อ สามเณรจ้าวซัน  ไทยวิจิตร  อายุ 12 ปี เป็นลูกครึ่งไทย ลาว เพราะคุณแม่เป็นคนไทย ส่วนคุณพ่อเป็นคนลาว แต่ผมเกิดที่นิวซีแลนด์ ครั้งแรกที่ผมนั่งสมาธิ ขาของผมปวดเมื่อยมาก บวกกับยังไม่รู้วิธีปฏิบัติที่ถูกต้อง จึงยังไม่เห็นดวงแก้วใดๆทั้งสิ้น แต่ตอนนี้ ผมสามารถเห็นดวงแก้วได้เป็นเวลานานๆ เพราะผมรู้วิธีการปฏิบัติแล้ว ขั้นแรกคือ เอาขาขวา ทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย และให้นิ้วชี้มือข้างขวาจรดนิ้วหัวแม่มือข้างซ้าย จากนั้นก็หลับตาเบาๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกาย ตอนนี้ผมนึกถึงดวงแก้วไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 แล้วภาวนาว่า “สัมมา อะระหัง” จากนั้นผมจะรู้สึกผ่อนคลายมากๆ แล้วผมก็เห็นดวงแก้ว เกิดขึ้นมาที่กลางท้อง ผมผ่อนคลาย มีความสุข และสดชื่นมาก อยากจะนั่งให้นานขึ้นครับ

 

    ผมชื่อ สามเณรปีเตอร์  พาลี่ อายุ 12 ปี ครั้งแรกที่ผมได้นั่งสมาธิ ผมปวดขาทั้งสองข้างครับ แต่ผมก็พยายามนั่งต่อไปแล้วก็นึกถึง crystal ball แล้วผมก็ไม่รู้สึกปวดขา แต่กลับง่วงแทนครับ ตอนที่ผมนั่งสมาธินั้น ผมก็เอาขาขวาทับขาซ้ายในท่านั่งขัดสมาธิ แล้วก็วางนิ้วชี้ของมือขวาจรดกับนิ้วหัวแม่มือข้างซ้าย หลังตรง ค่อยๆ ปิดตาทั้งสองข้างลง แล้วก็คิดถึงดวงแก้วเบาๆ เมื่อผมทำได้ถูกต้อง ขาของผมก็หายปวดเลย และรู้สึกสบาย ผ่อนคลาย มีความสุข แล้วก็เย็นมากเลยครับ บางทีผมก็เห็นพระพุทธเจ้ามีแสงออกมา ทำให้ผมอยากที่จะนั่งนานๆ ครับ

 

    ผมชื่อ สามเณรเอ็ดดี้ ศรีสวัสดิ์  อายุ 11 ปี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้บวชเป็นสามเณรครับ ตอนที่ผมนั่งสมาธิ ผมจินตนาการไปว่าผมนั่งอยู่ในป่าล้อมรอบด้วยสายน้ำ มีแต่ผมกับ crystal ball บางทีผมก็รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย แต่แล้วเมื่อผมคุ้นเคย ผมก็รู้สึกผ่อนคลาย เย็นสบาย และเห็นพระพุทธเจ้ามีแสง อยู่ในกลางท้องของผมครับ ผมฟังหลวงพ่อจากช่อง DMC ทุกวัน ผมมีความสุขแล้วก็ได้เรียนรู้เรื่องราวกฎแห่งกรรมจาก case study ด้วยครับ

 

    สุดท้ายนี้พวกกระผมทุกรูป ขอบพระคุณหลวงพ่อที่ได้มอบผ้าไตรคุณธรรม ซึ่งมีความหมายต่อชีวิตพวกกระผมมากๆ ขอบคุณครับ พวกกระผมจะนั่งสมาธิอธิษฐานจิตร่วมกัน ขอให้ขาของหลวงพ่อหายเจ็บเร็วๆ และขอให้หลวงพ่อแข็งแรง หายป่วย จะได้มาเยี่ยมพวกเราที่ประเทศนิวซีแลนด์ครับ

 

http://goo.gl/3Xuof