เคล็ด (ไม่) ลับของความสำเร็จ

ผลการปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร จิราภรณ์ บุญเกื้อ (สหรัฐอเมริกา)

 

    หนูชื่อ จิราภรณ์ บุญเกื้อ ชื่อเล่น คริสติน่า หรือ น้องแป้ง ค่ะ หนูเกิดและโตที่อเมริกา อายุ 18ปีแล้ว เพิ่งจบไฮ-สกูลค่ะ กำลังจะศึกษาต่อที่ University of Texas สาขาสถาปัตยกรรมศาสตร์ หนูเป็นลูกสาวสุดเลิฟคนเดียวของคุณพ่อคุณแม่ ปัจจุบันได้ย้ายมาที่เท็กซัสอยู่กับ คุณปู่ประเสริฐ และ คุณย่าประทุมทิพย์  บุญเกื้อ ซึ่งทั้งสองท่านได้เป็นกัลยาณมิตรให้แก่หนูตั้งแต่อายุ 4 ขวบค่ะ คุณปู่คุณย่ามักจะพาหนูไปทำบุญและนั่งสมาธิ(Meditation)เป็นประจำ ที่ วัดพุทธเมย์วูด ลอสแองเจลิส ซึ่งปัจจุบันคือ วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย ค่ะ  คุณปู่คุณย่า มักสอนหนูเสมอว่า “ให้อยู่ในบุญ”  ให้รักการนั่งสมาธิ-สวดมนต์ และรักษาศีล 5 ตั้งแต่หนูยังเป็นเด็ก

 

    พอโตขึ้นมาหน่อย หนูก็เริ่มรู้จักการรักษาศีล 8 จากพระอาจารย์ที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย  การรักษาศีล 8 ครั้งแรกหนูบอกได้เลยค่ะว่า “ไม่เครียด” แต่ “หิว” ค่ะ พอเจอปานะเข้าก็สบาย โอเคเลย ศีล 8 ก็ศีล 8 เถอะไม่ใช่เรื่องยากสักนิดสำหรับเด็กอย่างหนู ส่วนการนั่งสมาธิคลาสเด็ก เป็นเรื่องที่สนุกมากๆ ไม่น่าเบื่อ แถมยังมีเพื่อนๆเด็กด้วยกันอีกเยอะแยะ ทุกคนนั่งสมาธิกันหมดเลย สนุก มีความสุขมากๆ นึกกี่ครั้งก็ยังสนุกไม่หายค่ะ

 

    ตอนนี้ถึงหนูจะโตแล้ว แต่ก็ยังมาทำบุญที่วัดภาวนาเท็กซัสสม่ำเสมอ และนอกจากจะทำบุญและนั่งสมาธิแล้ว หนูยังรับบุญพิเศษ  เป็นพิธีกรในงานบุญต่างๆ เป็น Flower girl (ถือพานดอกไม้) และช่วยดูแลเด็กๆที่มาวัดด้วยค่ะ

 

    ตั้งแต่คุณปู่คุณย่าพาหนูเข้าวัด  หนูก็รู้จักพระเดชพระคุณหลวงพ่อมาโดยตลอด  แต่พอมี  DMC สิ่งแรกที่ทำให้หนูตื่นเต้น ดีใจจนบอกไม่ถูกเลยก็คือ หนูได้เห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่ลืมตาได้ เทศน์ได้ แล้วก็เคลื่อนไหวได้ เป็นครั้งแรกในชีวิต ก็ก่อนหน้านี้ หนูเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่อแต่ในภาพเท่านั้นนี่คะ พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีแต่หลับตานิ่งๆ อยู่อย่างเดียว หนูก็เลยตื่นเต้นค่ะ แล้วหนูก็ไม่เคยคิดเลยว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อจะอายุถึง 60 กว่าปีแล้ว ดูยังไงๆ ก็ Look young อยู่ดีค่ะ หนูจึงติดตามดู DMC มาตลอด และปฏิบัติตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอน

 

    พระเดชพระคุณหลวงพ่อ สอนให้หนูเข้าใจเรื่องการสร้างบุญ  และเรื่องกฎแห่งกรรม  พระเดชพระคุณหลวงพ่อบอกว่า “เราทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น”  หนูจึงนำไปใช้ในชีวิตประจำวันค่ะ เวลาทำอะไร หนูก็จะคิดก่อนทำเสมอ ว่าสิ่งที่ทำนั้นถูกต้องหรือไม่ จะทำให้ครอบครัวไม่สบายใจรึเปล่า  และที่สำคัญหนูไม่เคยทิ้งการนั่งสมาธิเลยค่ะ

 

 

    หนูมักจะนั่งสมาธิก่อนนอนเป็นประจำ  พอเริ่มนั่งหนูก็ค่อยๆ ปรับร่างกายให้สบาย ค่อยๆ หลับตา จนรู้สึกว่าหลับตาได้เบาจริงๆ  แล้วทำใจให้โล่งๆ  ภาวนา “สัมมา อะระหัง” จนใจค่อยๆ สงบ แล้วไม่นึกถึงอะไรเลย สักพักก็จะรู้สึกตัวเบามากๆ  คล้ายกับตัวลอยขึ้นจากพื้น    จากนั้นหนูก็จะนึกถึงดวงแก้วที่กลางท้อง ตอนแรกจะยังไม่ใสมากนัก คล้ายๆ มีหมอกมาบังอยู่  แต่พอนั่งมองดวงแก้วไปเรื่อยๆ ยิ่งใจสงบมากขึ้น ดวงแก้วก็ปรากฏใสขึ้นเรื่อยๆ ที่กลางท้อง เป็นดวงแก้วใสมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอล และใสขึ้นเรื่อยๆ ทั้งใส ทั้งสว่างไปหมด  มีความรู้สึกเบาสบายมากยิ่งขึ้น สงบและสว่างยิ่งขึ้นค่ะ  บางครั้งหากมีสิ่งรบกวน เช่นมีอาการคัน หรือ ปวดตามจุดต่างๆ หนูก็จะขยายความใสของดวงแก้วให้ไปคลุมจุดนั้นๆ ความปวดหรืออาการคันจะหายไป ทำให้รักษาความเบาสบายได้อย่างต่อเนื่อง หนูจึงมีความสุข และรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้นั่งสมาธิ

 

    เพราะสมาธินี่แหละค่ะ ที่ทำให้หนูทำอะไรต่อมิอะไรได้อย่างมีสติ และประสบความสำเร็จในการแข่งขันด้านต่างๆ มาตั้งแต่เรียนชั้นประถมจนถึงไฮ-สกูล ไม่ว่าจะเป็นด้านการเรียน กีฬา ดนตรี การเต้น การพูด การเขียน หนูกวาดรางวัลมาเรียบร้อยโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันหมดแล้วค่ะ 

 

    ถึงตรงนี้หนูขออนุญาตเล่าให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อฟังแบบย่อๆ

 

    เมื่อปี พ.ศ.2549 หนูได้เป็นนักกีฬาที่เรียนดีเด่น (เป็นนักกีฬาและเรียนดีด้วย) ของโรงเรียนแอ Allen High School ด้วยเกรดเฉลี่ย 3.9 ค่ะ (ส่วนรางวัลอื่นๆต้องขอแยกอีกฉบับค่ะ)  

 

    เคล็ด (ไม่) ลับที่ทำให้หนูได้รางวัลต่างๆ และสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้เป็นอย่างดีนั้น หนูขอยืนยันว่า “เกิดจากการที่หนูมีสมาธิ” ค่ะ ไม่ว่าจะเป็นการตั้งใจฟังคุณครู ชอบซักถามผู้ใหญ่ ชอบศึกษาค้นคว้า ถ้าไม่มีสมาธิแล้ว ใจเราก็จะไปคิดเรื่องอื่นมากมาย ทำให้ยากที่จะเรียนได้อย่างเข้าใจ และก่อนที่จะลงแข่งขันในแต่ละประเภท หนูจะตั้งเป้าหมายคือ“ชัยชนะ”ไว้ก่อน หนูจะทุ่มเทเวลาให้กับการซ้อมอย่างจริงจัง ทุกๆวัน วันละหลายๆรอบ และที่สำคัญก่อนถึงเวลาแข่งขัน หนูจะหาที่สงบๆ แล้วทำสมาธิทุกครั้ง เพื่อควบคุมไม่ให้ตื่นเต้นค่ะ สมาธิจึงเป็นสิ่งจำเป็นมากสำหรับหนู

 

    ทุกวันนี้ ถึงหนูจะเป็นสาวมั่นแค่ไหนก็ตาม แต่หนูก็มีซุปเปอร์สตาร์ในดวงใจค่ะ แถมเป็นซุปเปอร์สตาร์ใหญ่ที่ไม่ธรรมดาเลยนะคะ ก็คือ คุณครูไม่ใหญ่นี่แหละค่ะ ที่รู้หมดทุกอย่าง ตอบได้ทุกปัญหา  หนูอยากให้วัยรุ่นทั่วโลกได้ดูรายการ DMC ที่ไม่มีคำว่าเชยเลย มีทั้งเพลง ภาพและสิ่งดีๆ อีกหลายอย่างที่น่าสนใจ และอยากให้ทุกคนมาลองนั่งสมาธิกัน

 

    เมื่อเรียนจบ หากมีสิ่งใดที่จะช่วยทำให้งานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อสำเร็จ หนูก็พร้อมที่จะช่วยงานตามที่ได้รับมอบหมายทุกอย่างค่ะ หนูจะตั้งใจทุ่มเททำให้เต็มที่  เพื่อที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการแบ่งเบาภาระของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ หนูอยากให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์อยู่กับพวกเราไปนานๆค่ะ

 

 

ประวัติโดยสังเขป

 

กัลยาณมิตร จิราภรณ์ บุญเกื้อ (น้องแป้ง)

 

 

การศึกษา
ประถมศึกษา Curtis Middle School
มัธยมศึกษา Allen High School

ความสามารถพิเศษ
ด้านดนตรี
ด้านกีฬา
ด้านภาษา เล่นไวโอลิน เปียโน ร้องเพลง
เล่นกอล์ฟ บาสเกตบอล วิ่ง
ไทย อังกฤษ สเปน

รางวัลที่ได้รับ

 

รางวัลครั้งแรก

• รางวัลชนะเลิศการแสดงท่าคาราเต้ รุ่นอายุ 7 ขวบ  และจะคว้ารางวัลทุกครั้งที่มีการประกวดให้แสดงท่าคาราเต้ แต่เมื่อถึงเวลาให้มีการต่อสู้กับคู่ต่อสู้จริงๆ จะสละสิทธิ์ทุกครั้ง เพราะมีความรู้สึกว่าไม่อยากให้อีกฝ่ายเจ็บ เนื่องจากคนที่เป็นคู่แข่งยังแสดงท่าไม่ถูกด้วยซ้ำ

ปี พ.ศ.2548

• ชนะเลิศการเต้นลีลาศ จังหวะแทงโก แรมบา ช่าช่าช่า  ระดับเขต เป็นการแข่งขันที่มีผู้เข้าแข่งขันจากหลายโรงเรียนหลายๆ เมืองในรัฐเท็กซัส

 

ปี พ.ศ.2549

• รางวัล Most Inspirational player เป็นรางวัลสำหรับผู้ที่ทุ่มเทในการเล่นกีฬาของโรงเรียน ประเภทกอล์ฟ
• ได้เล่นเป็นผู้บรรเลงนำในการเล่นไวโอลิน ของโรงเรียน  Allen High School
• รางวัลรองอันดับ 1  จากการประกวดเทพีประจำเมือง Bandon รัฐ Oregon ปี 2006

รางวัล 2 ปีซ้อน

• (ปี พ.ศ.2548-2549) • รางวัล Expository  คือการพูดให้ความรู้กับผู้ฟัง โดยผู้พูดต้องกำหนดหัวข้อที่จะให้ความรู้เอง ภายในเวลาที่กำหนด 10  นาที เป็นการพูดปากเปล่า  ห้ามมีสคริปและต้องไม่เกินเวลาที่กำหนด การแข่งจะเป็นแบบแพ้คัดออก มีผู้เข้าร่วมแข่งขันประมาณ 200 คนจากหลายโรงเรียนในรัฐเท็กซัส
• รางวัล Dramatic Interpretation คือ การแสดงท่าทางประกอบการพูดในเรื่องที่ต้องใช้อารมณ์  เช่น  เรื่องดีใจ เศร้า  การสูญเสีย   ยากตรงที่ต้องจำบทแล้ว   ยังต้องอยู่ในเวลา 8  นาที  การแข่งขันนี้มีผู้ร่วมแข่งขัน ประมาณ 200คน จากหลายโรงเรียนในรัฐเท็กซัส
• รางวัล Radio  Commentary  คือ การแข่งขันโดยการเขียนบทเหมือนรายการทอล์คโชว์ในวิทยุ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นๆ และเป็นเรื่องที่อยากจะให้คนรู้   ในการแข่งขันเราต้องมีบทพูดและมีนาฬิกาจับเวลา  พูดให้จบภายใน  5นาที   เป็นการแข่งขันที่สนุกมากๆ เพราะจะต้องแสดงความรู้สึกผ่านน้ำเสียง เหมือนกับละครวิทยุ   ซึ่งต้องแสดงเป็นหลายๆเสียง ในคนคนเดียว  การแข่งขันนี้จะมีผู้แข่งขันประมาณ 200 คน หรือมากกว่านั้น  จากหลายโรงเรียนในรัฐเท็กซัส
• รางวัล Debate คือ การโต้วาที จะแข่งขันเป็นทีมๆ  ละ 2 คน ซึ่งจะโต้ในหัวข้อที่ทางคณะกรรมการกำหนดให้   จะเป็นการแข่งขันระหว่างโรงเรียน จากหลายโรงเรียนในรัฐเท็กซัส มาร่วมแข่งขัน
• รางวัล Poetry คือ การเลือกบทประพันธ์ แล้วให้แสดงท่าทางประกอบบทประพันธ์นั้นๆ ซึ่งต้องอยู่ในเวลา 8 นาที  มีผู้แข่งขันประมาณ 200คนจากหลายโรงเรียนในรัฐเท็กซัส

อื่นๆ

• รางวัลชนะเลิศ บทความเกี่ยวกับสหประชาชาติ และได้รับรางวัลไปดูงานที่องค์การสหประชาชาติ 2 สัปดาห์

http://goo.gl/lKe1R