พระมหากรุณาธิคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 16/124

บ้าน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณเป็น เลิศ ก็เสด็จตามคําอาราธนาของพราหมณ์ เมื่อไปถึงบ้านแล้ว พราหมณ์เรียกนางพราหมณีออกมาพบ นางพราหมณีเห็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ร้องไห้ด้วยความปีติ แล้วก็กล่าวว่า “ลูกไปไหนมา ทำไมไม่มาดูพ่อกับแม่ที่ชราภาพมากแล้ว” พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมโปรดพราหมณ์ ทั้งสอง จบพระธรรมเทศนาแล้วพราหมณ์ทั้งสองก็ได้บรรลุ ธรรมเป็นอนาคามีบุคคล แล้วท่านก็ตรัสให้ภิกษุทั้งหลายผู้สงสัย ว่าเหตุไฉนพราหมณ์ทั้งสองนั้นจึงเรียกพระองค์ว่าเป็นบุตร พราหมณ์ทั้งสองนี้เคยเกิดเป็นพ่อแม่ของพระองค์มาถึง ๕๐๐ ชาติ เคยเกิดเป็นลุง ป้าของพระองค์ในอดีตถึง ๕๐๐ ชาติ เคยเกิดเป็นอาเป็นน้า ๕๐๐ ชาติ พระองค์ตรัสว่า เราเจริญเติบ โตในมือของพราหมณ์ทั้งสองนี้ ตลอดต่อเนื่อง ๑,๕๐๐ ชาติไม่ ขาดเลย ความรัก ความผูกพัน ความคุ้นเคย จึงทำให้พราหมณ์ ทั้งสองเรียกพระองค์ว่าเป็นบุตร พวกเราทั้งหลาย มีโชคอันมหาศาลที่มีโอกาสมาสร้าง บุญร่วมกับคุณยายอาจารย์ ตั้งแต่ท่านยังมีชีวิตอยู่ พระเดชพระคุณพระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตต- ชีโว) ท่านเล่าให้ฟังว่า คุณยายเคยสอนเอาไว้ว่า ถ้ารักใครแล้ว ๑๖ พระจันทร์วันเพ็ญ เล่ม ๒