คำสอนของคุณยายเกี่ยวกับบุญและศีล : หน้า 98/124

ได้เวลาใดบ้างครับ” คุณยายหยุดถอนหญ้า หันหน้ามองผม และเมตตาสอนผมว่า “คุณรู้ไหม เรื่องนี้ง่ายนิดเดียว ยายน่ะไม่รู้หนังสือ ซักกะตัวเดียว แต่ยายทำบุญและรักษาศีลได้ตลอดเวลาเลย คุณจำเอาไว้ง่ายๆ นะ ทำอะไรที่ใจเข้ากลาง (ศูนย์กลางกาย) ก็คือบุญ ทำอะไรที่เอาใจออกนอกกลางก็เป็นบาป ดูอย่างยายสิ ยายถอนหญ้าไป ยายก็ระลึกชาติไป พร้อมกันได้ ยายไปดูว่าชาติก่อนยายไปทำอะไรมาบ้าง ยาย ก็เข้ากลางไปเรื่อยๆ ยิ่งเข้ากลางไปเรื่อยๆ เราก็ยิ่งมีศีล บริสุทธิ์ขึ้น ใจก็ละเอียดขึ้น และบุญก็ละเอียดขึ้นไปเรื่อยๆ คุณ จำไว้นะ จะทำอะไรก็แล้วแต่ ให้ใจอยู่ที่กลางตลอดเวลานะ คุณเอาอาหารมาถวายพระทุกวัน ให้ใจอยู่ที่กลาง คุณจะได้บุญ มากนะ คุณรู้ไหม ยายเอาอาหารที่คนเขามาให้ยายทาน ไป ถวายพระพุทธเจ้าทุกวัน เจ้าของเขาก็จะได้บุญมากด้วย” คำสอนของคุณยายประโยคเดียว แต่ประทับใจผมมาก กะทัดรัดและลุ่มลึก ผมรู้สึกเคารพรักคุณยายและหลวงพ่อมาก ในชีวิตผมนึกถึงแต่หลวงพ่อทั้งสองและคุณยายมาโดยตลอด ผมไม่เคยมองว่าคุณยายเป็นแม่ชี ผมระลึกเสมอว่า คุณยายเป็นพระมาตลอด มิได้เป็นเพียงพระของผมเท่านั้น แต่คุณยายยังเป็นพระของทุกคนที่อยู่ใกล้ และรู้จักคุณยาย ๙๘ พระจันทร์วันเพ็ญ เล่ม ๒