การขุดลึกเพื่อความสบายใจ : หน้า 103/124

ป้า “คุณยงค์ขุดตรงนี้ๆ” ท่านบอกว่า “รีบขุดนะ อย่าให้มันออกดอก ถ้าดอก มันปลิวไปทั่ว เดี๋ยวมันจะงอกต้นใหม่” คุณยายให้ขุดจากปลายมาหาต้น คนขุดต้องเป็นคน ใจสู้ ท้อไม่ได้ เพราะต้องขุดไปเรื่อยๆ ไม่มีกำหนดว่ามันจะ หมดเมื่อไร แต่ที่ป้าไม่ท้อเพราะคุณยายคอยช่วย คอยแก้ ให้ ใจป้าเป็นสุข มันเพลิน ไม่คิดอะไร คิดแต่ว่า “โอ้โฮ ! เราจะได้บุญเยอะๆ เท่านั้นเอง” คุณยายรู้หมดเลยว่าป้าคิดอะไร ท่านบอกว่า “ยาย รู้คุณ แต่คุณไม่รู้ยาย (รู้ใจ)” ปีแรกเริ่มขุดดงใหญ่ ปีที่สองขุดตามเกาะเล็กเกาะน้อย มันก็ยังไม่หมดเพราะยังมีเหง้าอยู่ ต้องขุดรากถอนโคนจึงจะ เกลี้ยง จําได้ว่าใช้เวลา 4 ปีถึงจะปราบต้นอ้อเรียบ ไม่มีขึ้น อีกเลย แปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ วันหนึ่งป้ามาวัด หลวงพ่อทัตตชีโวเทศน์เรื่องมงคล ชีวิต ๓๘ ประการ อยู่บนศาลาจาตุมหาราชิกา ป้าฟังเทศน์ ไปตลอด เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปบ้าง แต่มีอยู่คำหนึ่งคือ “แปด หมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์” ฟังแล้วก็ไม่เข้าใจ พอกลับบ้านไปทำนา ขณะกำลังดำนาอยู่ ใจก็คิดว่า พระจันทร์วันเพ็ญ เล่ม ๒ ๑๐๓