การให้ทานที่ยิ่งใหญ่ตามพระพุทธศาสนา : หน้า 7/25

๑๒ พระองค์ได้ทรงฝากไว้อย่างนี้ว่า ประการที่ ๑ ใครที่ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่ว่า ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยสัตว์ใหญ่ หรือฆ่าคนก็ตาม ได้ ชื่อว่าให้ทานอย่างยิ่งใหญ่หรือมหาทาน คือ ให้ความ ปลอดภัยแก่ชีวิตเป็นทาน ประการที่ ๒ ใครที่ไม่ลักไม่ขโมย ก็ได้ชื่อว่า ให้ทานอันยิ่งใหญ่อีกเช่นกัน คือ ให้ความปลอดภัย แก่ทรัพย์สินเป็นทาน ประการที่ ๓ ถ้าใครไม่ประพฤติผิดในกาม ก็ได้ชื่อว่า ให้มหาทานอย่างยิ่งใหญ่อีก คือ ให้ความ ปลอดภัยแก่คู่ครองของเขาเป็นทาน ประการที่ ๔ ถ้าใครไม่พูดเท็จ ไม่โกหก ก็ ได้ชื่อว่า ทำทานอย่างยิ่งใหญ่อีกเหมือนกัน คือ ให้ ความจริงใจเป็นทาน นี่ ๔ ประการด้วยกัน มีเรื่องที่หนูจะต้องใช้ความคิดให้มากขึ้นไปอีก คือ เรื่องของศีลข้อที่ ๕ ต้องใช้ความคิดมากขึ้นไป อีกจึงจะเข้าใจ การที่คนใดคนหนึ่งจะไม่ฆ่าสัตว์ก็ตาม ไม่ลักทรัพย์ก็ตาม ไม่ประพฤติผิดในกามก็ตาม และ ไม่พูดเท็จก็ตาม การที่จะทำอย่างนี้ได้ คนผู้นั้นจะต้อง มีสติอย่างดี ถ้าเขาขาดสติเผลอสติเมื่อไร เขาก็พร้อมที่จะ ๑๓ ไม่ให้ทานแก่ชีวิต ไม่ให้ความปลอดภัยในทรัพย์สิน ของผู้อื่น ไม่ให้ความปลอดภัยกับคู่ครองของใครและ ไม่ให้ความจริงใจเป็นทานกับใคร สติของคนเรานั้น แปลกจริงๆ บทมันเหนียว แน่น มันก็เหนียวแน่นอย่างไม่น่าเชื่อ บทมันเปื่อยก็ เปื่อยอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน ที่ว่าสติเหนียวแน่นอย่างไม่น่าเชื่อเป็นอย่างไร ยกตัวอย่าง ถ้ามีนักเรียนคนหนึ่ง วันพรุ่งนี้เขาจะต้อง ไปสอบ แต่ว่าเกิดมีอาการไข้ขึ้นมากระทันหัน เขาก็ รีบไปหาหยูกหายาแก้ไข้กินเรียบร้อย แล้วอาการไข้ มันก็ยังไม่หาย แต่ก็กลับมาพยายามดูหนังสือต่อให้ จบ แสดงว่าสติของเขานี่เหนียวมากๆ เลย แต่ทั้งๆ ที่สติของคนเราถึงบทมันเหนียวแน่น เหนียวได้ขนาดนี้แหละ แต่มันแพ้เหล้า แพ้เบียร์ แพ้ ยาม้าหรือยาเสพย์ติดให้โทษ ใครไปเสพของอันตราย พวกนี้เข้า ก็จะทำให้สติของตัวเองขาดเปื่อยไปได้อย่าง ไม่น่าเชื่อ เพราะฉะนั้น เพื่อรักษาสติของเราเอาไว้ ศีล ข้อที่ ๕ จึงได้เกิดขึ้นว่าใครๆ ก็จะต้องไม่ดื่มสุรายา เมาหรือเสพยาเสพย์ติดให้โทษ เพราะว่าจะทำให้สติ ของเราขาดไป