ค่าตกใจในเศรษฐกิจไทย: ผลกระทบและสาเหตุ : หน้า 15/25

๒๘ คนไทยจ่ายค่าตกใจแพงมหาศาล! สองปีก่อนหน้าที่ประเทศไทยจะประสบกับ ปัญหาเศรษฐกิจในปี พ.ศ. ๒๕๓๙ นั้น ได้มีนักการ ธนาคารออกมาให้ทัศนะเป็นสัญญาณเตือนภัยเอาไว้ว่า เศรษฐกิจโลกจะตกต่ำลง ค่าเงินไทยควรจะลดลงมา อยู่ที่ประมาณ ๓๐ บาทต่อดอลลาร์สหรัฐ แต่เมือง ไทยไม่ได้ระมัดระวังหามาตรการป้องกันแก้ไขเอาไว้ ล่วงหน้า เมื่อประชาชนรับรู้อย่างกระทันหัน ตั้งหลัก รับสถานการณ์ไม่ทัน ค่าเงินบาทของไทยในช่วงนั้นจึง ตกลงไปอยู่ในระดับที่ผิดไปจากที่ควรจะเป็น สาเหตุก็ เพราะมันบวกปัญหาค่าความตระหนกตกใจเข้าไปด้วย ค่าตกใจนี้แพงไหม แพงอย่างมหาศาล เพราะ มันทําให้ ๑ ) เกิดการกักตุนเงินเกิดขึ้น คือ ต่างคน ต่างเก็บเงินเข้ากระเป๋า ไม่ยอมใช้ลงทุนอะไรทั้งนั้น ๒ ) เกิดการซื้อเงินดอลลาร์เพื่อเตรียมขาย คือ มีคนบางกลุ่มหันมาคำนวณว่าค่าเงินบาทไทยจะ ตกลงไปเท่านั้นเท่านี้ แล้วคิดเก็งกำไรด้วยการซื้อเงิน ดอลลาร์มาเก็บไว้ เพื่อเตรียมขายในเวลาที่ค่าเงินบาท ต่ำลงไปกว่าตอนเริ่มซื้อ ๒๙ ๓ ) เกิดการถอนเงินฝากออกจากธนาคาร อย่างกระทันหัน ส่งผลให้ธนาคารหลายแห่งล้มละลาย เมืองไทยยังดีที่มีให้เห็นชัดๆ อยู่ ๓ ข้อ แต่ในอินโด นีเซียได้เพิ่มข้อที่สี่เข้าไปด้วย ๔ ) เกิดการกักตุนสินค้า ทำให้สินค้ามีน้อย และราคาแพงลิบลิ่ว ปัญหาค่าตกอกตกใจเหล่านี้ เป็นปัญหาที่ทำให้ ค่าเงินบาทของไทยต่ำกว่าที่ควรจะเป็น ทำไมจึงเสียค่าตกใจกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ คำตอบคือ ความไม่ค่อยเชื่อใจกันเอง เริ่มตั้งแต่ใครขึ้นมาเป็นรัฐบาล ประชาชนก็ รู้สึกว่าไม่ค่อยทราบความจริงเกี่ยวกับความคืบหน้าของ การบริหารประเทศ และบทบาทที่แท้จริงของไทยใน เวทีโลก บางครั้งความจริงมีอยู่แค่คืบ ท่านก็ขยายไป เป็นศอกเป็นวา หรือความจริงเป็นวา ท่านพูดย่อเหลือ แค่ปลายนิ้วเดียว เมื่อประชาชนไม่ค่อยจะได้รับความ จริงจากท่าน ประชาชนก็เลยไม่ค่อยจะเชื่อท่าน เป็น โรคระแวงระบาดตามมา ดังนั้น เมื่อถึงเวลาเศรษฐกิจตกต่ำ รัฐบาลออก มาพูด หนังสือพิมพ์ออกมารายงานข่าว นักธุรกิจออก มาวิเคราะห์สถานการณ์ ประชาชนก็ไม่อยากเชื่อ เพราะ ระแวงกันตั้งแต่แรกว่า แต่ละส่วนจะเอาผลประโยชน์